Ένα από τα κρισιμότερα πολιτικά & ιδεολογικά ζητήματα είναι η δυνατότητα αμφισβήτηση της εκάστοτε υπάρχουσας κατάστασης ως (μη)δεδομένης. Η (μη)ταύτησή της με τη φυσική πραγματικότητα και η αναπόδραστη αποδοχή της. Αυτό συμβαίνει με την Καπιταλιστική Οργάνωση της παραγωγής, όσο και με την Αστική Δημοκρατία σε επίπεδο κοινωνικού εποικοδομήματος.
Η αστική δημοκρατία έχει ταυτιστεί με την αποδοχή της αρχής της πλειοψηφίας (αλήθεια ποιος θυμάται το δημοψήφισμα;) και με την υποταγή της μειοψηφίας στην πλειοψηφία (αλήθεια ποιος κοιτάει την κοινωνική πυραμίδα;). Η οικονομική κυριαρχία και η συνεπαγόμενη ιδεολογική κυριαρχία, η κρατική καταστολή, η ιδεολογικοί μηχανισμοί και τρομοκρατία μοιάζουν να μην υπολογίζονται όταν συζητάμε για το «τι θέλει ο λαός».
Με αυτές τις παραδοχές φτάσαμε στην πρωινή βόλτα στο ποτάμι.
Στις προεκλογικές αφίσες και τρικ της εγκληματικής Χρυσής Αυγής, στη δημοσιοποίηση της τυπικής εκλογικής καμπάνιας ενός κόμματος/συμμορίας ,την ίδια ώρα που στελέχη του απολογούνται για δολοφονίες ανθρώπων με διαφορετικές ιδέες. Είναι πραγματικά λυπηρό να βλέπει κανείς ανθρώπους από τα χωριά μας ,συμπαθείς κατά τα άλλα, να γίνονται οι μεταφορείς της ναζιστικής προπαγάνδας στην πόλη της Φλώρινας, να συμβάλουν ώστε να υπάρξουν περισσότερα αποτυπώματα στο μαχαίρι που δολοφόνησε τον Π. Φύσσα, γιατί κάθε ψήφος στη Χρυσή Αυγή είναι και ένα αποτύπωμα…
Ας μη βιαστούν να ουρλιάξουν οι οπαδοί της αντιδραστικής θεωρίας των δύο άκρων για ταύτιση των απογόνων των SS με τις κομμουνιστικές οργανώσεις. Κανένας απλός άνθρωπος ΔΕΝ κινδυνεύει από την πολιτική καμπάνια των αριστερών οργανώσεων, εδώ το μήνυμα ΔΕΝ είναι η ΒΙΑ. Ας τελειώνουμε με τα αστεία για τη δολοφονία των δύο νεαρών μελών της Χ.Α. από την τρομοκρατική επίθεση… Καμία τρομοκρατική οργάνωση ΔΕΝ καμώνεται το νόμιμο πολιτικό κόμμα!! Πολύ περισσότερο που ο φασιμός αντιμετωπίζεται με όρους κινήματος, πρακτικά – πολιτικά – ιδεολογικά και με καθαρό το πρόσωπο.
Αντί επιλόγου η καταγραφή του Γερμανού πάστορα Μάρτιν Νιμέλερ
«Όταν οι ναζιστές ήρθαν για να πάρουν τους κομμουνιστές, σιώπησα επειδή δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν φυλάκισαν τους σοσιαλδημοκράτες, σιώπησα γιατί δεν ήμουν σοσιαλδημοκράτης. Όταν ήρθαν να πάρουν τους συνδικαλιστές, δεν διαμαρτυρήθηκα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής. Όταν ήρθαν να συλλάβουν εμένα, δεν υπήρχε πια κανείς για να διαμαρτυρηθεί».
Τζώτζης Βασίλης
Μέλος ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α