Πάντοτε ακούμε λέξεις όπως ισότητα, ισοτιμία, ίσα δικαιώματα. Αυτό συμβαίνει επειδή ρυθμίζουμε την ζωή μας και παράλληλα αντιλαμβανόμαστε τους ανθρώπους, όχι ως πρόσωπα, αλλά ως αντικείμενα, σαν μια παραγωγική αξία, μια μηχανή κέρδους. Όμως κάθε άνθρωπος αποτελεί μια μοναδική και ξεχωριστή ύπαρξη, συνθέτει το πρόσωπο κι ακριβώς επειδή είναι πρόσωπο αξίζει της αγάπης και της τιμής.
Στον 21ο αιώνα στις μεγάλες αλλαγές, στις κοινωνικές επαναστάσεις και σε πολλά δικαιώματα που κατακτήθηκα, ακόμα δεν μπορέσαμε ν’ αντιληφθούμε την αξία του ανθρώπου ως προσώπου, δεν βρήκαμε την δύναμη να περάσουμε από την μάζα, την ιδεολογία και το κίνημα στο «η άνθρωπος». Γιορτάζουμε πολλές φορές κατακτήσεις και δικαιώματα μόνο επιφανειακά.
Σίγουρα στις δυτικές κοινωνίες, η θέση της γυναίκας έχει βελτιωθεί και σταδιακά αποκαθίσταται σ’ όλους τους τομείς το δημοσίου και ιδιωτικού βίου. Ωστόσο στην ανατολική πλευρά του πλανήτη χρειάζεται πολλή δουλεία ακόμη, καθότι εκεί η γυναίκα γίνεται εργαλείο εκμετάλλευσης και ικανοποιητικό σκεύος των ανδρικών ορμών.
Αλλά εκείνο που ίσως αγνοούμε και μας λείπει είναι η απόδοση της λέξεως η άνθρωπος σε κάθε γυναίκα. Κι αυτό δεν μπορεί να θεωρείτε με βεβαιότητα κεκτημένο σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Ίσως ακόμα και πολύ κοντά μας, στην οικογένεια, την γειτονιά και γενικότερα την κοινωνία.
Γυναίκες που βιώνουν την εκμετάλλευση, την κακοποίηση, που βρίσκονται στην καθημερινότητα μας, μια κακοποίηση που μπορεί να μην είναι σεξουαλική, ή σωματική, αλλά ψυχική, σεξιστική, ρατσιστική και εμπορική.
Μορφές που δεν μιλάνε, δεν δείχνουν εύκολα τα σημάδια της κακοποίησης, αλλά που σαφώς ακρωτηριάζουν την έννοια του προσώπου. Μια γυναίκα που δέχεται τα σεξιστικά σχόλια, ως εργαζόμενη, ως μαθήτρια, ως σύζυγος, ή μια άλλη που απλά δεν μπορεί να έχει τα ίσα δικαιώματα στην εργασία, επειδή δεν είναι εμφανίσιμη. Ακόμη, μια πολύ όμορφη που απλώς η ομορφιά της θα καταντήσει εργαλείο, που θα μπορεί να προωθήσει, ή ν’ ανεβάσει τις πωλήσεις της μια εταιρία, ένα κατάστημα.
Καταστάσεις που πολλές φορές γίνονται καθημερινότητα, που δεν δίδεται και τόση σημασία. Κι όμως το πρόβλημα υπάρχει, η ψυχολογική βία, η διάλυση της προσωπικότητας και η καταστρατήγηση του δικαιώματος της ίδιας της τιμής, προσβάλλουν την κάθε γυναίκα και ταυτόχρονα ραπίζουν την ψευτοφεμινιστική κοινωνία μας.
Σήμερα καθίσταται ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε να προσδιορίσουμε την αξία της κάθε γυναίκας ως ανθρώπου. Την τιμή που απορρέει από την αξία του προσώπου της, το δικαίωμα στις ευκαιρίες και sτις δράσεις που πηγάζει από την ίδια την ζωή που εκπέμπει.
Ενώ καυτηριάζουμε την εκμετάλλευση της γυναίκας σε υποανάπτυκτες χώρες, ταυτόχρονα όλοι μας πόσες φορές δεν χαρακτηρίζουμε, μια γυναικά περιγράφοντας την ομορφιά της, απλώς με το γεννητικό της όργανο, που σίγουρα κι αυτό μαζί μ’ όλο της το σώμα συνθέτουν την όλη άνθρωπο. Όμως έτσι με τον τρόπο που την αντιλαμβανόμαστε την ακρωτηριάζουμε ως ψυχοσωματική οντότητα. Εφόσον σε κάθε σημείο του σώματος βρίσκεται η όλη άνθρωπος.
Η αναβίβαση της γυναίκας πέρα από τις οργανώσεις και τα συνδικάτα, μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα στην οικογένεια. Ο τρόπος που ο πατέρας θα συμπεριφερθεί στην μητέρα, η θέση και η αξία που θα τις δώσει, η συμπεριφορά του και η αγάπη γι’ αυτήν, θα κάνει τ’ αγόρια ν’ αγαπήσουν και να τιμήσουν το γυναικείο φύλο. Θα δώσει στα κορίτσια την δυνατότητα ν’ ανακαλύψουν την σπουδαιότητα τους. Έπειτα το σχολείο, η παιδεία κάθε ανθρώπου, που για μένα δεν είναι οι γνώσεις απλά, ή ο αριθμός τον βιβλίων που έχει διαβάσει, αλλά η στάση, ο τρόπος της ζωής του, που επηρεάζεται και πλάθεται σε μεγάλο βαθμό στις σχολικές αίθουσες, αλλά και στα βιώματα του.
Μέσα στην σοφία Του, ο Θεός έφτιαξε πρώτα τον άνδρα που ακούγεται στο όνομα του Αδάμ και εκφράζει τον ανδρικό πληθυσμό, ακριβώς για να νιώσει το κενό, την αφόρητη μοναξιά , που παρόλη την κυριαρχία του στο παράδεισο δεν νιώθει σε βάθος την χαρά. Γι’ αυτό φτιάχνει την Εύα από την πλευρά του και τα πρώτα λόγια του , τείνουν να καταγραφούν ως h πιο τολμηρή ερωτική φράση, «σάρκα και οστά από τα δικά μου»(Γεν. 2,23), δηλαδή κομμάτι δικό μου, που με γεμίζει, μ’ ολοκληρώνει ως ύπαρξη. Κι αυτό γέννησε τον έρωτα, που ήταν το ομορφότερο δώρο του Θεού στο άνδρα. Γι’ αυτό κάθε γυναίκα αποτελεί δώρο μέσα στον κόσμο, ολοκλήρωση του άλλου μισού που λέγεται άνδρας.
Γυναίκα με πολλούς ρόλους σ’ ένα έργο που λέγεται ζωή. Μάνα, σύζυγος, εργαζόμενη, μαθήτρια, γιαγιά, μοναχή, που δεν θα είχε νόημα και υπόθεση το έργο της ζωής για να παίζεται.
Πρόσωπο άξιο κάθε αγάπης και τιμής. Μόνο έτσι μπορεί να νοείται, μια ισότητα που θα εμπεριέχει την εκμετάλλευση σε οποιαδήποτε μορφή της ακόμα και με κάλυψη αυτή την ισότητα, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Χρόνια πολλά σε κάθε γυναίκα, σε κάθε ξεχωριστή ύπαρξη, όπως είναι, ότι φοράει, όπως σκέφτεται, όπως αγαπά, όπως ερωτεύεται, όπως ζει, δίνοντας χρώμα και νόημα στον ανδρικό μας κόσμο……
Τρυφωνόπουλος Γεώργιος
Θεολόγος, Αμύνταιο
6987221930