-Το ρολόι χτύπησε στην μία και ένας σπόρος γεννήθηκε, στις δύο το χάος.
-Από το χάος στις τρεις γεννήθηκε η γη, στις τέσσερις ο ουρανός στις πέντε η θάλασσα και στις έξι τα βουνά.
-Στις επτά ο αέρας το φώς και τα δάση!
– Στις οκτώ όταν χτύπησε το ρολόι γεννήθηκαν οι άνθρωποι τα ζώα τα πουλιά και τα ψάρια.
-Στις εννέα η γλώσσα η εργασία η ανάπαυση και ο ύπνος.
-Στις δέκα οι αρρώστιες ο θάνατος και ο πόνος, στις έντεκα το σκοτάδι.
-Όταν το ρολόι χτύπησε δώδεκα ήρθε το τέλος του κόσμου.
-Το ρολόι του χωροχρόνου την επομένη στην μια ξαναχτύπησε και ο κύκλος του κόσμου άρχισε και πάλι απτήν αρχή.
-Έτσι είναι ο κόσμος, τον βρήκαμε δε μας βρήκε, μας δίδαξε δεν τον διδάξαμε.
-Υπήρχε δεν τον ανακαλύψαμε, αν τον πονέσουμε θα μας πονέσει, αν τον προστατεύσουμε θα ας προστατεύσει.
-Έτσι είναι αυτός ο κόσμος! πεθαίνει και ξαναγεννιέται… αδιαίρετος, αλλεπάλληλος, ακούραστος και άφθαρτος στο ταξίδι του χρόνου.-
Κεντρική ιδέα: Ο κόσμος είναι μια επανάληψη, όσες φορές καταστράφηκε τόσες φορές ξαναφτιάχτηκε.
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος – Εκδότης
