Με έκπληξη διαβάζουμε στο διαρρέον σχέδιο του υπουργείου παιδείας για το νέο εξεταστικό σύστημα ότι η διδασκαλία της ιστορίας παραγκωνίζεται πλήρως και θεωρείται ήσσονος σημασίας!!!!
Ασφαλώς το γεγονός αυτό εγείρει θλίψη και βαθύ προβληματισμό. Καταδεικνύει δε ότι οι πειραματισμοί στον τομέα της παιδείας και στις πλάτες των παιδιών συνεχίζονται, χωρίς να διαφαίνεται στον ορίζοντα κάποια προσπάθεια εθνικής συνεννόησης με μακρόπνοες προοπτικές.
Θα έπρεπε λοιπόν να συνειδητοποιήσουν όσοι κινούν τα νήματα της παιδείας πως όσο καλύτερα γνωρίζουν την ιστορία οι νέοι μιας χώρας τόσο ασφαλέστερες είναι οι προοπτικές ανάπτυξης της χώρας αυτής πάνω σε στέρεες βάσεις. Ειδικότερα είναι απολύτως αναγκαία η γνώση της νεοελληνικής ιστορίας που τόσα χρονικά ορόσημα διαθέτει, τα οποία είναι απαράδεκτο να αγνοούν οι νέοι μας.
Κι όμως, ο τομέας αυτός θεωρείται περιττό να διδαχθεί, τη στιγμή που άλλοι λαοί επενδύουν το μέλλον τους πάνω στη βαθιά και ολόπλευρη γνώση του παρελθόντος τους. Ήρθε επομένως η στιγμή να δούμε ώριμα το θέμα. Να θέσουμε επί τάπητος το ζήτημα της θέσης της ιστορίας στο χώρο των ανθρωπιστικών σπουδών. Να δούμε τι είδους παιδεία θέλουμε για τα παιδιά μας.
Γιατί δεν αρκεί να προωθούμε μόνο την τεχνοκρατική παιδεία, υποσκελίζοντας βάναυσα την πεμπτουσία των ανθρωπιστικών σπουδών, την ιστορία, που είναι ο πνεύμονας ενός λαού, και δη του ελληνικού…
Λάζαρος Σαββίδης
Διευθυντής Σπουδών Φροντιστήριου «Θεωρητικό»