Η καταστροφή αντικειμένων στο σπίτι είναι ένα από τα πιο συχνά προβλήματα που αντιμετωπίζουν πολλοί ιδιοκτήτες σκύλων. Παπούτσια, ρούχα, καναπέδες και ό,τι άλλο συμπεριλαμβάνεται στη λίστα των πραγμάτων που δε θα επιθυμούσαμε να δούμε κατεστραμμένα, οι φίλοι μας έχουν την τάση να μην τα αφήνουν ανέπαφα. Και με το δίκιο τους! Πώς μπορεί ένα σκυλί να ξέρει ποιά αντικείμενα επιτρέπεται να μασάει και ποιά όχι, αν δεν το διδάξουμε;
Οι πιο συνήθεις λόγοι που τα σκυλιά βάζουν στο στόχο τους και καταστρέφουν αντικείμενα στο σπίτι είναι η έλλειψη εκτόνωσης (βαρεμάρα), το άγχος αποχωρισμού από τον ιδιοκτήτη και φυσικά η αλλαγή δοντιών όταν είναι κουτάβια. Ας μη ξεχνάμε βεβαίως το βασικότερο: σκυλιά είναι και θέλουν να δαγκώσουν, αυτή είναι η φύση τους!
Η πιο απλή λύση στο πρόβλημα συμπεριφοράς που ονομάζεται καταστροφή αντικειμένων είναι να υπάρχει ένας καθαρός και άνετος χώρος περιορισμού (μπαλκόνι, σπιτάκι με πόρτα, κλουβάκι, φράχτης εκπαίδευσης κλπ), όπου ο σκύλος θα μπορεί να αναπαύεται και να μας περιμένει να γυρίσουμε απ’ τη δουλειά ή από το super market. Σε αυτό το σημείο να τονίσουμε πως όταν μιλάμε για χώρο περιορισμού εννοούμε έναν ασφαλή χώρο μέσα στον οποίο θα μπορούμε να τοποθετούμε το σκύλο μας για λίγη ώρα τις στιγμές που δε θα έχουμε τη δυνατότητα να τον επιτηρούμε, όχι ένα χώρο – φυλακή μέσα στον οποίο θα κλείνουμε το σκύλο όλη μέρα και θα τον παραμελούμε! Αν λοιπόν πρόκειται να λείψουμε για λίγες ώρες και γνωρίζουμε ότι ο σκύλος μας έχει τάσεις καταστροφής αντικειμένων, τότε δε θα ήταν συνετό να τον αφήσουμε ελεύθερο και ανεξέλεγκτο μέσα στο σπίτι· ειδάλλως θα πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να υποστούμε τις συνέπειες.
Τι γίνεται όμως όταν δεν έχουμε χώρο περιορισμού; Όπως προαναφέραμε, η πρώτη και καλύτερη λύση θα ήταν να αποκτήσουμε έναν! Αν ωστόσο για οποιοδήποτε λόγο δεν προβούμε στην παραπάνω ενέργεια, υπάρχουν μερικά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε με την ελπίδα πως όταν γυρίσουμε θα βρούμε το σπίτι μας άθικτο. Αρχικά, κανονίζουμε να έχουμε εκτονώσει επαρκώς το σκύλο μας, ειδικά εάν πρόκειται να λείψουμε μεγάλο χρονικό διάστημα. Στην πορεία, προτού φύγουμε απ’ το σπίτι και τον αφήσουμε μόνο του, σιγουρευόμαστε ότι έχουμε κρύψει από τη θέα του όλα τα υποψήφια για μάσημα αντικείμενα. Μαζεύουμε λουριά, σακούλες, ρούχα, παπούτσια και διάφορα άλλα πράγματα που ο σκύλος μας δάγκωνε επανειλημμένα στο παρελθόν κάθε φορά που λείπαμε, όπως επίσης και οτιδήποτε άλλο δε θα θέλαμε να δούμε κατεστραμμένο όταν γυρίσουμε. Αν δεν το κάνουμε αυτό, είναι σαν να του λέμε: «Εγώ φεύγω τώρα και θα αργήσω, αφήνω λοιπόν στη διάθεσή σου μερικά αντικείμενα για να ξεσπάσεις πάνω τους σε περίπτωση που βαρεθείς»! Τέλος, αφήνουμε μερικά παιχνίδια στη διάθεσή του για έχει να ασχολείται, καθιστώντας τα τη μοναδική του διέξοδο για εκτόνωση.
Ποιά θα πρέπει να είναι η αντίδρασή μας όταν ο σκύλος δαγκώνει πράγματα υπό την παρουσία μας; Στην προκειμένη περίπτωση, το πιο απλό που έχουμε να κάνουμε είναι να πάρουμε αμέσως το απαγορευμένο αντικείμενο απ’ το στόμα του σκύλου, να το εξαφανίσουμε και να το αντικαταστήσουμε με κάποιο παιχνίδι. Με αυτόν τον τρόπο, αργά ή γρήγορα, πρόκειται να μάθει τί επιτρέπεται να δαγκώνει και τί όχι.
Να κλείσουμε επισημαίνοντας ότι όλα τα σκυλιά, ακόμη και τα πιο μικρά, έχουν την ανάγκη να βγαίνουν βόλτα καθημερινά για να κάνουν τις ανάγκες τους, να εκτονώνονται, να κοινωνικοποιούνται και να λαμβάνουν ερεθίσματα. Ένας σκύλος ο οποίος είναι δεμένος ή κλεισμένος σε ένα χώρο καθημερινά και για πολλές ώρες (ή μονίμως ακόμη χειρότερα) και δεν εκτονώνεται καταλλήλως, θα βρει άλλους τρόπους να αποβάλει την ενέργεια του! Γαύγισμα, κλάμα, σκάψιμο, καταστροφή αντικειμένων, επιθετικότητα, κατάθλιψη, αυτοτραυματισμός είναι μόνο μερικά παραδείγματα από τις επιπτώσεις της έλλειψης εκτόνωσης ενός σκύλου.
Βασίλης Ιωάννου
Εκπαιδευτής Σκύλων