Πρός τόν Ἱερό Κλῆρο,
τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες
καί τόν εὐσεβῆ λαό
τῆς Μητροπολιτικῆς περιφερείας μας.
Ἀγαπητοί μου.
Πάντοτε εἶναι ἐπίκαιρος ὁ λόγος, ἡ εὐλογία, ἡ ἀφή, ὁ ἀσπασμὸς καὶ ἡ θέα ἀκόμη τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας. Γιὰ ἄντλησι θάρρους καὶ δυνάμεως πνευματικῆς. Εἶναι ὅμως πιὸ ἐπίκαιρος σήμερα, διότι εἶναι ἡμέρα τῆς Σταυροπροσκυνήσεως σχεδὸν στὸ μέσον τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς μας. Τὰ γεγονότα ὅμως ποὺ ζοῦμε αὐτὸν τὸν καιρὸ ὄχι μόνο στὴν πατρίδα μας, ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλην τὴν οἰκουμένη, καθιστοῦν τὸν περὶ Σταυροῦ λόγο ἐπικαιρότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη φορά.
«Ποῦ πρέπει ν’ ἀκουμποῦμε;» Ἀναρωτήθηκε μελαγχολικὰ πολιτικὸς τοῦ παρελθόντος. Βεβαίως μὲ τὴν ἐλπίδα καὶ τὰ μάτια του στραμμένα πρὸς τοὺς παντοδύναμους. Καὶ τότε ὁ ἀείμνηστος Γέρων π.Αὐγουστῖνος ἔγραψε ἀπάντησι στὴ ΣΠΙΘΑ φ.388 Σεπτ. 1977, ὅτι «Ἔχουμε νὰ ἀκουμπήσουμε» στὸν Κύριό μας καὶ στὸν Σταυρό Του. «Σὲ σένα Κύριε, τὸ Γένος μας θαρρεῖ καὶ ἀκουμπίζει/ εἰς Σὲ τὸ θάρρος ἔχομεν/ εἰς Σὲ καὶ τὴν ἐλπίδα/ νὰ πάρης ἀπὸ πάνω μας ἐτούτην τὴν παγίδα».
Στὴν παροῦσα πανδημία ὅλοι οἱ παντοδύναμοι ἀπεδείχθησαν ἀδύναμοι. Οἱ βομβαρδισταὶ τῶν ἀδυνάτων σήκωσαν τὰ χέρια τους. Τοὺς παντοδύναμους τῆς γῆς ὁ Μοναδικὸς Παντοδύναμος τοὺς περιπαίζει μὲ βατράχους, μὲ σκνῖπες καὶ κυνόμυγες, ὅπως ἔγινε καὶ μὲ τὸν σημερινὸ ἰό. Ὅταν κατέφθασαν οἱ σκνῖπες, «εἶπαν οἱ μάγοι στὸν Φαραώ. Τοῦτο εἶναι δάκτυλος Θεοῦ» (Ἔξοδος 8,1-21). Ὅταν εἶδε τὶς θημωνιὲς τῶν βατράχων ὁ Φαραὼ εἶπε στὸν Μωϋσῆ, «εὔξασθε περὶ ἐμοῦ πρὸς Κύριον». Ἀλλὰ χωρὶς μετάνοια.
Ἀγαπητοί μου.
Σήμερα ὅλοι μας εἴμαστε καὶ ἐντὸς Ἐκκλησίας μὲ τὸν πόθο μας, ἀλλὰ καὶ ἐκτός, ἀφοῦ δὲν εἴμαστε ἐντὸς τοῦ ἁγίου Ναοῦ. «Ἐκεῖ δηλαδὴ ὅπου βλέπουν τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ». Ἐκτίουμε ὅλοι τοῦτο τὸ παράξενο, καὶ ἴσως χρειαζούμενο ἐκ χειρὸς Κυρίου ἐπιτίμιο, καὶ βρισκόμαστε ἐκτὸς τῆς ζεστῆς ἀγκάλης τῶν Ναῶν μας.
Σήμερα εἶναι ὥρα νὰ θυμηθοῦμε. Πόσοι ἀδελφοί μας ἐπὶ χρόνια σταυρωμένοι στὸ κρεββάτι τοῦ πόνου ἀδυνατοῦν νὰ προσέρχωνται στὴν Ἐκκλησιά μας κάθε Κυριακὴ καὶ στὶς ἐνδιάμεσες γιορτές; Νὰ ἀπολαμβάνουν κι αὐτοὶ ὅσα χαίρονται μεγάλα ἐκκλησιάσματα. Γιὰ μᾶς βεβαίως ἦταν αὐτονόητο. Ὅτι ὅπωσδήποτε τὴν Κυριακὴ θὰ συναντηθοῦμε στὴν Ἐκκλησία. Ἐνῶ ἐκεῖνοι εἶχαν μόνιμη συντροφιὰ τὸν πόνο καὶ ἀρκετοὶ τὴν μοναξιά τους.
Σήμερα εἶναι ἀνάγκη νὰ πάρουμε στὰ χέρια μας τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου καὶ νὰ βρεθοῦμε ὅλοι μαζὶ καὶ πάλι στὸ Ναό. Νὰ ἀντλήσουμε δύναμι καὶ ἀντοχή γιὰ τὸν παρόντα πειρασμὸ καὶ ὅποιο ὑπόλοιπο μᾶς ἀπομένει. Νὰ εὐχηθοῦμε ἀπὸ καρδίας νὰ φωτίση ὁ Κύριος τοὺς ἐπιστήμονες καὶ νὰ ἐφεύρουν τὸ ἐμβόλιο. Ἂς θεωρήσουμε, ὅτι αὐτὸ ποὺ ζοῦμε εἶναι μέσα «στὰ ὑστερήματα τῶν παθημάτων τοῦ Χριστοῦ».
Τοῦτες τὶς ἐπίκαιρες σκέψεις ἐνώπιον τοῦ Σταυροῦ τὶς κατακλείω μὲ τοὺς πανέμορφους ὕμνους ποὺ θὰ ἀκούγαμε στὸν ὄρθρο τῆς Κυριακῆς τῆς Σταυροπροσκυνήσεως μὲ ἀπόδοσι στὴν ἁπλῆ γλώσσα μας. Σκεφθῆτε ὅτι εἶναι ἡ ὥρα τῆς προσκυνήσεως τοῦ Σταυροῦ καὶ διαμοιράσεως τῶν βασιλικῶν. Πόση ὀμορφιὰ εἶχε αὐτὴ ἡ ὥρα! Μὲ τὴν καρδιά μας ὅμως μποροῦμε πάλι νὰ εἴμαστε στὸ Ναό μας καὶ ἐνώπιον τοῦ Σταυροῦ μαζὶ μὲ τοὺς ἱερεῖς μας. Πόσα αὐτονόητα τελικὰ δὲν εἶναι πάντα αὐτονόητα!
«Ἐλᾶτε πιστοὶ νὰ προσκυνήσουμε τὸν ζωοποιὸ Σταυρὸ
Σαὐτὸν ὁ Χριστός, ὁ ἔνδοξος Βασιλιᾶς,
ἀφοῦ ἅπλωσε ἑκουσίως τὰ χέρια του
μᾶς ὕψωσε πάλι στὴν ἀρχαία μακαριότητα.
Ἐμᾶς ποὺ μᾶς ὑπέκλεψε ὁ ἐχθρὸς μὲ τὴν ἡδονὴ
καὶ μᾶς κατέστησε ἐξορίστους ἀπὸ τὸν Θεό.
Ἐλᾶτε πιστοὶ νὰ προσκυνήσουμε τὸν Σταυρό,
μὲ τὸν ὁποῖο ἀξιωθήκαμε
νὰ συντρίβουμε τὰ κεφάλια τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν μας.
Ἐλᾶτε ὅλα τὰ ἔθνη νὰ τιμήσουμε μὲ ὕμνους τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου.
Χαῖρε Σταυρέ. Σὺ εἶσαι ἡ τελεία λύτρωσι τοῦ πεσμένου Ἀδάμ…
Ἐσένα τώρα ἀσπαζόμαστε καὶ δοξάζουμε τὸν Κύριο ποὺ καρφώθηκε σὲ σένα
καὶ λέμε. Κύριε, σὺ ποὺ καρφώθηκες στὸν Σταυρό,
ἐλέησέ μας ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος».
Ἀγαπητοί μου.
Εἴθε ὁ Κύριος νὰ ἀκούση κάποιον δίκαιο-ἄσημο δοῦλο Του καὶ νὰ μᾶς «ρύση ἀπὸ πάσης ἀσθενείας λοιμοῦ τε καὶ θλίψεως, ὅτι ἐπ’ αὐτῷ πεποίθαμεν τῷ ζῶντι Θεῷ».
Ἡ παντοδύναμη χάρι τοῦ Σταυροῦ νὰ εὐλογῆ ὅλους τοὺς κυβερνῆτες μας, τὶς οἰκογένειές σας, τοὺς ἀσθενοῦντες, τοὺς ἰατρούς, τοὺς νοσηλευτές καὶ τοὺς ἐργαζομένους στὰ Νοσοκομεῖα, ὅπου δίνεται ἡ μεγάλη μάχη τῆς ὑγείας.
Μετὰ διαπύρων εὐχῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Φλωρίνης, Πρεσπῶν & Ἑορδαίας ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ