Αυτές τις μέρες που βλέπουμε και διαβάζουμε για την κατάσταση που επικρατεί στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, μου θύμισαν εποχές που και εμείς αγωνιζόμασταν κατά κάποιο τρόπο να υπερασπιστούμε τον τόπο μας ενάντια στη Συμφωνία των Πρεσπών και τα επακόλουθά της.
Εικόνες χαραγμένες στη μνήμη. Θυμάμαι να βρίσκομαι μαζί με συμπολίτες μου, κοντά στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Έβλεπα τους ντόπιους αστυνομικούς να κλείνουν το δρόμο ανάμεσα σε Σκοπιά και Φλώρινα, δίνοντας στους οδηγούς εναλλακτικές διαδρομές. Μιλώντας με μερικούς από αυτούς, ένιωθα την δυσφορία τους, ως προς αυτό που τους διέταξαν να κάνουν. Ήξερα ότι είναι με το μέρος μας. Δεν θέλησα να τους φέρω σε ακόμα πιο δύσκολη θέση. Έβλεπα όμως και κάποιους άλλους, που κρύβονταν στην σκιά. Πανοπλίες, γκλοπ, και κλούβες/λεωφορεία. Αυτοί τι δουλειά είχαν στα μέρη μου; Από ποιον θα με προστάτευαν εδώ; Από τη στάση τους, δεν φαινόταν να είναι με το μέρος μας. Και αν όχι, με ποιου; Βλέπεις τόσα χρόνια στην τηλεόραση μας έλεγαν για το επάγγελμα σχεδόν λειτούργημα αυτών τον ανθρώπων, που ρισκάρουν τη ζωή τους για έναν μέτριο μισθό, να μας σώσουν από τους μπαχαλάκιδες, κυρίως στην Αθήνα. Τα γνωστά ΜΑΤ.
Εκείνο το βράδυ όμως αντιμετώπιζαν εμένα ως μπαχαλάκια. Πάντα ένιωθα σεβασμό προς την αστυνομία, αλλά εκείνο το βράδυ μου έφεραν μια αηδία αυτοί με τις ασπίδες. Στο μυαλό μου οργή. Αλλά δεν είναι αυτοί οι αντίπαλοί μου, σκέφτηκα. Είπα στο διάολο να πάνε και έφυγα.
Εκείνες τις μέρες πολλά ειπώθηκαν από κυβερνητικές πηγές. Πως όσοι διαφωνούσαμε, το κάναμε γιατί υποστηρίζαμε την αντιπολίτευση, πως είμαστε φασίστες, ακροδεξιοί, κτλ. Παρόλα αυτά, μας έλεγαν ότι γίνεται για το καλό μας. Ματ παραταγμένα εναντίων μας λοιπόν, για το καλό μας. Όπως θα έλεγε και ένα τραγούδι του Γιάννη Μηλιώκα…
Προσωπικά από τότε και μέχρι σήμερα δε θεωρώ ότι ήταν για το καλό μας, αν και η μελλοντική διαχείριση της από την εκάστοτε εξουσία θα δείξει το πόσο ζημιογόνο θα αποδειχθεί τελικά για τον τόπο μας. Άλλαξε η κυβέρνηση τελικά. Σήμερα στην εξουσία δεν έχουμε αριστερά, αλλά δεξιά. Η αρνητική στάση που κρατούσαν για τη συμφωνία των Πρεσπών (παραδόξως για τους πολλούς, αναμενόμενο όμως) μετριάστηκε. Κάποιες κακές γλώσσες θα πουν πως ανακουφίστηκαν κιόλας καθώς γλύτωσαν το πολιτικό κόστος, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Υπάρχουν πλέον «καινούρια» προβλήματα. Λαθρομετανάστες έχουν κατακλύσει τα νησιά μας. Η προηγούμενη κυβέρνηση ήθελε να κάνει τη χώρα μας διάδρομο, αλλά από τότε που μας πήραν χαμπάρι οι εταίροι, γίναμε αποθήκη…
Όταν τελικά ξύπνησαν οι νησιώτες, (στην αρχή γλυκάθηκαν από το χρήμα. να τα λέμε και αυτά…) συνειδητοποίησαν πως ο τόπος τους καταστρέφεται. Έτσι ζήτησαν να μην έρχονται άλλοι λαθρομετανάστες στα νησιά τους. Η κυβέρνηση αφού αδράνησε για ένα μεγάλο διάστημα, βλέποντας πως η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο, αποφασίζει να φτιάξει (και;) άλλες δομές φιλοξενίας…
Πάλι για το καλό τους οι ακαταλαβίστικες αποφάσεις. Πάλι δεν μπόρεσαν να εξηγήσουν τα οφέλη στον απλό κόσμο και πάλι βγήκαν τα ΜΑΤ, για το καλό τους όπως πάντα. Μόνο που εδώ δεν έχουμε αριστερή κυβέρνηση και αντιδραστικούς φασίστες. Έχουμε δεξιά και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού μαζί με τους τοπικούς άρχοντες. Τώρα πώς να βαφτίσει αυτή η κυβέρνηση τον «εχθρό»;
Τα ΜΑΤ πήγαν στα νησιά αργά το βράδυ σαν τους κλέφτες κάνοντας πολεμικές συγκρούσεις με τους κατοίκους για το καλό τους:
https://www.youtube.com/watch?v=QkTSBEpv2Wg
https://www.youtube.com/watch?v=icKcOb5u0jc
https://www.youtube.com/watch?v=P_yRF7D0tZY
https://www.youtube.com/watch?v=nGnQPzR29Ns
https://youtu.be/NNr-pjmfNFs?t=305
https://www.youtube.com/watch?v=mn6OrROPJcE
https://youtu.be/2nHXc1YKQjs?t=35
(Τα παραπάνω βίντεο είναι τα πρώτα που έχουν βγει στο Youtube, για όποιον ενδιαφέρεται, μπορεί να βρει περισσότερο υλικό γι αυτό που συνέβη αυτές τις μέρες. Επέλεξα πλάνα από συγκρούσεις. Υπάρχουν άλλα που δείχνουν πόσο κόσμο είχαν οι διαδηλώσεις.)
Που οδήγησαν όλα αυτά; Εδώ (για αρχή):
https://www.youtube.com/watch?v=ZEeqDsZtqDM
https://www.youtube.com/watch?v=H1GF43771Dk
https://www.youtube.com/watch?v=2jS9G5xkpA4
https://www.youtube.com/watch?v=MKXutk_Vb2Y
Άσχημες εικόνες. Το ερώτημα είναι, τις κατακρίνεις; Δε μπορώ…
Δε μπορώ γιατί αυτοί οι άνθρωποι υπερασπίζονται τον τόπο τους. Πλέον ποιος να πιστέψει τους κυβερνώντες; Αντιδρούν οι νησιώτες, έστω και με αυτόν τον τρόπο. Όταν γίνεται κάτι για το καλό σου, πάντα υπάρχει τρόπος να στο εξηγήσουν. Τα ΜΑΤ δεν είναι μέθοδος κατανόησης…
Και κάπου εδώ βρίσκεις το αυγό του φιδιού…
Όταν πιάνεις τον εαυτό σου να μην σοκάρεται με τα τελευταία βίντεο, να μην ενοχλείται. Και ίσως κάπου μέσα του να χαίρεται. Γιατί; Γιατί έτσι νιώθεις μια δικαίωση. Για τους νησιώτες, αλλά και τις τοπικές σου ήττες. Γιατί αισθάνεται ότι αδικείσαι. Στο πρόσωπο των ΜΑΤ, βλέπεις την κρατική αυθαίρετη εξουσία ως το μακρύ χέρι, που αισθάνεσαι ότι αποκρούεις εκείνη τη στιγμή.
Το αυγό του φιδιού λοιπόν εκκολάπτεται μέσα μας. Και σε αυτό βοηθάνε οι πολιτικοί που λένε ψέματα και ακόμα χειρότερα αυτοί που δε λένε όλη την αλήθεια, ο καθένας για τον δικό του λόγο. Αυτοί που αποφασίζουν με άγνωστα κριτήρια τα οποία δείχνουν ότι δεν μας σέβονται. Τα κατευθυνόμενα συστημικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, που μας δείχνουν όλη μέρα τον πισινό της μιας και της άλλης, αντί να μας ενημερώσουν για τα θέματα που μας αφορούν, όπως κανονικά λέει και η ιδιότητά τους. Και τέλος, αυτή η ψεύτικη δημόσια εικόνα που προσπαθεί να χειραγωγήσει σε βαθμό αηδίας τον απλό κόσμο, αντί να τον παροτρύνει και να του δώσει σωστά πρότυπα.
Αν αυτή η οργή και η άποψη προέρχεται από ένα συγκροτημένο άτομο, που ο μόνος λόγος που γράφει δημόσια είναι το κοινό όφελος, φανταστείτε τη γνώμη που έχουν οι νέοι, ειδικά αυτοί που έχουν επηρεαστεί είτε από αναρχο-αντιδραστική, είτε από ακροδεξιά προπαγάνδα.
Το καλύτερο βίντεο όμως το κράτησα για το τέλος. Δεν έχει συγκρούσεις και δεν θα παιχτεί ποτέ σε τηλεοπτικό κανάλι. Σε αυτό να δώσετε τη μεγαλύτερη προσοχή. Είναι η αντίθετη άποψη:
https://www.youtube.com/watch?v=Cg6_0p0UsXU
«Εμείς δεν είμαστε εδώ για να λύσουμε το πρόβλημα. Εμείς απλά εφαρμόζουμε το νόμο, τον οποίο εσείς ψηφίσατε! Μπορεί να φαίνεται άσχημο αυτό που σας λέω, είναι μια δουλειά άχαρη, αλλά είναι δουλειά της Δημοκρατίας. Αν φύγει αυτή η υπηρεσία, βγαίνουνε τα άρματα και ο στρατός.»
Ότι πιο σωστό μπορούσε να ειπωθεί…
Άρα ποιος μπορεί να τα βάλει με τα ΜΑΤ, όταν εφαρμόζουν τον νόμο, από τους ανθρώπους που αυτός ψήφισε; Ποιος μπορεί να νιώσει αδικημένος όταν για πολλοστή φορά τον αδίκησαν οι ίδιοι άνθρωποι; Πιο εύκολα νιώθεις ηλίθιος παρά αδικημένος σε τέτοιες περιπτώσεις…
Υπάρχουν δύο επιλογές ως ψηφοφόρος:
Αν αισθάνεσαι αδικημένος ή και ηλίθιος ακόμα, μπορείς να απαξιώσεις τα τηλεοπτικά σκουπίδια που σου πλασάρουν απλόχερα, να βρεις έτσι χρόνο, να μορφωθείς λίγο περισσότερο και να μάθεις τα έργα, τις απόψεις και τα εκλογικά προγράμματα των μικρότερων πολιτικών κομμάτων.
Μπορείς από την άλλη αν θέλεις να συγχαίρεις παιδάκια που από τα φοιτητικά πάρτυ πέρασαν στο επόμενο βήμα του κομματικού σωλήνα, γιατί ήταν οι καλύτεροι χειροκροτητές, με στόχο να ακολουθήσουν πολιτική-καριέρα και να εξασφαλίσουν μια θέση στο βάζο με το μέλι. Ίσως σε αφήσουν να τους γλύψεις και το δάχτυλο μια μέρα. Μπορείς να επιβραβεύεις τον όποιο ρουσφετολόγο θα φέρει το μπούλη γιο σου μερικές δεκάδες, ή εκατοντάδες χιλιόμετρα πιο κοντά στο σπίτι σου, ώστε να μην μάθει ποτέ να πλένει τα βρακιά του μόνος του. Μπορείς και να ψηφίζεις την όποια τηλεπερσόνα σου πλασάρουν τα συστημικά μεγάλα κανάλια ως την αυθεντία της πολιτικής ορθότητας.
Στο τέλος όμως μπορείς πιο εύκολα να κρυφτείς από το δάχτυλό σου, παρά από τη συνείδησή σου… Το αυγό του φιδιού θα περιμένει την απόφασή σου!
Νικ Κ.