ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Βγήκαμε από τα μνημόνια, Βροντοφώναξε περήφανα ο Πρωθυπουργός τον Αύγουστο!
Το κατάλαβαν άραγε οι εκατοντάδες οικογένειες στη Φλώρινα που θα βγάλουν το Χειμώνα στα παγωμένα διαμερίσματα, αφού το πετρέλαιο είναι είδος πολυτελείας και η επιδότηση φιλοδώρημα;
Γιατί άραγε η τηλεθέρμανση είναι κομμένη σε εκατοντάδες πολυκατοικίες σε Κοζάνη, Πτολεμαΐδα και Αμύνταιο;
Γιατί δεν συναινούν με τη χαρά του Πρωθυπουργού οι χιλιάδες Καστοριανοί που οδηγήθηκαν στην ξενιτιά αφού η ανεργία στο νομό έπιασε ταβάνι;
Γιατί δε ζητωκραυγάζουν οι αγρότες των Γρεβενών, οι μηλοπαραγωγοί της Εορδαίας που βλέπουν το μόχθο τους να ληστεύεται από τους εμπόρους με τιμές ξεφτίλας; Γιατί αγωνιούν αν θα μπορέσουν να ξανακαλλιεργήσουν αναμένοντας τις ανεπαρκείς επιδοτήσεις του δικού τους ΕΛΓΑ για τα παγωμένα μήλα και τα χτυπημένα από τη βροχή κεράσια.
Γιατί ακούν ως ανέκδοτο τις προεκλογικές εξαγγελίες για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και αύξηση του κατώτερου μεροκάματου οι εργαζόμενοι στους εργολάβους σε ΑΗΣ και Ορυχεία;
Γιατί δουλεύουν με ωρομίσθια των 3 Ευρώ οι χιλιάδες νέοι, εργαζόμενοι στην εστίαση, οι ντελιβεράδες, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι που στην πλειοψηφία τους είναι ανασφάλιστοι χωρίς άδειες, δώρα και χωρίς αποζημιώσεις απόλυσης; Γιατί έχουν δημιουργηθεί στρατιές άνεργων και μεταναστών στην νεολαία;
Θεωρούν μήπως τους συνταξιούχους ηλίθιους που πρέπει να χειροκροτήσουν, την απίθανη, μη εφαρμογή του νόμου Κατρούγκαλου για περεταίρω μείωση των κατακρεουργημένων συντάξεων;
Για να χρησιμοποιήσουμε μια έκφραση του συρμού που κοσμεί τον Κυβερνητικό λόγο, «κανονικότητα» είναι αυτό που περιγράψαμε. Τα Τρία Μνημόνια και οι 700 και πλέον νομοθετικές παρεμβάσεις είναι εδώ και ισχύουν! Συνεχίζουν να καταληστεύουν τον φτωχοποιημένο λαό μας μέσω της φορολογίας (άμεσους και έμμεσους φόρους) ενώ συνεχίζουν να ξεπουλάν το Δημόσιο πλούτο μέσω του υπερταμείου.
Φυσικοί αυτουργοί αυτού του εγκλήματος σε βάρος του κόσμου της εργασίας είναι οι βουλευτές των κομμάτων που ψήφισαν τα τρία μνημόνια και συνεχίζουν να τα στηρίζουν ιδεολογικά και πολιτικά. Για την ιστορία, τα κόμματα που ψήφισαν ή συμμετείχαν στηρίζοντας μνημονιακές κυβερνήσεις είναι ΠΑΣΟΚ- ΝΔ- ΛΑΟΣ – ΔΗΜΑΡ- ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ- ΠΟΤΑΜΙ- ΠΡΑΣΙΝΟΙ- ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ.
Ηθικοί αυτουργοί και εμπνευστές των «προγραμμάτων» είναι η ντόπια ολιγαρχία που έχει την πραγματική εξουσία στη Χώρα (βιομήχανοι, εφοπλιστές, μεγαλέμποροι, τραπεζίτες). Καθοδηγητές και εγγυητές μέσω της ισχύος οι εκπρόσωποι του μεγάλου μονοπωλιακού κεφαλαίου (ΔΝΤ- Ευρωπαϊκή Τράπεζα, ΕΕ και Ευρωζώνη).
Ανομολόγητος στόχος; Το κόστος της κρίσης να το πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Να σωθούν οι τράπεζες και να εξασφαλίσουν υπερκέρδη οι καπιταλιστές. Για την ανάκαμψη της κερδοφορίας τους.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΣΗΜΕΡΑ
Οι τρεις νομοθετικές παρεμβάσεις με τα βαρύγδουπα ονόματα: Καποδίστριας- Καλλικράτης- Κλεισθένης, καθόρισαν με απόλυτη αυστηρότητα το ρόλο της Τ.Α στις σύγχρονες εξελίξεις. Με πρόσχημα την αδυναμία των μικρών δήμων και κοινοτήτων να παίξουν αποφασιστικό ρόλο στην επερχόμενη «αναπτυξιακή καταιγίδα» κατήργησαν μέσω των μεγάλων δήμων τη δυνατότητα ελέγχου από τις τοπικές κοινωνίες άρα και την ουσία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ταυτόχρονα με επιχείρημα τη διαφθορά, τις μίζες, την κακοδιαχείριση που αποτελούσε ούτως ή άλλως σύνηθες σπορ των μονοκομματικών, μη ελεγχόμενων, δημοτικών, νομαρχιακών, περιφερειακών εξουσιών, μετέτρεψαν την Τ.Α σε μηχανισμούς πλήρως εξαρτώμενους από το Κεντρικό Κράτος. Έτσι καταργήθηκε η Τ.Α στην πράξη. Στην ουσία δεν είναι πια ούτε Τοπική ούτε αυτοδιοίκηση! Το τοπικό κράτος δεν είναι ταξικά ουδέτερο, είναι το μακρύ χέρι της κεντρικής εξουσίας και του κεφαλαίου. Τέλος η υποχρηματοδότηση από τους κρατικούς πόρους μετέτρεψαν την Τ.Α σε φτωχό παρία που ζητιανεύει πόρους από Ευρωπαϊκά προγράμματα (ΕΣΠΑ κλπ). Και το χειρότερο είναι ότι η Τ.Α στρέφεται σε υπερφορολόγηση των πολιτών μέσω διαφόρων δημοτικών φόρων αλλά εκχωρεί και πολλές δραστηριότητες στους κερδοσκόπους της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Παρόλα αυτά για μας παραμένει ένα αγωνιστικό πεδίο ανάπτυξης του Εργατικού Κινήματος σε ταξική κατεύθυνση, ένα πεδίο που δίνει τη δυνατότητα δημιουργίας αγωνιστικών μετώπων και ταξικών συγκρούσεων, ένα βήμα συσπείρωσης των αγωνιστικών δυνάμεων της Περιοχής.
Αυτή την πολιτική στην Τοπική Αυτοδιοίκηση στηρίζουν όλα τα κόμματα του αστικού φιλοΕΕ τόξου. Αυτή την πολιτική θα υλοποιήσουν και τα στελέχη αυτών των κομμάτων που θα διεκδικήσουν με διάφορους συνδυασμούς την ψήφο των πολιτών στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές. Αυτή την πολιτική εφάρμοσαν μέχρι τώρα.
Έτσι είδαμε τον λαλίστατο, προεκλογικά, Περιφερειάρχη, που απειλούσε με παραίτηση έστω κι αν ακουστεί κουβέντα για ξεπούλημα της ΔΕΗ, να μετατρέπεται σε Κυβερνητικό εκπρόσωπο, «ποιών την νήσσαν» και να στηρίζει τις Κυβερνητικές επιλογές.
Το «θέατρο του παραλόγου» συμπληρώνουν οι Δακής (ΝΔ), Ζεμπιλιάδου (ΠΑΣΟΚ) οι οποίοι προέβαιναν σε δηλώσεις και ανέξοδους λεονταρισμούς (όπως κατάληψη στον ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου) ενώ τα κόμματά τους (και οι ίδιοι ως στελέχη) συναινούν και επαυξάνουν στις ιδιωτικοποιήσεις (και της ΔΕΗ), στα μνημόνια και στην εν γένει αντιλαϊκή πολιτική.
ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ – ΦΑΣΙΣΜΟΣ – ΠΟΛΕΜΟΣ
Σε συνθήκες ήττας, απογοήτευσης και φτώχειας βρίσκει πρόσφορο έδαφος ο φασισμός. Επιπρόσθετα οι διεθνείς εξελίξεις ευνοούν την ενίσχυση της ακροδεξιάς. Η αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού να αντιμετωπίσει την κρίση οδήγησε τις κυρίαρχες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις σε αλλαγή κατεύθυνσης. Η νίκη του Τράμπ και των ιδεών του, η εκλογή του Ναζιστή Μπολσονάρο στη Βραζιλία, η Λεπέν, ο Σαλβίνι, ο Ούρμπαν, η Αυστρία, τα ακροδεξιά κόμματα που ενισχύονται στην Ευρώπη και συμμετέχουν σε κυβερνήσεις σηματοδοτούν τον υπαρκτό κίνδυνο για τους λαούς. Εθνικισμός- Φασισμός – Πόλεμος, ένα τρίπτυχο που γεννιέται από το σύστημα της Ελεύθερης Αγοράς και απειλεί και τις ελάχιστες δημοκρατικές ελευθερίες του αστικού κοινοβουλευτισμού.
Έκφραση αυτής της πολιτικής είναι στη χώρα μας η Χρυσή Αυγή και άλλες φασιστικές κινήσεις που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια και αξιοποιούν τον δήθεν αντισυστημικό τους ρόλο, έναν κίβδηλο ψευτοπατριωτισμό και το ρατσισμό ενάντια σε πρόσφυγες, μετανάστες αλλά και σε γειτονικούς λαούς (Αλβανία- ΦΥΡΟΜ-Τουρκία).
Η συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί αντιδραστική εξέλιξη σε βάρος και των δύο γειτονικών λαών. Επιβλήθηκε από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ και εξυπηρετεί τα δικά τους οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα. Τσίπρας και Ζάεφ αφού τα κόμματα τους πρωταγωνίστησαν στο εθνικιστικό ντελίριο του 1992 τώρα φορούν την δήθεν αντιεθνικιστική προβιά τους. Επί της ουσίας ανοίγουν τον δρόμο για την ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στα ευρωνατοϊκά συμφέροντα. Αυτό εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για τους λαούς της περιοχής, με την εμπλοκή σε πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς του ΝΑΤΟ στα πλαίσια των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών με Ρωσία – Κίνα – ΕΕ αλλά και σε επεμβάσεις στην Μ. Ανατολή και την Τουρκία. Ταυτόχρονα, είναι σαφές πως η συμφωνία δεν αντιμετωπίζει, αλλά αντίθετα εντείνει τον εθνικισμό και των δύο λαών.
Με βάση τα παραπάνω είναι καθήκον μας να εντείνουμε την πάλη μας ενάντια σε κάθε είδους εθνικισμού που ιστορικά χρησιμοποιείται για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Είναι καθήκον μας να εντείνουμε την πάλη ενάντια στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ, στην ιμπεριαλιστική επαναχάραξη των συνόρων, στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, υπέρ του σεβασμού των δικαιωμάτων όλων των εθνοτήτων, των λαών και των μειονοτήτων της ιστορικά πολυεθνικής περιοχής της Μακεδονίας, του δικαιώματος του κάθε λαού στον αυτοπροσδιορισμό.
Η προοπτική της ειρήνης και της ευημερίας στην περιοχή δεν προωθείται με εκβιασμούς από τα πάνω, από τους ιμπεριαλιστές και τις άρχουσες τάξεις, όπως και την ελληνική. Χτίζεται στους κοινούς αγώνες ενάντια σε ΕΕ, ΝΑΤΟ και καπιταλιστές. Σε αυτή την διεθνιστική, ταξική και αντιιμπεριαλιστική προοπτική μπορούν πράγματι να ενωθούν οι λαοί.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ
Η αδυναμία του Εργατικού Κινήματος να αποτρέψει τη μνημονιακή επίθεση, στους δρόμους, την τριετία 2010-2012 οδήγησε το λαό στη λογική των ελάχιστων απαιτήσεων, του λιγότερου κακού. Αυτό εκφράστηκε με την ανάθεση, των λιγοστών ελπίδων του, στην Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Πριν όμως «ο αλέκτωρ λαλήσει» ο ΣΥΡΙΖΑ προσχώρησε στο νεοφιλελευθερισμό ψηφίζοντας το 3ο Μνημόνιο σε αγαστή συνεργασία με όλο το μπλοκ των αστικών δυνάμεων. Η εξέλιξη αυτή ενσωμάτωσε το εργατικό κίνημα στην λογική της κυβερνητικής διαχείρισης και παράλληλα ενίσχυσε την απογοήτευση και αυτή με τη σειρά της στην αποστράτευση.
Απέναντι σ αυτή τη σκληρή πραγματικότητα, η απάντηση δεν μπορεί να είναι «σφάξε με Αγάμ’ να αγιάσω». Η ιστορική εμπειρία του ανθρώπινου πολιτισμού μας πιστοποιεί ότι «οι Μεσαίωνες» υπερκεράστηκαν με την αποφασιστική πάλη των λαών και με την ενίσχυση των προοδευτικών ιδεών.Αυτό είναι το άμεσο καθήκον μας.
Με την ιστορική αισιοδοξία προτείνουμε τη Μετωπική κίνηση στο κίνημα και την πολιτική των μαχόμενων δυνάμεων της ανατρεπτικής αριστεράς. Ένα Εργατικό – Λαϊκό Κίνημα, αντίπαλο δέος στο Μαύρο Μέτωπο Κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – Κεφαλαίου – Φασισμού.
Υπάρχουν οι προϋποθέσεις να εκφραστεί η αντίθεση των λαϊκών στρωμάτων τόσο στο κίνημα όσο και στις ερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές. Επιδίωξή μας είναι να συγκροτηθεί ένα μέτωπο γύρω από τα ψηφοδέλτιά μας σε όλη την Δ. Μακεδονία, έξω από το αστικό δίπολο. Μία μετωπική πολιτική συνεργασία όλων των μαχόμενων, αγωνιστικών, ταξικών, αντιιμπεριαλιστικών, αντιδιαχειριστικών, αντικαπιταλιστικών δυνάμεων που θα συγκρούεται με την καρδιά της πολιτικής τους σε όλη τη περιοχή.
Η πολιτική της κυβέρνησης και του τοπικού κράτους μπορούν να ανατραπούν από ένα ταξικά ανασυγκροτημένο, πολιτικά επικίνδυνο, εργατικό και λαϊκό κίνημα και μια μαχητική αντιπολίτευση που θα διαμορφώνει ταυτόχρονα τους όρους επιβολής της λαϊκής θέλησης μέσω των δικών της οργάνων επιβολής των αναγκών και δικαιωμάτων μας. Τέτοια όργανα και μια τέτοια δημοκρατική-λαϊκή αυτοδιοίκηση με συνεχή εργατικό έλεγχο αποτελεί το στόχο για τον οποίο θα δώσουμε τις δυνάμεις μας. Δε θα βάλουμε πλάτη για μια πιο «προοδευτική» διαχείριση ή συνδιαχείριση του υπάρχοντος μηχανισμού (ο οποίος δεν ανατρέπεται από τα μέσα), ουσιαστικά μια αστική διαχείριση οποία προοπτικά σε μετατρέπει σε μηχανισμό ενσωμάτωσης του κινήματος αλλά και σε στυγνό εκμεταλλευτή (τα παραδείγματα είναι αμέτρητα).
Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να μπει φραγμός στην επίθεση, να διεκδικηθούν ξανά η κάλυψη των αναγκών και τα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας. Σ’ αυτή την κατεύθυνση κλιμακώνουμε τους αγώνες μας και δεν τους χαρίζουμε ούτε μία ψήφο καταδίκης του ολέθριου έργου τους.
Με τους αγώνες και με την ψήφο μας το Μάιο πρέπει να πάρουμε θέση:
1) Για μια τοπική αυτοδιοίκηση που ανήκει στο λαό της περιοχής, υπηρετεί τις ανάγκες των πολιτών και διασφαλίζει τα δικαιώματά μας. Πρώτη αδήριτη ανάγκη αποτελεί η ρήξη με τον «Κλεισθένη Ι» και με την πολιτική των κυβερνήσεων στα ζητήματα οργάνωσης του τοπικού κράτους.
2) Για γενναία επιχορήγηση της Περιφέρειας από τον κρατικό προϋπολογισμό η οποία μπορεί να υπάρξει μόνο με εθνικοποιημένους – κρατικοποιημένους τους κλάδους παραγωγής στρατηγικής σημασίας (ενέργεια, ορυκτός πλούτος, διατροφής, μεταφορές , τηλεπικοινωνίες, τράπεζες κτλ). Δεν μπορεί να υπάρξει επιχορήγηση από τον κρατικό προϋπολογισμό όσο δεν πραγματοποιείται μονομερής διαγραφή του χρέους και επιστροφή των κλεμμένων.
3) Για να δημιουργήσουμε ένα μέτωπο ενάντια στον πόλεμο και τον εθνικισμό. Είναι καθήκον μας να παλέψουμε για εδραίωση της ειρήνης και της συναδέλφωσης των λαών της περιοχής μας κόντρα στα πολεμοχαρή συμφέροντα του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Κόντρα και ενάντια στις ορέξεις του κεφαλαίου και του ΝΑΤΟ για επαναχάραξη των συνόρων. Κόντρα και ενάντια στους φασίστες της Χρυσής αυγής και συνολικότερα στην φασιστική λογική που μας ταΐζει το κεφάλαιο και που άρχισε να δηλητηριάζει και τα παιδιά μας στα σχολεία. Να κλείσουν όλες οι νατοϊκές βάσεις. Να παλέψουμε για την έξοδο από το ΝΑΤΟ. Να δημιουργήσουμε μέτωπο υπεράσπισης και διεύρυνσης των λαϊκών ελευθεριών ενάντια στο φασισμό αλλά και στην αυταρχικοποίηση του κράτους. Καταδίκη των φασιστών – δολοφόνων της Χρυσής Αυγής.
4) Για την ρήξη με την πολιτική που μετατρέπει τις περιφέρειες σε μακρύ χέρι της ΕΕ. Μία ρήξη που αναδεικνύει την ανάγκη οργάνωσης του αγώνα για την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Για την κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων και του ευρωμνημονίου διαρκείας μέχρι το 2060.
5) Για την δημιουργία Δημοκρατικών πρωτοβάθμιων παραγωγικών συνεταιρισμών της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Συνεταιρισμοί ενταγμένοι σε μια σχεδιοποιημένη οικονομία, με σκοπό τη διατροφική επάρκεια και την αξιοποίηση του συνόλου των παραγωγικών πόρων & μέσων.
Διεκδικούμε άμεσα: Μείωση του κόστους παραγωγής(Πετρέλαιο – Λιπάσματα κ.α.) , αμφισβήτηση της ΚΑΠ με προστασία της παραγωγής από αθρόες εισαγωγές, εγγυημένες τιμές από το κράτος, προστασία των αγροτών από μεσάζοντες και κακοπληρωτές εμπόρους, άρση του εμπάργκο σε αγροτικά προϊόντα με τη Ρωσία – πρακτική που οδήγησε στην κατάρρευση των τιμών.
6) Για την προστασία του περιβάλλοντος, για μια αξιοβίωτη ζωή και όχι υποταγμένο στο κέρδος και την αγορά. Ενάντια στην ληστεία του περιβάλλοντος με το πρόσχημα τις ανανεώσιμες πηγές που συντελείται στην περιοχή μας με ιδιαίτερη ένταση.
7) Ενάντια στην πώληση της ΔΕΗ και στο «δουλεμπόριο» εργαζομένων που κυριαρχεί εντός της.
8) Για ένα Πολιτισμό και μια Παιδεία, που δεν θα αφορά μόνο «τα ανώτερα στρώματα» μορφωτικά και οικονομικά, αλλά θα είναι κτήμα όλης της κοινωνίας. Διεκδίκηση της αναγνώρισης του πολιτισμού ως υπόθεσης του συνόλου του λαού και όχι ως μια εμπορευματοποιημένη διαδικασία.
9) Για πλήρεις, αξιοπρεπείς και δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες. Καμιά ιδιωτικοποίηση. Όχι στον θεσμό των Συμπράξεων Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), που παραδίδει τις κοινωφελείς λειτουργίες στους ιδιώτες. (Voucher, στα Νηπιαγωγεία με διαδικασία γενίκευσης σε όλη την εκπαίδευση)
10) Για Δημόσια, δωρεάν, ποιοτική περίθαλψη και παιδεία για όλους. Να ενισχυθούν τα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας σε όλη την Δ. Μακεδονία. Να ανεγερθούν νέες μονάδες υγείας με βάση τις πραγματικές ανάγκες του λαού της περιοχής. Δημόσια δωρεάν εκπαίδευση για όλους, που να εξυπηρετεί της ανάγκες της κοινωνίας, με ενιαία εργασιακά δικαιώματα. Σχολεία, νηπιαγωγεία και παιδικοί σταθμοί για όλα τα παιδιά χωρίς προϋποθέσεις.
11) Για Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Κανείς ανασφάλιστος. Επίδομα ανεργίας και δωρεάν ασφάλιση για όλους τους άνεργους. Μείωση των ωρών εργασίας και των χρόνων συνταξιοδότησης. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Να πληρώσουν τη κρίση οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές. Διαγραφή των χρεών των λαϊκών οικογενειών και των ανέργων. Να καταργηθούν τα διόδια. Ρύθμιση των χρεών των αυτοαπασχολούμενων. Ισότητα μεταξύ γυναικών και αντρών στο δικαίωμα στην εργασία.
12) Για Ίσα δικαιώματα σε όλους ανεξάρτητα φύλου, θρησκείας ή εθνικότητας. Τα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα να παίρνουν αυτόματα την ελληνική ιθαγένεια. Παροχή ασύλου στους πρόσφυγες και το δικαίωμα να ζήσουν σε όποια χώρα αποφασίσουν οι ίδιοι. Να σταματήσουν οι απελάσεις, επαναπροωθήσεις, εγκλεισμοί των προσφύγων και να ενσωματωθούν τα προσφυγόπουλα που υπάρχουν σε ξενοδοχεία της περιοχής στο σύστημα εκπαίδευσης μας και στην κοινωνία. Για αξιοπρεπή στέγαση μέσα στις πόλεις, σίτιση, περίθαλψη, μόρφωση, δουλειά για όλους. Όλα τα προσφυγόπουλα καλοδεχούμενα να ενταχθούν ισότιμα στα σχολεία, με τάξεις υποδοχής και μετακίνηση από τα καμπ και τα ξενοδοχεία στις πόλεις.
Αυτή είναι η πρότασή μας για τις επερχόμενες εκλογές στην Τ.Α.
Η συγκρότηση συνδυασμών στην Περιφέρεια και σε Δήμους, όπου υπάρχουν δυνατότητες, μπορεί και πρέπει να γίνει από τα κάτω με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, όπου τον τελικό αποφασιστικό ρόλο θα τον έχει η συνέλευση του σχήματος, με διαδικασίες ανοικτές σε όλη την βάση του σχήματος. Το σχήμα λειτουργεί στη βάση της αιρετότητας και της ανακλητότητας των εκπροσώπων του, με λειτουργία κυκλικής εκπροσώπησης στο περιφερειακό συμβούλιο.
Στις διαδικασίες του σχήματος έχουν θέση όλοι οι αγωνιστές και αγωνίστριες του εργατικού –Λαϊκού κινήματος, πρωτοπόροι έντιμοι εργαζόμενοι και εργαζόμενες, διανοούμενοι, αγρότες – αγρότισσες, νεολαίοι που αμφισβητούν την καταθλιπτική «κανονικότητα» και παλεύουν για την ανατροπή της. Έχουν θέση όλες οι αντιιμπεριαλιστικές, αντικαπιταλιστικές, ταξικές, αντιδιαχειριστικές, αγωνιστικές δυνάμεις που είναι υπαρκτές και δρουν στην Περιοχή.
Δεν είμαστε αιθεροβάμονες. Γνωρίζουμε τις δυσκολίες αυτού του διαλόγου, τις πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές, τις αγκυλώσεις, όμως είναι ο μόνος δρόμος για να επιστρέψει η αυτοπεποίθηση στον κόσμο της εργασίας. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι αυτή είναι η απαίτηση χιλιάδων ανένταχτων αγωνιστών του κινήματος που παρακολουθούν αποστασιοποιημένοι τις εξελίξεις .
Με ενωτικούς νικηφόρους αγώνες και διεκδικήσεις με βάση της ανάγκες μας να συγκροτήσουμε ένα μέτωπο ρήξης και ανατροπής ενάντια στο τοπικό περιφερειακό κράτος. Σε αυτή την κατεύθυνση θέλουμε να χτίσουμε μία τέτοια πολιτική συνεργασία που θα στοχεύει την πραγματική αιτία όλων των δεινών του λαού, που προέρχονται από τα οικονομικά συμφέροντα του τοπικού και διεθνούς κεφαλαίου. Για μια μαχόμενη αριστερά της ανατροπής, όχι της διαχείρισης και της υποταγής.