Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ τῶν Βαΐων, τὴν λαμπρὰν καὶ ἔνδοξον πανήγυριν τῆς εἰς Ἱερουσαλὴμ εἰσόδου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν.
Μετά την Ανάσταση του Λαζάρου ο Χριστός πορεύεται προς το Πάθος, εισέρχεται θριαβευτής, ως Κυρίαρχος της Ζωής. Όπως κάθε βασιλιάς έπειτα από μια σημαντική νίκη εναντίον των εχθρών, που μόλις γίνει αντιληπτή η επιστροφή του, τρέχει όλος ο λαός να τον υποδεχθεί λυτρωτή και τροπαιούχο.
Μόνο που η είσοδος του Χριστού γίνεται αλλιώτικα, μυστικά κι αθόρυβα. Πάνω σ’ ένα γαϊδουράκι με τις φωνές των παιδιών που διαβλέπουν την Θεότητα Του μάζι με την Ανθρωπότητα, μέσα απ’ αυτά τα καθάρια κι άδολα μάτια τους. Σ’ αυτή τους την απλότητα αποκαλύπτονται τα μυστήρια του Θεού.
Η βασιλική είσοδος του Χριστού χαρακτήριζει την πορεία στην θυσία, προς τον Γολγοθά, ενώ η βασιλική πομπή μετά βαΐων και κλάδων δείχνει την θέληση Του να βαδίσει τον δρόμο του Σταυρού χωρίς ν’ αναγκάζεται από κανένα, έτοιμος να Πάθει για τον άνθρωπο, προσφέροντας τον Ίδιο ως θυσία για να ζήσει ο κόσμος.
Ανοίγοντας μια νέα προοπτική, μέσα στις σχέσεις των ανθρώπων. Αυτή που η ζωή αρχίζει όταν μπορείς να θυσιαστείς για τον άλλον κι όχι όταν θυσιάζεις εκείνον για σένα. Κι αυτή η κίνηση αγάπης και θυσίας του Χριστού δίνει και πάλι ζωή στον κόσμο, χαρίζει την Ανάσταση σ’ ολόκληρο το ανθρώπινο γένος.
Γεώργιος Τρυφωνόπουλος
Θεολόγος
Αμύνταιο