Το ευαγγέλιο της πρωτοχρονιάς μιλάει για τη συζήτηση που είχε ο Χριστός με τους σοφούς του Ισραήλ στο ναό του Σολομώντος, όταν ήταν δώδεκα ετών. Ιστορεί ο ευαγγελιστής Λουκάς ότι καθόταν ανάμεσα στους διδασκάλους ακούγοντάς τους και ρωτώντας τους. Αυτοί δε καταπλήσσονταν από τη σύνεσή του και τις απαντήσεις του. Στις δικές τους ερωτήσεις απαντούσε με σοφία και γνώση και ευχέρεια, στις δικές του απαντούσαν με δυσκολία και όχι πάντα με εύστοχα.
Το γεγονός της συζητήσεως αυτής είναι μια ιστορική μαρτυρία από την παιδική ηλικία του Χριστού, και δίνει αφορμή να ερευνήσουμε ένα επιπόλαιο ερώτημα που κάνουν συνήθως κάποιοι, όχι πάντα με καλόπιστη διάθεση᾿
Τι έκανε ο Χριστός μέχρι τα 30 του; Γιατί το βιογραφικό αυτό κενό; Μήπως πήγε στην Ινδία και σπούδασε την τέχνη της μαγείας;
Φυσική απάντηση είναι η αντιστροφή του ερωτήματος. Τι έκανε μέχρι τα 30 του ο Πυθαγόρας; Τι έκανε μέχρι τα 30 του ο Σόλων; τι ο Πεισίστρατος, ο Κλεισθένης, ο Μιλτιάδης, ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης, ο Λεωνίδας, ο Αισχύλος, ο Κίμων, ο Ηρόδοτος, ο Θουκυδίδης, ο Αναξαγόρας, ο Δημόκριτος, ο Ευριπίδης, ο Αριστοφάνης, ο Λυσίας, ο Σωκράτης, ο Ξενοφών, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, ο Δημοσθένης, ο Αισχίνης, ο Ισοκράτης, ο Ζήνων, ο Επίκουρος, ο Διογένης, ο Επίκτητος, ο Πλούταρχος, ο Λουκιανός, ο Κέλσος, ο Αιμίλιος Παύλος, ο Αννίβας, ο Ιούλιος Καίσαρ, ο Κικέρων, ο Βεργίλιος, ο Οράτιος, ο Σενέκας, ο Πλίνιος, ο Ηρώδης, ο Πιλάτος, ο Άννας, ο Καϊάφας; Τί έκαναν μέχρι τα 30 τους τόσοι και τόσοι άλλοι;
Ξέρει κανείς τι έκαναν οι μισοί απ’ αυτούς μέχρι τα 40 τους και τα 50 τους; Διερωτήθηκαν αυτοί οι παραπάνω έξυπνοι, γιατί η άρρωστη αυτή περιέργειά τους στρέφεται αποκλειστικά μόνο εναντίον του Χριστού, και δεν επεκτείνεται και σε τόσους άλλους;
Όσο για το Χριστό, είναι από τους σπάνιους, για τους οποίους ξέρουμε τι έκαναν και πριν από τα 30 τους. Τέτοιοι σπάνιοι είναι ο Φίλιππος, ο Αλέξανδρος, ο Μ. Κωνσταντίνος, και λίγοι ακόμη. Του Χριστού ξέρουμε τη γέννηση, την προσκύνηση των ποιμένων, την περιτομή του, στις 8 μέρες μετά τη γέννηση, την αφιέρωσή του στο ναό μετά 40 μέρες μετά, που έγινε σύμφωνα με τις διατάξεις του Μωϋσέως και τις προφητείες του Συμεών και της Άννης για το πρόσωπό του και το μέλλον του, την προσκύνησή του αργότερα και από τους αλλοδαπούς μάγους, και την καταζήτησή του από τον Ηρώδη Α΄, όταν ήταν δύο ετών, για να τον σφάξει, για τα θαυμαστά λόγια του προς τη μητέρα του στο ναό, όταν ήταν 12 ετών, γεγονός που ακούσαμε σήμερα στο ευαγγέλιο, και για τη βάπτισή του λίγο πριν από τα 30 του.
Φυσικά τα Ευαγγέλια δεν είναι βιογραφία του Χριστού, αλλά ιστορία του κηρύγματός του, της θανατώσεώς του και της αναστάσεώς του. Κανένα βιβλίο της Αγίας Γραφής δεν είναι βιογραφία κανενός απολύτως. Δεν είναι μυθιστόρημα για αργόσχολους η Βίβλος. Για τη ζωή όμως του Χριστού τα Ευαγγέλια μας παρέχουν πλήρη κάλυψη, ιστορώντας ότι μέχρι τα 30 του η ζωή του ήταν μια συνηθισμένη ζωή χωρικού μεροκαματιάρη.
Ξέρουμε ότι ο Χριστός μέχρι τα 12 του πήγε στο σχολείο[1] κι από τα 12 μέχρι τα 30 του ήταν «τέκτων»[2] , δηλαδή ξυλουργός για στέγες, σκάλες, κάγκελλα, πόρτες, παράθυρα, εντοιχισμένες ντουλάπες, ράφια, και άλλα. Στα πρώτα χρόνια συνεργαζόταν με το θετό πατέρα του Ιωσήφ, από τον οποίο μάθαινε αυτή την τέχνη. Αργότερα, μετά το θάνατο εκείνου, εργαζόταν ως ενήλικος μάστορας για τη συντήρηση της μητέρας του και του εαυτού του.
Ήταν τέκτων ο Χριστός. Τι άλλο το άξιο εξιστορήσεως θα μπορούσε να έχει η καθημερινή δουλειά (μεροδούλι-μεροφάι)ενός μάστορα που κατασκεύαζε σε νέες οικοδομές αυτά που προαναφέρθηκαν; Άλλωστε σύμφωνα με το μωσαϊκό νόμο, τον οποίο τήρησε πειθαρχικά και σιωπηλά μέσα στην αφάνεια του ασήμαντου εργάτου, στον Ισραήλ ο άντρας είχε γνώμη και δημόσιο λόγο από τα 30 του κι έπειτα.
Τι θα ήθελαν οι παραπάνω αψυχολόγητοι, που ρωτούν και μόνοι τους απαντούν, ότι πήγε στην Ινδία, λες και στις γύρω από τη Μεσόγειο χώρες δεν υπήρχαν τέτοιοι που έκαναν αγυρτεία με τις μαγείες τους. Τι θα ήθελαν άλλο να λένε για το Χριστό τα Ευαγγέλια; Ότι στις 30 Μαρτίου του 14 έκανε με τον πατέρα του τη στέγη και τα κουφώματα του σπιτιού του Ηλί; ή στις 3 Μαΐου του 18 έκανε τη στέγη και τα κουφώματα στο σπίτι του Συμεών; Και πάει λέγοντας;
Δεν αποκλείεται να υπήρχε ημερολόγιο – σημειωματάριο για τα βερεσέδια, αυτόγραφό του μάλιστα, αλλά οι ευαγγελισταί και οι πρώτοι Χριστιανοί δεν ενδιαφέρθηκαν για κείνο το τεφτέρι. Ο ίδιος ο Κύριος προφανώς το πέταξε στα σκουπίδια, όταν άρχισε το κήρυγμά του. Όπως δεν ενδιαφέρθηκαν οι συγγραφείς των Ευαγγελίων ούτε για το σταυρό του ούτε για τον τάφο του ούτε για την ποδιά και τα κουζινικά της μητέρας του.
Τα λεγόμενα περί Ινδίας κλπ, δεν δείχνουν μόνο τη χαμηλή νοητική στάθμη των ερωτώντων, αλλά και την κακοπιστία τους. Θα ήθελαν ίσως ν᾿ αποδείξουν ανιστόρητες τις τρεις πρώτες δεκαετίες του Χριστού, γιατί η με συνέπεια πίστη στο λόγο και το έργο του κοστίζει. Θα ήταν αξιοπρεπέστεροι και συμπαθέστεροι, παρά ταύτα, αν ομολογούσαν το γιατί πλήττουν την ιστορικότητα του Χριστού, παρά τώρα που κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους.
Αθανάσιος Γ. Σιαμάκης,
αρχιμανδρίτης
1.1.2018
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Λέγοντας οι Ιουδαίοι ότι ο Ιησούς δίδασκε «γράμματα μη μεμαθηκώς» (Ιω 7,15), εννοούν γράμματα ανώτερα της στοιχειώδους εκπαιδεύσεως, πανεπιστημιακά», που να δικαιολογούν την ερμηνεία στον Ησαΐα που έκανε στο ιερό. Κι αυτό το έλεγαν ειρωνικά῾ Βλ. Σιαμάκη Κ., Ἑρμηνεία εις το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, Θεσσαλονίκη 1997, σελ. 134.
2. Η λέξη από το «τέγω» =στεγάζω, κατασκευάζω στέγες.῾ Όμηρος Ζ 248᾿ Ησύχιος, λ. «τέγη», «τέγος»= στέγη;
Πηγή: Σιαμάκης Κ., Μελέτες, 323-324.