«Τις ημέρες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και λάβανε την απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα, να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια παλάμη τόπο κάτω από τ’ ανοιχτό πουκάμισο, με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου. Όπου είχε κράτος κι εξουσία η Άνοιξη».(Οδυσσέας Ελύτης ¨Το άξιον Εστί¨)
Σήμερα σαράντα επτά -47- χρόνια μετά την ηρωική εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου ενάντια στη χούντα του 1973 το σύνθημα «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» πιο επίκαιρο από ποτέ με άδειους δρόμους και πλατείες.
Κάτω από τις συνθήκες της πανδημίας το Δημόσιο δοκιμάζεται ακόμη μια φορά και καλείται να υποστηρίξει τις αξίες, τις ελευθερίες, και τα δικαιώματα των εργαζομένων για καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Το Πολυτεχνείο ζει σήμερα μέσα στις μονάδες των Μ.Ε.Θ. όπου Ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό δίνει καθημερινά τον αγώνα για το υπέρτατο αγαθό της ζωής.
Ζει μέσα στα σχολεία όπου εκπαιδευτικοί καλούνται μέσα από ένα απρόσωπο σύστημα εκπαίδευσης, να επικοινωνήσουν και να καθησυχάσουν τα τρομαγμένα παιδιά από την απειλή του αόρατου εχθρού.
Ημέρα μνήμης των αγώνων και πάλης του ελληνικού λαού, συνεχίζουμε με:
- μόνιμες διεκδικήσεις για εργασία
- δημόσια δωρεάν παιδεία
- υγεία με χρηματοδοτήσεις και προσλήψεις μόνιμου προσωπικού
- επίταξη των ιδιωτικών μονάδων υγείας
- προάσπιση όλων των εργαζομένων με μέτρα υγιεινής και ασφάλειας
- δικαίωμα στην δημοκρατία και την οικονομική και κοινωνική ισότητα
- στήριξη των ανέργων και των οικονομικά αδύναμων
Με ταπεινότητα και ευλάβεια, καταθέτουμε σήμερα στεφάνι στη μνήμη των αγωνιστών του Πολυτεχνείου, τηρώντας αυστηρά και με συνέπεια όλα τα μέτρα προστασίας για την διασφάλιση της δημόσιας υγείας.
Με όλη τη δύναμη της φωνής που βγαίνει κάτω από τη μάσκα κραυγάζουμε:
«ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ»