Του Τάσου Βακφάρη
Σε περίοδο κρίσης και έξαρσης της πανδημίας το σύστημα υγείας οφείλει να προσαρμόσει τον στρατηγικό και επιχειρησιακό του σχεδιασμό σε μια διαδικασία παραγωγική και θεραπευτική, με σκοπό την αντιμετώπιση της κατάστασης όσο το δυνατόν καλύτερα.
Ένα νοσοκομείο θα πρέπει να αξιοποιήσει το ανθρώπινο δυναμικό του με τέτοιο τρόπο ώστε να υποδεχτεί καταλληλότερα τους αρρώστους που είναι πιθανά ή επιβεβαιωμένα κρούσματα του ιού, να βεβαιωθεί ότι είναι οχυρωμένο με εξειδικευμένο προσωπικό και ικανό να ανταπεξέλθει σε μια τέτοια δυσκολία.
Κρίνεται σωστό επίσης να αξιοποιήσει τα κονδύλια του ορθολογικά για την αγορά υλικού εξοπλισμού για την προστασία των εργαζομένων και να συντηρήσει ή να ελέγξει τα ιατρικά του μηχανήματα και εργαλεία για την λειτουργικότητα τους.
Είναι θεμιτό έπειτα να οργανώσει τον έλεγχο των ασθενών που βρίσκονται σε πιθανή μόλυνση από τον ιό, με τον τρόπο που αποφάσισε η Διοίκηση σεβόμενη τόσο τους ανθρώπους αυτούς όσο και το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό της και να ορίσει τον χώρο που θα προσέρχονται και θα εξετάζονται.
Εκεί θα διενεργούνται οι απαραίτητες κλινικές εξετάσεις για να διαγνωστεί η νόσος και να οριστικοποιηθεί το αποτέλεσμα. Το ιατρικό προσωπικό μετά από μικροβιολογικές και συμπληρωματικές ενέργειες καταλήγει στο θεραπευτικό σχήμα που είναι ιδανικότερο για την κάθε ξεχωριστή και εξατομικευμένη περίπτωση.
Η εφαρμογή της τακτικής αυτής θα γίνει έχοντας υπολογίσει τη διάρκεια της θεραπείας κατά προσέγγιση και το είδος των εξετάσεων που χρειαστούν σε δεύτερη φάση, ώστε να διασφαλιστεί η λειτουργικότητα του πλάνου παρέμβασης.
Με την πάροδο του χρόνου αυτού είναι ευπρόσδεκτη η αξιολόγηση του σχεδίου, κατά πόσο δηλαδή επετεύχθη ίαση ή ανακούφιση των πασχόντων από τον ιό, σε σχέση με τις παραπάνω αποφάσεις που είχαν ως αρχικό σκοπό τη μείωση της θνησιμότητας, την βελτίωση και την προαγωγή της υγείας.
Αναλύοντας λοιπόν το σχέδιο δράσης θέτουμε απαραίτητο τον καθορισμό των στόχων της νοσοκομειακής μονάδας οι οποίοι προλαμβάνουν τη μετάδοση της νόσου, την μείωση των ασθενών με μοιραία κατάληξη και την βελτίωση της υγείας όσων πλήττονται.
Προσδιορίζει τον χρόνο που απαιτεί η ίωση για να επωαστεί και να ολοκληρωθεί έως ότου λάβουν εξιτήριο από τη μονάδα οι πάσχοντες. Καθορίζει τα μέσα όπως γάντια , μάσκες, αντισηπτικά, φάρμακα, μηχανήματα και τις μονάδες εντατικής θεραπείας που θα χρησιμοποιηθούν για την επίτευξη των στόχων.
Τέλος σημείο κλειδί αποτελεί ο προϋπολογισμός του κόστους ενός τέτοιου σχεδίου και το ενδεχόμενο να υλοποιηθεί ικανοποιητικά, όπως και ο προσδιορισμός των εργαζομένων που θα παρακολουθούν και θα ελέγχουν το εγχείρημα αυτό.
Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν αν λάβουμε υπόψιν την ανάλυση SWOT (strengths, weaknesses, opportunities, threats) αναγνωρίζουμε στα δυνατά σημεία του ιδρύματος την υποδοχή και την ταξινόμηση των ασθενών με σειρά αναγκαιότητας, τα σύγχρονα μηχανήματα και τα καινοτόμα εργαστήρια με νέα αντιδραστήρια και τη φήμη που θα ακολουθήσει το νοσοκομείο από την εξειδικευμένη κατάρτιση και εμπειρική γνώση του προσωπικού σε δύσκολες καταστάσεις όπως μια τέτοια πανδημία.
Σημαντική είναι όμως και η αναγνώριση των αδυνάτων σημείων που θα μπορούσαν να υπάρχουν, όπως η έλλειψη κάποιων ειδικών καταναλωτικών προϊόντων που χρησιμοποιούνται στα νοσοκομεία και τις κλινικές ή κάποιων προϊόντων γενικής χρήσης, είδη πρώτης ανάγκης και είδη υγιεινής και φροντίδας.
Οι ευκαιρίες που δίνονται στο ίδρυμα αποσκοπούν στην ανάπτυξη και την εξέλιξη του μέσω οικονομικής βοήθειας από το υπουργείο υγείας και την πιθανή μελλοντική του διάκριση και βράβευση εφόσον ξεπεραστούν επιτυχώς τα ρίσκα της αποτυχίας της συνεργασίας με άλλους αρμόδιους φορείς που συμβάλλουν στην αντιμετώπιση της πανδημίας.
Τελική αξιολόγηση του στρατηγικού σχεδιασμού και του σχεδίου δράσης κρίνεται απαραίτητη για να επιβεβαιωθεί και να βαθμολογηθεί η ανταπόκριση της νοσοκομειακής μονάδας στο πλάνο αυτό σε συνάρτηση με την ευελιξία προσαρμογής που θα επιδείξει σε περιόδους κρίσης.
Πηγή: www.especial.gr