Ως γνωστόν τα περισσότερα έμβια άτομα ανήκουν στη κατηγορία των όντων όπως και οι άνθρωποι, οι οποίοι βέβαια είναι πιο εξελιγμένα όντα καθώς έχουν τη δυνατότητα της κριτικής σκέψης και είναι αποδεδειγμένα πιο δημιουργικοί. Υπάρχουν όμως και τα υπόλοιπα όντα τα οποία είναι τα ζώα : Σκυλιά, Γατιά, Ποντίκια , Θηλαστικά, Ερπετά, Πτηνά και Θαλασσινά.
Έχω την εντύπωση ότι η ζωή ανεξαρτήτου του αν κάποιος είναι σκεπτόμενο όν όπως ο άνθρωπος ή μη όπως ο σκύλος είναι δώρο του δημιουργού μας, και όπως και να ‘χει έχει πολύ μεγάλη αξία.
Κάθε φορά που ταξιδεύω κυρίως μέσω Εθνικών η περιφερειακών δρόμων συναντάω ανά 30 χιλιόμετρα το λιγότερο δύο σκοτωμένα ζώα σε άθλια κατάσταση : διαμελισμένα, πατικωμένα, κολλημένα.
Δεν θα το ρίξω σε κανέναν οδηγό, είναι εννοείται μια ακούσια πράξη. Το Σύστημα μας όμως μπορεί να βρει τη λύση σε ένα τέτοιο πρόβλημα, ναι είναι πρόβλημα η στέρηση της ζωής ανεξαρτήτου του αν είναι ανθρώπινη, δεν θα παραθέσω παραδείγματα λύσεων καθώς δεν είμαι ειδικός.
Αυτό που θέλω να τονίσω λοιπόν είναι ότι βλέποντας ένα έμβιο όν το οποίο στη τελική έχει αν όχι τις ίδιες περίπου τις ίδιες ανάγκες με τις δικές μας, τουλάχιστον σωματικές τις οποίες εκφράζει διαφορετικώς καθώς έχει διαφορετική φύσεως επικοινωνία με τη δική μας, σκοτωμένο και παρατημένο στη μέση της Εθνικής με αποτέλεσμα να διαμελίζεται το άψυχο σώμα του όλο και περισσότερο όσο περνάν αμάξια από πάνω του, δείχνει έλλειψη πολιτισμού και σεβασμού της αόριστα ζωικής ύπαρξης.
Έστω να αντιμετωπίζεται με αξιοπρέπεια και να μην γίνεται ταπετσαρία αφού τραυματιστεί, εμείς οι άνθρωποι σαφώς πιο δυνατά όντα και για αυτό υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση σε εμάς, ας βοηθήσουμε και τα ζώα που είναι πιο αδύναμα, αν ο κάθε ένας από εμάς μάζευε ένα αδέσποτο ζώο σπίτι του πολύ λιγότερα θα έχαναν τη ζωή τους.
Μόνο η εικόνα της σκυλίτσας η οποία κρατάει στην αγκαλιά τα μωρά της μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε πως και τα ζώα ζουν σε παράλληλη πραγματικότητα με τη δική μας.