-Ένα απόγευμα ο πατέρας κάλεσε τον πρωτότοκο γιο και είπε: Νωρίς το πρωί θα πάμε να κυνηγήσουμε, εκεί θα δεις για πρώτη σου φορά εικόνες και συνήθειες που έχουμε εμείς οι κυνηγοί.
-Ήρθε η νέα μέρα, ετοιμάστηκαν και τράβηξαν προς την πλαγία, εκεί μετά από λίγη ώρα ακούστηκε ένα θρόισμα ο κυνηγός είπε: Σιγά… πρόσεχε μην κάνεις θόρυβο κάτι υπάρχει εκεί στην πέτρινη γέφυρα που ίσως να μας ενδιαφέρει.
-Πλησίασαν με τρόπο και είδαν ένα μικρό ελάφι να ξεδιψά στο τρεχούμενο νερό, σήκωσε το όπλο σημάδεψε και πυροβόλησε, το ελαφάκι έπεσε στο χώμα σφαδάζοντας.
-Ο γιος ένοιωσε τον πόνο του ελαφιού, άκουσε το κλάμα του και είπε στον πατέρα: Λυπάμαι για αυτό που είδα και θα πρέπει και συ να λυπάσαι για το κακό που κάνεις στα ανυπεράσπιστα αθώα ζώα την ώρα που ξεδιψάν.
-Ο πατέρας ντροπιασμένος πήρε στους ώμους το ελαφάκι και τράβηξε προς το σπίτι, του έδωσε κάθε δυνατή βοήθεια το φρόντισε το τάισε και σε λίγες εβδομάδες έκλεισε το τραύμα, το άφησε στο δάσος να ζήσει ελεύθερο και ο ίδιος «κρέμασε» το όπλο.
-Το πατέρας και το ελάφι «δέθηκαν» για πάντα, σημείο συνάντησης είχαν την πέτρινη γέφυρα εκεί όπου τα λόγια του παιδιού τον «άλλαξαν» και «χάρισε» την ζωή στο ελάφι.-
Κεντρική ιδέα: Ακόμα και από ένα κακό γεγονός μπορεί να προκύψει κάτι καλό!.
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος – Εκδότης
