Για άλλη μια χρονιά (τέταρτη στη σειρά) η ερασιτεχνική θεατρική ομάδα «Τρίτο Κουδούνι» του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Φλώρινας ενθουσίασε το κοινό, παρουσιάζοντας μια ακόμα απαιτητική παράσταση.
Το σύγχρονο έργο του Laurent Baffie «TOC TOC» αποδείχτηκε ιδανική επιλογή για τους ηθοποιούς της ομάδας, που έβγαλαν τον καλύτερο εαυτό τους επί σκηνής, σκόρπισαν άπειρο γέλιο και κέρδισαν το ζεστό χειροκρότημα.
Πρέπει να σημειωθεί πως η παράσταση ήταν κατάλληλη μόνο για ενήλικες, λόγω φρασεολογίας, ενώ αξίζει να τονιστεί η συγκινητική ανταπόκριση των θεατών και τις δύο βραδιές και η προσφορά προϊόντων μακράς διάρκειας που θα διατεθούν για φιλανθρωπικό σκοπό.
Έπαιξαν με σειρά εμφάνισης:
- Φρανσουά: ΚΛΗΜΗΣ ΣΟΛΟΜΩΝΙΔΗΣ
- Γραμματέας: ΑΥΓΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ
- Μισέλ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΑΣΠΑΛΗΣ
- Μπλάνς: ΝΑΤΑΣΑ ΚΑΠΠΑΤΟΥ
- Μαρί: ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΑΡΙΑΝΟΥ
- Λιλή: ΑΛΕΚΑ ΧΡΥΣΙΚΟΥ
- Ζαν Ζακ: ΣΑΒΒΑΣ ΤΙΚΤΑΠΑΝΙΔΗΣ
Συντελεστές
- Σκηνοθεσία/Διασκευή: Τυρπένου Μάρω
- Μουσική Επιμέλεια: Γάκη Ευγενία
- Μετάφραση: Στυλιανίδου Παρασκευή
- Σκηνικά & Κουστούμια: Τυρπένου Μάρω
- Κατασκευή Σκηνικών: Κατικαρίδης Γιώργος
- Υποβολέας: Φωστηροπούλου Ελένη
- Επιμέλεια Αφίσας: Τυρπένου Ζωή & Τυρπένου Μάρω
- Κομμώσεις: GlamourHair– Μίσκα Ελένη
- Μακιγιάζ: Aesthete – Γώγου Πόλυ
Το έργο
Αποτέλεσε τεράστια εισπρακτική επιτυχία στην Γαλλία, όπου πρωτοανέβηκε το 2005 και έχει έκτοτε μεταφερθεί σε άλλες χώρες, όπως και στην Ελλάδα, με παρόμοια ανταπόκριση.
Έξι ασθενείς που πάσχουν από κάποιο ιδεοψυχαναγκαστικό σύνδρομο, συναντιούνται στην αίθουσα αναμονής ενός διάσημου ψυχιάτρου, που όμως έχει καθυστερήσει η πτήση του, και έτσι αναγκάζονται να τον περιμένουν, ξεδιπλώνοντας ο καθένας τα δικά του ζητήματα και γνωρίζοντας ο ένας τον άλλον. Κάτω από τον κωμικό μανδύα του έργου, αναπτύσσονται πάμπολλες συγκρούσεις και συμμαχίες, ανάμεσα σε αυτούς τους τόσο μοναδικούς και διαφορετικούς χαρακτήρες, οι οποίοι αν και άγνωστοι μεταξύ τους, συνομιλούν, συναισθάνονται, αναλύουν και αξιολογούν, μέσα από ένα άτυπο group therapy, που κάνουν μεταξύ τους.
Πώς θα αντιδράσει μία θεούσα με προβλήματα επαλήθευσης, όταν την βάλεις δίπλα σε κάποιον που πάσχει από σύνδρομο Jill de la Tourette; (κάποιος που βωμολοχεί αφιλτράριστα, χωρίς να μπορεί να το ελέγξει). Πώς θα συνδεθεί κάποιος που έχει τεράστια ανάγκη για συμμετρία με κάποια που πρέπει να επαναλαμβάνει την κάθε της φράση; Πώς θα αντέξει μια γυναίκα που φοβάται τα μικρόβια και τις αρρώστιες έναν παθιασμένο αριθμομανιακό;
Σε καμία περίπτωση το έργο δεν είναι κοροϊδευτικό προς τους ανθρώπους που πάσχουν από Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή. Αντιθέτως, αντιμετωπίζει με χιούμορ την κατάσταση, περνώντας παράλληλα νοήματα στον θεατή και όσους πάσχουν από εμμονές, λέγοντάς τους «δεν είστε μόνοι» και πως ίσως τελικά αυτό που έχουμε ανάγκη είναι «ο ένας τον άλλον», παρά κάποιο θαύμα της επιστήμης.
