Μόλις πέρυσι, στα 55 μου χρόνια, αξιώθηκα να επισκεφτώ την Κωνσταντινούπολη…
Ατενίζοντας την απαράμιλλη γοητεία της Πόλης των Πόλεων, την εξαίρετη αμφιθεατρική δόμηση και τον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ και ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ που παρατίθεται σε μοναδικά ιστορικά μνημεία και παραστάσεις, μόνο ΘΛΙΨΗ αποκομίζει η ψυχή σου…
Τι ΠΟΛΗ χάθηκε – την αποφράδα ημέρα τις 29 Μαΐου 1453 – για την ρωμιοσύνη ΘΕΕ μου !!!
Όταν μπήκα στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ από την κεντρική είσοδο των αυτοκρατόρων και ΑΝΤΙΚΡΙΣΑ αυτόν τον ανυπέρβλητο ναό της χριστιανοσύνης, «μου κόπηκα τα πόδια» !!!!
Ανατριχίλα και ρίγος πλημμύρισαν όλη μου την ύπαρξη από την αξεπέραστη μεγαλοπρέπεια που αντίκρισα, παρόμοια ως μία απίστευτη οπτασία…
Απομακρύνθηκα από την οικογένειά μου και τους φίλους μου, βρήκα μία γωνιά και έκλαψα σαν μικρό παιδί…
20 ή 30 χρόνια, είχα να αισθανθώ τέτοιο μαράζι και απελπισία για κάτι τόσο ΥΠΕΡΠΟΛΥΤΙΜΟ που «χάθηκε» για μένα, την Ρωμιοσύνη, την πατρίδα…
Θεώρησα ελάχιστο χρέος να φτιάξω αυτό το βιντεογράφημα….
Που προκαλεί, μυστηριωδώς, την φαντασία….
«Σώπασε κυρά Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις…
Πάλι με χρόνια, με καιρούς, πάλι δικά μας θα΄ναι»
Δημήτρης Πασίνης