Του Τάσου Βακφάρη
Τα κομμάτια του παζλ, του δικού σου παζλ θα τα δεις να κόβονται και να χάνονται, να ανακατεύονται και να μπερδεύονται. Θα τα δεις να μην ταιριάζουν στη δικιά σου θέληση και να απωθούνται σαν μαγνήτες στον ίδιο πόλο, να απομακρύνονται πιότερο και από τις Ηπείρους.
Έχουν το δικό τους ταξίδι να κάνουν και την ιδιόρρυθμη και μοναδική διαδρομή τους να ακολουθήσουν, όπως έχει οριστεί.
Από ποιον;
Δεν ξέρω μη με ρωτάς..
Από την τύχη;
Από το κάρμα;
Από το γραμμένο;
Από την αύρα σου;
Δεν ξέρω μη με ρωτάς..
Όταν έρθει η ώρα τους όμως θα τα δεις να ενώνονται αβίαστα και να ταιριάζουν μεταξύ τους άψογα, χωρίς η δική σου προσπάθεια να υπερβαίνει τα δέοντα.
Θα δεις την δικιά σου ιστορία να ολοκληρώνεται και να αποκτά νόημα και σημασία σαν κινέζικο ραγισμένο βάζο που αποκτά την δικιά του κοσμοθεωρία κολλώντας το σε μια παροιμία.
Πότε θα γίνει αυτό;
Δεν ξέρω μη με ρωτάς..
Εσύ κοίτα να φτιάχνεις κομμάτια να μην διστάσεις να τα σκίσεις ούτε να τα κολλήσεις άμα χρειαστεί. Εσύ κοίτα να μην μένεις στο ίδιο σημείο. Πήγαινε μπροστά ή κάνε ένα βήμα πίσω μόνο μη μένεις στο ίδιο σημείο.
Εσύ ζήσε και άσε τη ζωή να σου φτιάξει το δικό σου παζλ όπως εκείνη γνωρίζει καλύτερα. Ότι είναι να γίνει θα γίνει χωρίς τον εγωισμό να το διεκδικεί. Ότι όχι θα φύγει θα ξεχαστεί και θα γίνει βάση για τα επόμενα.
Πώς θα γίνει αυτό;
Δεν ξέρω μη με ρωτάς..
Το κάθε παζλ έχει διαφορετικό σχεδιαστικό μοντέλο..
Εσύ μόνο κομμάτια να κάνεις και όταν η ώρα τους έρθει..
Εσύ, κομμάτια!