του Παντελή Μιντεκίδη
Όταν μία οθωμανική φεουδαρχία θέλει να μετασχηματισθεί σε αστική δημοκρατία, χωρίς να εξαφανίσει κοτσαμπάσηδες, ασκερήδες και κλήρο, τότε είναι καταδικασμένη να γίνει η σημερινή Ελλάς…
1. Κάθε χώρα στον κόσμο και καθ’ όλην την ιστορική της διαδρομή ευρίσκεται κάτω από κάποιο καθεστώς κυριαρχίας (υποκειμενικός μηχανισμός ελέγχου του κράτους). Παραδείγματος χάριν, καθεστώς βασιλείας, καθεστώς αστικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, φασιστικό καθεστώς, «κομμουνιστικό» καθεστώς, καθεστώς στρατιωτικής δικτατορίας κ.ο.κ., συνήθως μεταβαίνοντας από ένα σε κάποιο άλλο, στο διάβα του κοινωνικοϊστορικού χρόνου έκαστης χώρας.
2. Υπάρχει ωστόσο μία μοναδική χώρα στον κόσμο η οποία από τον σχηματισμό της ως ελεύθερης και εντεύθεν -και παρά τον πολιτικώς πολυτάραχο βίο της, διάρκειας διακοσίων ετών- δεν έχει κατορθώσει να αλλάξει κατά ουσιώδη τρόπο το καθεστώς κυριαρχίας της. Όπως όλοι κατάλαβαν πρόκειται για την Ελλάδα, όπου το καθεστώς κυριαρχίας της είναι μία σύνθεση, εξωτερικώς μεν ιμπεριαλιστικής κατοχής και εκμετάλλευσης, εσωτερικώς δε μαφιόζικης καταλεηλάτησης από μία ομάδα κρατικοδίαιτων νταβαντζήδων τους οποίους από καιρό έχω ονομάσει Ελληνική Άρχουσα Κάστα, συμπεριλαμβανομένων των πέντε ομοούσιων δομών τους: δημόσιο, εκκλησία, συνδικαλισμό, δικαιωσύνη και -την βρομερότερη όλων- εκπαίδευση. Ο άνωθι χαρακτηρισμός “…πολιτικώς πολυτάραχο βίο της, διάρκειας διακοσίων ετών» εκφράζει ακριβώς την σύγκρουση ανερχόμενων αστικών δυνάμεων με την Κάστα, όπου πάντα ηττημένοι ήταν και παραμένουν οι αστοί.
3. Οι δύο αυτές συνιστώσες κυριαρχίας έχουν διαχρονικώς έναν κοινό εχθρό: την αστική-καπιταλιστική πορεία ανάπτυξης της Ελλάδος.
Η φυσική κοινωνικοϊστορική πορεία κάθε χώρας -μετά την διάλυση των αυτοκρατοριών- είναι η αστικοδημοκρατική πορεία. Ωστόσο, στην Ελλάδα αυτή η πορεία ευρίσκεται από την άρχουσα Κάστα υπό διιστορικό απηνή διωγμό. Παραδείγματος χάριν, εξαφάνισαν όλα τα αστικά στοιχεία από τα νέα εδάφη της χώρας και τους παλιννοστούντες πληθυσμούς. Η καταστροφή της Σμύρνης δεν έγινε από λάθος ή εξαιτίας της τουρκικής ισχύος (εβδομήντα χιλιάδες άτακτοι του Κεμάλ συνέτριψαν τριακόσιες χιλιάδες τακτικού ξεκούραστου και καλά οπλισμένου ελληνικού που είχε την εύνοια των μεγάλων δυνάμεων) αλλά από συνειδητή επιλογή της Κάστας προκειμένου να εξαφανίσει τους Έλληνες αστούς της περιοχής οι οποίοι αποτελούσαν μόνιμη απειλή για αυτήν. Αλλά και τους αφελείς αστούς, μετά την καταστροφή της Σμύρνης, που είχαν την φαεινή ιδέα να επενδύσουν στην Ελλάδα, κατόρθωσαν μέσα σε λίγα μόνον χρόνια να τους οδηγήσουν στην χρεοκοπία. Άλλο παράδειγμα, η είσοδος στην ΕΟΚ έγινε προκειμένου να εξαφανίσουν τους αστούς που είχαν δημιουργηθεί μεταπολεμικώς και απειλούσαν το καθεστώς κυριαρχίας της Κάστας κ.ο.κ.
4. Παρά ταύτα η αστική κυριαρχία και ο συνάδων με αυτήν καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής θα μπορούσαν να κυριαρχήσουν στην Ελλάδα, αν οι ίδιοι οι Έλληνες αστοί δεν ήταν τόσο δηλοί, ξεροκέφαλοι και αγράμματοι.
Εξηγώ. Παρά το γεγονός ότι τα οικονομικά συμφέροντα των κάθε τόσο εμφανιζόμενων αστών είναι ευθέως αντίθετα με αυτά της Κάστας, εντούτοις αυτοί προκειμένου να επιβιώσουν και να αποσπάσουν, αν είναι δυνατόν, και ένα μέρος από την πίτα της Κάστας, σπεύδουν και αναφανδόν συνεργάζονται πολιτικώς με αυτήν με αποτέλεσμα, σε δεδομένη συγκυρία, η Κάστα (η παλαιά πόρνη) είτε να τους ξεδοντιάζει είτε να τους εξαφανίζει ολοσχερώς.
5. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της γερμανικής κατοχής όπου ελάχιστοι μόνον αστοί έλαβαν μέρος στην Εθνική αντίσταση και ακόμη λιγότεροι ανέβηκαν στο βουνό, με αποτέλεσμα να κυριαρχήσουν αφενός στο βουνό οι αριστερές δυνάμεις (και δικαίως να διεκδικήσουν την εξουσία μετά την απελευθέρωση, αφού μοναδική εξουσία ήταν το ΕΑΜ), αφετέρου στις πόλεις αυτοί οι αστοί να συνεργαστούν με την γερμανοδωσίλογη και αργότερα αμερικανοδωσίλογη Κάστα και στην συνέχεια, μάλιστα, από τα δολλάρια που εισέρευσαν για ανάπτυξη στην χώρα, να πάρουν οι αστοί ελάχιστα ή τίποτε, ενώ ο πακτωλός να πάει στις τσέπες της Κάστας και να καταστεί πανίσχυρη με την γνωστή συνέχεια.
6. Ακόμη και σήμερα που μιλάμε βλέπουμε την σύγκρουση δύο ηλιθίων: των εργοδοτών και των εργαζομένων. Η Κάστα τους έστρωσε ένα ληστρικό νομικό πλαίσιο λειτουργίας με τις μνημονιακές κυβερνήσεις της, όπου ο εργοδότης λόγω της ληστείας που υφίσταται δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στο μη-μισθολογικό κόστος της εταιρείας του και αναγκάζεται να βάζει χέρι στο ήδη πενιχρό μισθολογικό κόστος, με αποτέλεσμα εργοδότες και εργαζόμενοι να αιχμαλωτίζονται σε μία διελκυστίνδα χωρίς τέλος, αντί να ενωθούν και να εξαφανίσουν με κάθε έννοια του όρου αυτό το καρκίνωμα που ακούει στο όνομα ελληνική άρχουσα Κάστα.
Επιπλέον, εργοδότες και εργαζόμενοι, σαν να μην τους έφταναν όλα αυτά, υφίστανται από πάνω και τις λοιδορίες του κάθε Τσίπρα και του κάθε Μητσοτάκη ότι θα τους σώσουν, ενώ μύρια όσα τσοντοκομματίδια κατασκευάζονται από την Κάστα (ή από ψώνια) για να χρησιμοποιηθούν ως κοινοβουλευτικά ή κυβερνητικά εμφυτεύματα στην κατάλληλη συγκυρία.
7. Ένας βασικός στηλοβάτης της Κάστας -εκτός από τα βοθροκάναλα (κυρίως το βοθροκάναλο της Βουλής) και τον συνδικαλισμό- είναι η «αριστερά» όλων των αποχρώσεων. Μία μεταπολεμική αριστερά ιδεολογικώς μαστουρωμένη, αλλά και καλοταϊσμένη. Μία αριστερά του καλού Σαμαρείτη, της συμπόνιας των αναξιοπαθούντων, υπερασπίστρια των φτωχών και των λαθρομεταναστών! Τα αριστερά αυτά καθαρματάκια κάνουν πως δεν κατάλαβαν ότι αυτό που οφείλουν καταστασιακώς να εκπροσωπούν είναι το προλεταριάτο και ότι αυτό δεν ανήκει ούτε στους πτωχούς της κοινωνίας ούτε στους τυχοδιώκτες εξ ανατολών λαθρομετανάστες, που είναι οι υποψήφιοι ψηφοφόροι τους, καθώς και ότι το προλεταριάτο (που έχει στρέψει τα νότα του σε όλους αυτούς τους αριστερούς αρλεκίνους) δεν θέλει την συμπόνια κανενός, διότι το προλεταριάτο είναι ο Νιτσεϊκός συλλογικός υπεράνθρωπος με μοναδική πολιτική του επιδίωξη να καταστεί η ηγέτιδα δύναμη του έθνους:
«Aν το δίκιο θες, καλέ μου,
με το δίκιο του πολέμου
θα το βρείς. O που ποθεί
λευτεριά, παίρνει σπαθί.»
Και τί πράττει αυτή η αριστερά; Τίποτε περισσότερο από αγαθοεργίες, ένας τομέας πολιτικής δράσης στον οποίο κατά πολύ περισσότερο υπερτερεί η Μαριάννα Βαρδινογιάννη…
8. Ένα αγαπημένο της Κάστας σκουπίδι της αριστεράς που ακούει στο όνομα Αλέξης Τσίπρας γυροφέρνει την χώρα αυτοδιαφημιζόμενος ότι αυτός και ο ΣΥΡΙΖΑ νοιάζονται για «τους πολλούς», ένα εντελώς άσχετο με τον Μαρξισμό διακήρυγμα που καταδεικνύει τον οπορτουνιστικό χαρακτήρα αυτού του κόμματος. Η ύλη της αριστεράς είναι η εργατική τάξη που σε όλες τις καπιταλιστικές κοινωνίες είναι «οι λίγοι», και ειδικώς στην Ελλάδα είναι καμιά τριανταριά χιλιάδες άνθρωποι και με τις οικογένειές τους δεν ξεπερνούν τις εκατό χιλιάδες ψυχές. Αυτούς που κρατάνε την παραγωγική διαδικασία στα χέρια τους θα έπρεπε να νοιάζεται, καθώς και τους ελάχιστους και καταδιωκόμενους από την Κάστα έλληνες παραγωγικούς επενδυτές, και όχι «τους πολλούς», μια έννοια απάτη, που δεν έχει κανένα οικονομικό περιεχόμενο, βολική ωστόσο για τα προεκλογικά πανηγύρια.
9. Αλλά και ο θεομπαίχτης Μητσοτάκης που θα φλομώσει την Ελλάδα με επενδύσεις από το εξωτερικό; Αν οι αριστεροί είναι εντελώς καθάρματα, οι δεξιοί είναι εντελώς ηλίθιοι. Οι ξένοι επενδυτές δεν πηγαίνουν να επενδύσουν τα καλά κεφάλαιά τους εκεί όπου τους παρακαλάει ο κάθε Μητσοτάκης. Οι ξένοι επενδυτές πηγαίνουν εκεί όπου υπάρχει (α) χαμηλό μη-μισθολογικό κόστος, (β) χαμηλό μισθολογικό κόστος, (γ ) υψηλή παραγωγικότητα εργασίας και (δ) αν πρόκειται το προϊόν να καταναλωθεί στην φιλοξενούσα χώρα, διαθέσιμο προς κατανάλωση χρήμα. Καμία, μα εντελώς καμία, από αυτές τις προϋποθέσεις δεν εκπληρώνεται στην Ελλάδα. Γιατί λοιπόν να έρθει ο ξένος επενδυτής; Είναι τόσο τραγική η κατάσταση στην οποία έχει φέρει την χώρα η Κάστα, που ούτε οι λεηλάτες ξένοι επενδυτές -που πληρώνουν αρνητικά επιτόκια για να παρκάρουν τα κεφάλαιά τους- καταδέχονται να επενδύσουν στην Ελλάδα, και ας παρακαλάει ο Μητσοτάκης να έρθουν στην χώρα για να την λεηλατήσουν:
«Γιατί ενύχτωσε κ’ οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις.»
Ας υποθέσουμε όμως, όλως θεωρητικώς, ότι μετά από εξήντα χρόνια κατορθώνει η Ελλάς να εκπληρώσει αυτές τις προϋποθέσεις ή ότι η άρχουσα Κάστα αποφασίζει με κάποιο μαγικό τρόπο να επιβάλει την εκπλήρωσή τους. Τότε όμως καθόλου δεν χρειάζεται να έρθουν ξένοι επενδυτές. Διότι, αν ισχύουν οι επενδυτικές προϋποθέσεις, τότε κόβεις δικό σου νόμισμα, δανείζεσαι και κανείς εσύ τις επενδύσεις, μάλιστα, αυτές που εσύ χρειάζεσαι και όχι αυτές που βολεύουν τον ξένο επενδυτή. Αυτό όμως προϋποθέτει ότι έχεις αφενός εθνικό νόμισμα (άρα έξοδος από την ευρωζώνη) αφετέρου δική σου πολιτική βιομηχανικής παραγωγής και εξαγωγών-εισαγωγών (άρα έξοδο από την ΕΕ). Θα πρέπει να είναι κάποιος πολύ αφελής για να πιστέψει ότι αυτά μπορούν να γίνουν από Μητσοτάκηδες. Απατεώνες, λοιπόν, εκτός από ηλίθιοι και οι δεξιοί που μας ζάλισαν με τις ξένες επενδύσεις που θα φέρουν.
10. Ένα άλλο παράδειγμα εμπαιγμού του λαού από αμφοτέρους είναι και αυτό με την λατρεία της ραχοκοκαλιάς της οικονομίας και άλλες παρλαπίπες, της «μεσαίας τάξης». Το φαινόμενο της διόγκωσης της μεσαίας τάξης (κοινωνικό στρώμα το οποίο, κατά το κύριο μέρος του, δεν συμμετέχει στην παραγωγή νέου πλούτου αλλά μόνον στον τομέα της ανταλλαγής ήδη δημιουργηθέντος) οφείλεται ακριβώς στην ύπαρξη της Κάστας. Αντί ο πλούτος να συγκεντρωθεί στα χέρια των Ελλήνων επενδυτών αστών-καπιταλιστών, ο κύριος όγκος πηγαίνει στην αντιεπενδυτική Κάστα και μέρος του διαχέεται στην λεγόμενη «μεσαία τάξη» -κατά το πλείστον παρασιτική- η οποία είναι το κύριο καταναλωτικό στρώμα και από την οποία το κράτος της Κάστας αρμέγει φόρους.
Η μεσαία τάξη (αγοραίως γνωστοί και ως νοικοκυροπούστηδες) είναι η βρωμερή αντιδραστική μικροαστίλα με την οποία η Κάστα καμουφλάρει όλη της την ύπαρξη και απρόσκοπτα ασκεί την κυριαρχία της, ενώ ταυτοχρόνως αποτελεί το πλέον προβεβλημένο από τα μίντια πρότυπο Έλληνος και ίνδαλμα κάθε πτωχοραγιά.
11. Μετά από όλα τους τα παθήματα αυτοί οι Έλληνες αστοί συνεχίζουν και παραμένουν δηλοί, ξεροκέφαλοι, ψιλικατζήδες. Αντί να συνεργαστούν με την εργατική τάξη για την εγκαθίδρυση μιας καπιταλιστικής οικονομίας ορθολογικώς και κεντρικώς ελεγχόμενης, αυτοί συνεχίζουν, αδιόρθωτοι, να ταυτίζονται πολιτικώς με την Κάστα, δηλαδή με τους αποδεδειγμένους θήτες τους ή να μεταναστεύουν σε γειτονικές χώρες. Αυτό έχει ως συνέπεια όπως πάντα την αδυναμία απελευθέρωσης της Ελλάδος από τα διεθνή οικονομικά αρπακτικά και κυρίως την επιδεινούμενη καθυπόταξή της στα τουρκικά κελεύσματα. (Μία από τις προυποθέσεις για να ξεσπάσει ένας πόλεμος είναι η εμπεδωμένη ασυμμετρία στρατιωτικών δυνάμεων των δύο αντιπάλων.) Οι σχεδιασμένες από την Κάστα υπερβολικές αναφορές στις τουρκικές παραβιάσεις αποσκοπούν στην νομιμοποίηση μέσα στην συνείδηση των Ελλήνων του ενδεχομένου παραχώρησης στους Τούρκους εθνικού χώρου, ώστε η Κάστα χωρίς να επενδύσει σε πολεμική βιομηχανία να έχει ήσυχο το κεφάλι της από αυτό το μέτωπο. Δεν υπάρχουν για την Κάστα πιο μισητές λέξεις από τις λέξεις «βιομήχανος» και «εργοστασιάρχης» (όθεν και η λατρεία της για την «αριστερά»…) ακόμη και όταν πρόκειται για ζωτικής σημασίας ζητήματα της χώρας.
12. Αυτοί οι ελεεινοί τύποι της Κάστας βλέπουν τον ελληνικό γεωγραφικό χώρο σαν οικόπεδό τους και είναι πρόθυμοι να παραχωρήσουν -και διαρκώς το πράττουν- στον οποιοδήποτε επίβουλο οτιδήποτε από το οποίο δεν προσπορίζονται αστρονομικά υπερκέρδη, προκειμένου να συντηρήσουν την επικυριαρχία τους, αλλά και όταν δεν δίνουν γην και ύδωρ (όπως έπραξαν με το μακεδονικό ζήτημα) σπεύδουν και ανταλλάσουν τα υπερκέρδη τους με την περιουσία του κράτους (δημιουργία υπερταμείου) ενώ ταυτοχρόνως απαλλοτριώνουν τους ίδιους τους πολίτες τους (και οι αριστερές κατασχέσεις καλά κρατούν).
13. Αυτή η Κάστα ευρίσκεται πίσω από οποιαδήποτε κυβερνητική διαχείριση, καθιστώντας άνευ σημασίας οποιεσδήποτε εκλογικές αναμετρήσεις, ενώ το αλλαλάζον κυμβαλολαΐδιον χτυπιέται στις κάλπες σαν μπαλάκι του πινγκ πονγκ, κατορθώνοντας να αλλάξει μόνο επιβήτορα από εκλογές σε εκλογές, αντί να πράξει το προφανές, δηλαδή την καθολική συνειδητή αποχή που θα απονομιμοποιούσε αυτήν την οικονομικοπολιτική γιγαντομαφία, και θα άνοιγε τον δρόμο για κινηματικές εξελίξεις…
14. Όμως τα ψέματα κάποτε τελειώνουν. Αυτός ο λαός που μέχρι σήμερα, διατελόν σε πλήρη απάθεια, έχει εθιστεί στην κατοχή από τους ντόπιους κατακτητές της Κάστας, τους Αμερικανούς και Γερμανούς ομοίους, θα υποστεί αργά ή γρήγορα και την πλέον ταπεινωτική κατοχή ενός μέρους της χώρας του από τους Τούρκους.
Εξηγώ. Μια βασική αρχή λέει ότι:
«Το όπλο του διεθνούς δικαίου ουδέποτε υποκαθιστά το διεθνές δίκαιο των όπλων.»
Γαβγίζουν από το πρωί ως το βράδυ όλα τα πολιτικά και πολιτειακά φερέφωνα της Κάστας, ότι η Τουρκία παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και ότι η Ελλάς σέβεται αυτό. Αν δεν είναι τόσο πρόστυχα αυτά τα φερέφωνα, τότε οποσδήποτε θα πρέπει να εγκλειστούν σε φρενοβλαβείο. Διότι και τα μικρά παιδιά γνωρίζουν ότι το διεθνές δίκαιο δεν σου εξασφαλίζει απολύτως τίποτε, αφού δεν διαθέτει ουσιώδη μηχανισμό επιβολής του, και επομένως, ο μόνος τρόπος για να επιβληθεί το διεθνές δίκαιο είναι η ισχύς των όπλων τα οποία η Ελλάς σήμερα (όπως άλλοτε το Βυζάντιο…) τραγικά στερείται λόγω της αδηφάγου πολιτικής της άρχουσας Κάστας.
15. Από την άλλη, γράφοντας όλα αυτά, θα μπορούσε κάποιος να μας ψέξει ότι ματαιοπονούμε, ότι αυτός ο λαός όχι μόνον δεν έχει το σθένος να πολεμίσει την Κάστα, αλλά ούτε καν την βλέπει, και θα πρόσθετε κάποιος ότι κάθε Κυριακή στα γήπεδα παραληρεί από τα αισθήματα λατρείας για αυτήν την Κάστα:
«Μωραίνει κύριος ον βούλεται απολέσαι.»
Άντεξε διακόσια χρόνια και τώρα τελείωσαν τα καύσιμά του, τόσες ήταν οι δυνάμεις του, θέλει πια να αναπαυθεί στο κιβούρι της ιστορίας, όπως άλλωστε συνέβη σε τόσους και τόσους άλλους λαούς οι οποίοι δεν μπόρεσαν να προσαρμοστούν στις ευμετάβλητες και τραχείς συνθήκες της κοινωνικής εξέλιξης…
Φλώρινα, 17 Ιουνίου, 2019
Παντελής Μιντεκίδης
Μαθηματικός, Πρώτο ΓΕΛ Φλώρινας