Νέα Φλώρινα Στέλιος Λιθοξοΐδης: 20 ερωτήσεις για να με γνωρίσεις

Επιμέλεια Νίτσα Μανωλά

Ποιος/α είμαι;

Είμαι ο Στέλιος Λιθοξοΐδης.

Με τι ασχολούμαι:

Λέω ότι είμαι δάσκαλος, προσπαθώντας καθημερινά ν’ ανακαλύψω τι πάει να πει να είσαι δάσκαλος. Στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, την αγαπημένη μου Φλώρινα, διευθύνω στην τοπική Λέσχη Πολιτισμού δύο ομάδες: Την ομάδα Δημιουργικής Γραφής, που είναι και το καμάρι μου, και την ομάδα παραγωγής ταινιών μικρού μήκους, που αφορά παιδιά και εφήβους. Τον τελευταίο καιρό, συντονίζω εργαστήρια συγγραφής στην Ελλάδα, στην Κύπρο κι εσχάτως στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Μέχρι πέρυσι, ήμουν και διαιτητής ποδοσφαίρου. Τα βράδια, συγγραφέας. Ή μάλλον προσπαθώ.

Τρεις ικανότητες/ιδιότητες που με διακρίνουν:

Αποφασιστικός, επικοινωνιακός και ευέλικτος.

Τρεις αδυναμίες μου:

Από ό,τι λένε, είμαι ολίγον τι νευρικός. Αυτό μάλλον πιέζει κι αγχώνει τον περίγυρο. Προσπαθώ να το διορθώσω. Κάτι άλλο δεν μπορώ να σκεφτώ. Μάλλον μου χρειάζεται μια ενδοσκόπηση κι ένας αναστοχασμός.

Ποιο χαρακτηριστικό θα ήθελα να έχω:

Με κλειστά τα μάτια, θα διαλέξω δύο. Την υπομονή και την ανεκτικότητα. Επί τη ευκαιρία, τα αντίθετα αυτών, ας προστεθούν στην προηγούμενη ερώτηση.

Αν ρωτήσεις τους φίλους μου θα πουν πως είμαι:

Οι φίλοι μου με αγαπάνε. Μόνο καλά θα πουν.

Γράφω επειδή:

Θα δανειστώ τα λόγια του Αχιλλέα Κυριακίδη. Γράφω, για να μην τρελαθώ.

Αν αύριο άνοιγα ένα μπαρ θα το ονόμαζα:

Θα το έλεγα «Teenagers». Μπορεί να προέκρινα το ελληνικό «Έφηβοι» στο τέλος κι ας ακούγεται λιγότερο εμπορικό. Σε μερικά χρόνια, όταν θα αισθανθώ ακόμα περισσότερο teenager, θα το ανοίξω. Έχω φίλο που διευθύνει μπαρ στη Φλώρινα. Στο εξής θα τον παρακολουθώ στενά, να πάρω μαθήματα. Τα μπαρ είναι χώροι έμπνευσης. Θα συναντήσεις τα πάντα εκεί μέσα. Σκέψου, οι στενοχωρημένοι και οι απογοητευμένοι δεν πηγαίνουν πλέον σε εκκλησίες, αλλά σε μπαρ. Τρόπο τινά, τα μπαρ σήμερα είναι οι σύγχρονοι ναοί. Τα μελλοντοδικεία θα κρίνουν. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ως συγγραφέας μοιάζει να χρειάζομαι ένα μπαρ, για να γράψω κι άλλα βιβλία.

Το κινούμενο σχέδιο που παρακολουθώ ακόμα και σήμερα:

Να ‘ταν ένα και δύο… Είμαι μάλιστα από αυτούς που γνωρίζουν απ’ έξω τους τίτλους αρχής από κάθε cartoon της εποχής μου. Μπορεί να μην θυμάμαι άλλα πράγματα περισσότερο ουσιαστικά, αλλά αυτά δεν τα ξεχνάω.

Το πιο ‘’ηλίθιο’’ πράγμα που έχω κάνει:

Να επενδύω στο ίδιο λάθος ξανά και ξανά. Τα λοιπά, απλά απλώς συμβαίνουν.

Είμαι ευτυχισμένος επειδή:

Γιατί έχω όλα όσα αγαπάω και χρειάζομαι.

Ένα θέμα που μου δημιουργεί άγχος όταν συζητιέται:

Ίσως τα οικονομικά. Και φυσικά, το υγειονομικό της εποχής.

Ένας μέχρι τώρα άπιαστος στόχος μου:

Δεν θέλω να χαρακτηρίζω τίποτα ως άπιαστο. Προσπαθώ να αναμετριέμαι με τις πιθανότητες, ακόμη κι αν είναι μηδαμινές. Για κάθε τι, κάποιος τρόπος θα υπάρχει.

Αν ποτέ με συλλάβουν θα είναι γιατί:

Για κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας.

Η οικογένεια μου με μία λέξη:

Στήριγμα.

Ένα πράγμα για το οποίο είμαι περήφανη/ος:

Βλέποντας τον χρόνο προς τα πίσω, δεν έχω απωθημένα, ούτε στόχους που τους άφησα στη μέση. Ό,τι στόχευσα, το πέτυχα. Για αυτά είμαι περήφανος.

Ένα πράγμα για το οποίο έχω μετανιώσει:

Που η ανασφάλεια δεν με άφησε να εκδώσω νωρίτερα, παρά τις παραινέσεις.

Φεύγω από μια σχέση φιλική/ερωτική όταν:

Όταν το ενδιαφέρον φθίνει και η ειλικρίνεια χάνεται.

Η φράση που χρησιμοποιώ περισσότερο:

Οι μαθητές μου και οι φοιτητές μου μου λένε ότι συνεχώς ρωτάω αν κατάλαβαν.