Ανεβαίνοντας για τον Ναό σου,
κυριευμένος από την έπαρση,
η λάμψη των «καλών» έργων με τυφλώνει,
νιώθω πλέον δικαιωμένος.
Δεν μπορώ να δω τίποτα,
στην μέθη του εγωισμού μου
προσπερνώ κι αυτόν ακόμα τον Τελώνη,
που είναι δικό σου πλάσμα όπως κι ‘γω
και χαίρομαι, που δεν είμαι σαν αυτόν.
Προχωρώντας χάνω και σ’ Έσενα,
δεν μου χρειάζεσαι, μπορώ μόνος,
αρκεί η δική μου καθαρότητα,
ικανή να κρίνει τους άλλους
καραδοκώντας στην γωνιά
σε κάθε στραβοπάτημα τους.
Φτασμένος σε ύψη αρετών,
χωρίς να έχω μάθει ν’ αγαπώ,
δοξάζοντας τον εαυτό,
αντί για τον Χριστό.
Μα σαν αντικρίσω Εσένα,
τον Μόνο Καθαρό κι Άγιο,
πέφτει το προσωπείο
κι αποκαλύπτεται η βρωμιά
κι ο θάνατος που ‘χει ριζώσει βαθιά.
Και τότε,
μια φράση έρχεται στο νου,
τόσο μικρή, αλλά και δυνατή,
βγαλμένη από της καρδιάς την πληγή
που αιμορραγεί,
«Ο Θεός ιλασθητί μοι τω αμαρτωλώ».
Γεώργιος Τρυφωνόπουλος
Θεολόγος Α.Π.Θ.
6987221930
Αμύνταιο, 53200
«Κοιτώντας προς στην Ανάσταση……»
Τριώδιο 2019
Κυριακή, 17-02-2019
Τελώνου και Φαρισαίου