…Όταν «φεύγει» ένας ποιητής, ο πολιτισμός μιας χώρας γίνεται φτωχότερος… το φευγιό της ΚΙΚΗΣ ΔΗΜΟΥΛΑ «τραυμάτισε» τα βλέφαρα της ψυχής μας…
Μας είχε προετοιμάσει λέγοντας: «Από τον κόσμο των γρίφων φεύγω ήσυχη στο αίνιγμα του θανάτου πάω ψυχωμένη.»
Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ, τα γραπτά της ψήγματα σοφίας -ευαισθησίας- αγωνίας για τον άνθρωπο, την ζωή την ίδια. Οι σκέψεις της, σκέψεις «δροσοσταλίδες» που άγγιξαν και αγγίζουν του καθενός μας την καθημερινότητα. Η ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ έβλεπε σαν ζωγράφος, άκουε σαν μουσικός, σκεφτόταν σαν φιλόσοφος, αισθανόταν σαν ποιητής και έγραψε -έζησε- και «έφυγε» σαν απλός άνθρωπος.
Ας θυμηθούμε τη ρήση των κυβιστών ζωγράφων: «…μόνο αυτοί που είναι «ριζωμένοι» στη ποίηση μπορούν ίσως να αλλάξουν τον κόσμο.» Η ανάγνωση του ποιητικού λόγου της, μια μουσική πάροδος συγκινημένων σκέψεων.
Η ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ έφτασε στον Θεό να του μιλήσει για τους ανθρώπους, για την αγάπη, για τον πολιτισμό.
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ σημειώνει: «Κύριε… χάρισε περισσότερη συμπάθεια στα έθνη με τη βοήθεια της ποίησης και την συνεργασία των καλλιτεχνών.»
ΣΕΒΑΣΤΗ ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ ΚΟΙΜΗΣΟΥ -ΠΕΤΑ- ΗΣΥΧΑΣΕ…
Λαέρτης Κούλης