Άραγε υπάρχουν λέξεις, λόγια για να εκφράσω τα συναισθήματα της Νοσηλευτικής Υπηρεσίας, τον πόνο, τη συντριβή, για την απώλεια του «ακριβού μας» Κωνσταντίνου; Υπάρχουν λέξεις να εκφράσω τη «σεμνή» υπερηφάνειά μας για την ανιδιοτελή προσφορά του στον άρρωστο συνάνθρωπο; Πάνω στην προσφορά και στο καθήκον «λαβώθηκες» αγαπημένε μας ήρωα Κωνσταντίνε. Ήμασταν σίγουροι ότι θα βγεις νικητής, γιατί ήσουν αθλητής, γιατί ήσουν χορτοφάγος, γιατί ήσουν εκλεκτός του Θεού και γιατί σ’ αγαπούσαν πολλοί και προσευχόντουσαν για σένα. Φεύ, απατηθήκαμε! Ο Κύριος σε είχε επιλέξει να ομορφύνεις την παρέα των αγγέλων. Δεν ήσουν πλέον για τα απλά…ήσουν για τα ανώτερα, τα ουράνια. Μας συνέτριψες, μας πόνεσες, κλάψαμε, μείναμε βουβοί. Δεν μπορούμε να σε βγάλουμε ούτε μια στιγμή από τη ματιά μας, είσαι παντού! Στο χειρουργείο, στη χειρουργική, στα εξωτερικά, μάχιμος, αγωνιστικός. Είσαι αθάνατος, Κωνσταντίνε μας. Πεθαίνουν αυτοί που δεν τους θυμούνται, που δεν έχουν ν’ αφήσουν πίσω τους προσφορά, αγάπη, υπόδειγμα!
Να ‘σαι καλά εκεί που είσαι! Να σε συνοδεύουν οι πράξεις αγάπης προς τον συνάνθρωπο και αυτές να σβήνουν κάθε ανθρώπινη αδυναμία. Από εκεί ψηλά να φωτίζεις να βοηθάς! Ήδη βοηθάς! Σήμερα με το εξιτήριο της δυνατά σου στέλνει ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ η συνάδερφός σου Ευγενία! «Με τη δωρεά του συστήματος υψηλής ροής οξυγόνου της οικογένειάς του στη μνήμη του, μου έσωσε τη ζωή», είπε.
Καλό ταξίδι Κωνσταντίνε μας , καμάρι μας . Ευχόμαστε καμάρι και κουράγιο στην αγαπημένη σου σύζυγο και στα «αξιόλογα» παιδιά σου.
Εκ μέρους της Νοσηλευτικής Υπηρεσίας,
Η διευθύντρια της Νοσηλευτικής Υπηρεσίας,
Τόιτου Χρυσούλα