Ένα μικρό πολύχρωμο λουλούδι ζούσε μόνο, αναρωτιόταν πολλές φορές για την ύπαρξη του, πίστευε πως δεν υπάρχει λόγος να ζει αφού δεν το πρόσεχε κανείς.
Ζούσε στην άκρη του πλατύσκαλου στο μεγάλο πέτρινο σπίτι, κόσμος μπαινόβγαινε μα κανείς δεν το πρόσεχε ώσπου ήρθε η στιγμή που η κόρη το είδε έσκυψε και το μύρισε, μύρισε θαυμάσια το άρωμα του ήταν σπάνιο και εξαίρετο.
Από τότε η κόρη κάθε φορά που μπαινόβγαινε έσκυβε και το μύριζε, το λουλούδι αισθάνθηκε χρήσιμο ένοιωσε υπέροχα και ήθελε να την ευχαριστήσει αλλά δεν μπορούσε να μιλήσει.
Το λουλούδι αποφάσισε να το δείξει με τον τρόπο του, έτσι κάθε φορά που το μύριζε απελευθέρωνε περισσότερο άρωμα η κόρη ενθουσιάστηκε το έκοψε και το έβαλε στο στήθος της.
Το λουλούδι έχασε για πάντα την ζωή του, κόπηκε από το χέρι που ήθελε να ευχαριστήσει, κόπηκε από την κόρη που κάποτε το έκανε να νοιώσει όμορφα και πολύ χρήσιμο.
Σπύρος Α. Ηλιάδης