Η καθιερωμένη ετήσια εκδήλωση μνήμης και τιμής για τη Μάχη της Φλώρινας πραγματοποιήθηκε το πρωί της Κυριακής στο μνημείο – ομαδικό τάφο των μαχητών του ΔΣΕ, από την Τ.Ε. Φλώρινας του ΚΚΕ.
Η εκδήλωσε άνοιξε με αφορά στην Ισμήνη Σπυριδωνίδου, που έφυγε από τη ζωή στις 9 Φεβρουαρίου και η οποία χάρισε το μοναδικό της σπίτι στο ΚΚΕ και έτσι η Κομματική Οργάνωση της Φλώρινας απέκτησε ιδιόκτητα γραφεία.
Κεντρική ομιλήτρια ήταν η Βίκη Παπαναστασίου, μέλος της Τ.Ε. Φλώρινας του ΚΚΕ, ενώ στεφάνι κατέθεσε ο Θανάσης Χαστάς, γραμματέας της ΕΠ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.
Να σημειωθεί πως στην εκδήλωση, λόγω των έκτακτων συνθηκών της πανδημίας, τηρήθηκαν όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας (αποστάσεις, μάσκες, κλπ.), ενώ διακριτική ήταν και η παρουσία της Αστυνομίας.
Η ομιλία της Β. Παπαναστασίου
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Συναντιόμαστε σήμερα εδώ όπου από τις 11 έως τις 13 Φλεβάρη του 1949 γράφτηκε μια από τις πιο ηρωικές σελίδες της τρίχρονης εποποιίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
Η μάχη της Φλώρινας ήταν μια από τις πιο δύσκολες και πολύνεκρες μάχες που έδωσε ο ΔΣΕ.
Ο αστικός στρατός είχε έγκαιρα αντιληφθεί τις προθέσεις του ΔΣΕ από τη συγκέντρωση μεγάλων δυνάμεών του στην περιοχή και τις εντατικές ασκήσεις του με πραγματικά πυρά.
Το γεγονός ότι ο αστικός στρατός ήταν προετοιμασμένος γι’ αυτήν τη μάχη και έχοντας το συσχετισμό δύναμης υπέρ του, έκανε εξαρχής αυτήν την πολεμική σύγκρουση άνιση σε βάρος του ΔΣΕ, εφόσον είχε χάσει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού, με αποτέλεσμα να βρίσκεται σε μειονεκτική θέση από το ξεκίνημά της.
Ομως οι μαχητές και οι μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας πολέμησαν και σε αυτήν τη μάχη με άφθαστο ηρωισμό και αυτοθυσία, έχοντας συναίσθηση του καθήκοντος και της αποστολής τους. Οπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, επιχείρησαν μέσα σε αφάνταστα δύσκολες συνθήκες, με κύριο όπλο την αλύγιστη θέληση και την αφοσίωση στο δίκιο του αγώνα τους, με τη γενναιότητά τους να ανατρέψουν τον άνισο συσχετισμό δύναμης και να κάνουν κατορθωτό το ακατόρθωτο.
Και στη μάχη της Φλώρινας, παρά την ήττα και τις πολύ μεγάλες απώλειες, αναδείχθηκε περίτρανα η ηθική, πολιτική ανωτερότητα και το ακατάβλητο σθένος του ΔΣΕ.
Μετά το τέλος των επιχειρήσεων, ο αστικός στρατός διέπραξε ένα μεγάλο ανοσιούργημα. Μάζεψε τους νεκρούς μαχητές του ΔΣΕ μαζί με πολλούς τραυματίες και όλους μαζί, ζωντανούς και νεκρούς, τους παράχωσε με μπουλντόζες σε ένα λάκκο στο χώρο που βρισκόμαστε σήμερα.
Η ανάδειξη του αγώνα του ΔΣΕ έχει τεράστια σημασία. Τιμάμε τον ΔΣΕ, την προσφορά του και εμπνεόμαστε από τον τιτάνιο αγώνα του.Μελετάμε, διδασκόμαστε, συνεχίζουμε. Αυτή είναι η καλύτερη και μεγαλύτερη τιμή για τους χιλιάδες μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ που «έπεσαν σε άνιση μάχη κι αγώνα».
Ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν πέρα για πέρα δίκαιος.
Αποτέλεσε τη μαζική, λαϊκή, ένοπλη απάντηση στην αδίστακτη επιχείρηση της αστικής τάξης να υποδουλώσει ή να εξοντώσει το μεγάλο ΕΑΜικό κίνημα, προκειμένου να στερεώσει την αντιλαϊκή της εξουσία. Για να το πετύχει, χρησιμοποίησε κυριολεκτικά όλα τα μέσα, με κύριο όπλο τη δολοφονική βία και την ωμή μαζική τρομοκρατία, έχοντας την καθοριστική στρατιωτική και οικονομική βοήθεια και στήριξη αρχικά από το βρετανικό και στη συνέχεια από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.
Το αμείλικτο δίλημμα για το Κόμμα και το κίνημα ήταν: Υποταγή ή ένας νέος ξεσηκωμός. Επέλεξε, έστω με καθυστερήσεις, να βαδίσει το δρόμο της σύγκρουσης και όχι αυτόν της υποταγής και της ταπείνωσης.
Ο ΔΣΕ μπορεί να ηττήθηκε στρατιωτικά, όμως παρά τις θηριωδίες, τη μισαλλοδοξία και το αντικομμουνιστικό μένος του μετεμφυλιακού αστικού κράτους, που εκδηλώθηκε με την άγρια τρομοκρατία των εκτελέσεων, των μαζικών διώξεων, των φυλακών και των εξοριών, δεν κατόρθωσαν να σβήσουν το μεγαλείο της πάλης του, την ηθική και πολιτική ανωτερότητα και υπεροχή του.
Γι’ αυτό και οι μηχανισμοί της αστικής εξουσίας δε σταμάτησαν ποτέ να διαστρεβλώνουν και να συκοφαντούν τον αγώνα του ΔΣΕ και το ΚΚΕ. Τη δική του συμβολή σε αυτήν την επιχείρηση είχε και έχει και ο οπορτουνισμός, που χαρακτηρίζει μάταιες τις θυσίες και τυχοδιωκτισμό την ένοπλη λαϊκή πάλη.
Κανένας αγώνας του εργατικού – λαϊκού κινήματος και των κομμουνιστών δεν πήγε χαμένος και καμιά θυσία δεν είναι μάταιη. Αυτό διδάσκει η Ιστορία των λαών και του επαναστατικού κινήματος. Μέσα από τις μικρές και μεγάλες νίκες, τις οδυνηρές ήττες και τα προσωρινά πισωγυρίσματα, το επαναστατικό κίνημα της εργατικής τάξης διδάσκεται, ανασυντάσσεται και προχωρά, γίνεται πιο ικανό και ισχυρό στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού και με περισσότερη ορμή εφορμά για τη νίκη των λαών, το σοσιαλισμό.
Τιμούμε τους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, άντρες και γυναίκες, τους απλούς μαχητές και τις μαχήτριες του ΔΣΕ. Κρατάμε στα χέρια μας γερά και σηκώνουμε ψηλά τη σημαία με τα πιο μεγάλα και πανανθρώπινα ιδανικά για τα οποία έπεσαν. Για να βάλουμε τέλος στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, στους πολέμους, τη φτώχεια. Για το σοσιαλισμό – κομμουνισμό.
Φίλες και φίλοι,
Οι δύο εντελώς αντίθετοι και εχθρικοί κόσμοι, που αναμετρήθηκαν τότε, παραμένουν το ίδιο εχθρικοί και ασυμφιλίωτοι και σήμερα.
Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, οι νέοι και οι νέες υποφέρουν από την επίθεση διαρκείας σε βάρος των πιο βασικών δικαιωμάτων τους, προκειμένου να εξασφαλιστεί η υψηλή κερδοφορία των μονοπωλίων.
Η περίοδος που διανύουμε είναι αποκαλυπτική και διδακτική για όσους διατηρούν ακόμα προσδοκίες για έναν πιο ανθρώπινο και κοινωνικά δίκαιο καπιταλισμό.
Τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην ΕΕ το δημόσιο σύστημα υγείας βρίσκεται υπό τεράστια πίεση, ενώ η νέα κρίση επιχειρείται να φορτωθεί και πάλι στις πλάτες του εργαζόμενου λαού. Την ίδια στιγμή, τόσο στην περιοχή μας όσο και σε άλλα σημεία του πλανήτη εξελίσσονται πολυεπίπεδοι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί που –πέραν των επιδιώξεων των επιμέρους αστικών τάξεων– αποτυπώνουν τη σκληρή επιθετική πολιτική των ΗΠΑ στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα έναντι της ανερχόμενης Κίνας.
Η αντιλαϊκή διαχείριση της κρίσης και της πανδημίας συνοδεύεται από την όξυνση της καταστολής στις ΗΠΑ και στην ΕΕ. Τα ιμπεριαλιστικά κέντρα γνωρίζουν ότι η λαϊκή δυσαρέσκεια θα φουντώσει. Χαρακτηριστικό ήταν το όργιο καταστολής στις κινητοποιήσεις για το Πολυτεχνείο αλλά και η τρομοκρατία –τόσο από την κυβέρνηση όσο και από την εργοδοσία κατά την απεργία της 26ης Οκτώβρη.
Η μελέτη της Ιστορίας του ΚΚΕ και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος έχει αποτελέσει για το Κόμμα μας πολύτιμο εφόδιο, για τη διαμόρφωση της στρατηγικής του.
Στην κατεύθυνση αυτή, έχουμε την έκδοση του « Δοκιμίου Ιστορίας του Κόμματος της περιόδου 1918 – 1949». Μία έκδοση που αποτελεί πολύτιμο εργαλείο, σύντροφο και βοηθό για όλα τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, για τους οπαδούς και φίλους του Κόμματος, αλλά και για κάθε άνθρωπο καλής θέλησης, κάθε αγωνιστή και αγωνίστρια.
Το ΚΚΕ βαθαίνει στην ιστορία του έχοντας ως θεμελιακή θέση ότι η ιστορική εποχή που ζούμε είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, με αφετηρία τη νικηφόρα Οκτωβριανή σοσιαλιστική επανάσταση στη Ρωσία το 1917.
Ο καπιταλισμός έπαψε να είναι προοδευτικός, η αστική τάξη έχει πλέον ρόλο αντιδραστικό, ενώ η τάξη που είναι κινητήρια δύναμη της προόδου είναι η εργατική τάξη. Διεθνώς και στην Ελλάδα έχουν ωριμάσει οι υλικές προϋποθέσεις για τον σοσιαλισμό.
Υπάρχει τεράστιος πλούτος για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.Όμως προϋπόθεση είναι να κοινωνικοποιηθούν τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής από την επαναστατική εργατική εξουσία, που θα οργανώσει την παραγωγή και την κατανομή των προϊόντων με τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό.
Τα συμπεράσματα που δίνει η θυελλώδης πορεία του ΚΚΕ είναι πολλά.Περιλαμβάνουν την αντοχή του Κόμματος σε δύσκολες συνθήκες.Τη σταθερή πίστη του ότι ο σοσιαλισμός θα νικήσει. Αφορούν υποδείγματα στάσης ζωής και τόσα άλλα.
Όμως, πρώτα απ’ όλα, αφορούν τη στρατηγική του πορεία.
Θεμελιακό δίδαγμα, που ενσωμάτωσε το ΚΚΕ στο Πρόγραμμά του, είναι ότι ο στρατηγικός στόχος του Κομμουνιστικού Κόμματος, δεν καθορίζεται από τον συσχετισμό δυνάμεων.
Βέβαια, ο συσχετισμός δυνάμεων πρέπει να εκτιμάται αντικειμενικά, ώστε να καθορίζονται τα τρέχοντα καθήκοντα, σε συνάρτηση με τον στρατηγικό στόχο και υποβοηθώντας τον υποκειμενικό παράγοντα να ωριμάσει για τις μεγάλες στιγμές της αποφασιστικής αναμέτρησης.
Στις συνθήκες του καπιταλισμού, το Κομμουνιστικό Κόμμα οφείλει να έχει στρατηγική ανατροπής της καπιταλιστικής εξουσίας, ανεξάρτητα από τη μορφή της ή τις συνθήκες δράσης του Κόμματος, όπως έχει δείξει η ιστορία (είτε είναι στη νομιμότητα είτε δρα ημινόμιμα είτε βρίσκεται σε βαθιά παρανομία).
Η Ιστορία διδάσκει ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή κυβέρνηση, όποια ονομασία και αν έχει και οποιοδήποτε κόμμα και αν συμμετέχει σε αυτήν, εφόσον η πολιτική εξουσία, τα μέσα παραγωγής και όλος ο πλούτος που παράγει η εργατική τάξη βρίσκονται στα χέρια των καπιταλιστών, εφόσον η Ελλάδα συμμετέχει στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Έχουμε χρέος να ανταποκριθούμε στις ηρωικές, αγωνιστικές παραδόσεις του ΚΚΕ, που βαδίζει με αισιοδοξία, έχοντας συμπληρώσει πάνω από 100 χρόνια ζωής βαδίζοντας προς το 21ο Συνέδριό του,με δράση και προσφορά «με το λαό, για το Σοσιαλισμό».
Η ίδια η συνεδριακή διαδικασία, η πλατιά συζήτηση που επιδιώκουμε μπορεί να αποτελέσει ακόμα μια αφορμή ώστεη εργατική τάξη και ο λαός να συμπεράνουν την «άβυσσο» που χωρίζει το ΚΚΕ από τα κόμματα αυτού του σάπιου συστήματος. Στο Συνέδριο εξετάζουμε τη συλλογική πείρα όλου του προηγούμενου διαστήματος, ώστε όλοι μαζί να δώσουμε από καλύτερες θέσεις τις μάχες που έρχονται. Τα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, έχουν το δικαίωμα και την υποχρέωση, στη βάση των συλλογικά επεξεργασμένων μας στόχων, να διατυπώνουν τη γνώμη τους για τον απολογισμό της δράσης. Είναι «μέρη» μιας πανελλαδικής οργάνωσης, καθημερινής, κοπιαστικής, αγωνιστικής δράσης, που έχει σπουδαία εθελοντική συνειδητή δουλειά, αυξημένες απαιτήσεις, υποχρεώσεις, δημιουργική δουλειά.
Με έναν τέτοιο τρόπο λειτουργίας, πραγματικά συλλογικό και ελεύθερο, εξυψώνεται η ατομική συμβολή του καθενός στην προσπάθεια επίτευξης μεγάλων σκοπών. Αυτό καμία σχέση δεν έχει με τις «μάχες για την καρέκλα» και τους παραγοντισμούς που χαρακτηρίζουν τα υπόλοιπα κόμματα. Επιβεβαιώνεται και με αυτόν τον τρόπο ότι το ΚΚΕ είναι το πιο σύγχρονο και νέο κόμμα, γιατί την ίδια στιγμή τα υπόλοιπα κόμματα πλασάρουν ως «εκσυγχρονισμό» τον παραγκωνισμό όσων ανθρώπων τούς στηρίζουν από τη διαδικασία που παίρνονται αποφάσεις και διαμορφώνονται δράσεις, με μόνο δικαίωμα τα «likes» και τα «σχόλια» για πολιτικές επιλογές που είναι εχθρικές στα συμφέροντά τους.
Ακριβώς, λοιπόν, επειδή ο σκοπός του ΚΚΕ είναι να γίνει ικανότερο στην υπεράσπιση των σύγχρονων εργατικών – λαϊκών αναγκών, στην οικοδόμηση μιας κοινωνικής συμμαχίας εργαζομένων και φτωχών αυτοαπασχολούμενων απέναντι στην πολιτική των μεγάλων ομίλων, στην πάλη για μια κοινωνία όπου η εξουσία θα βρίσκεται στα χέρια των πραγματικών παραγωγών του πλούτου, έχει το θάρρος και τη θέληση να απευθύνεται ανοιχτά στο λαό και να συζητά για τους στόχους του, για τα κριτήρια που αποτιμά τη δουλειά του και να τον καλεί να μάθει από το ίδιο το ΚΚΕ τις θέσεις και τις προτάσεις του.
Στην πορεία για το 21ο συνέδριο ορκιζόμαστε στη μνήμη των εκατοντάδων χιλιάδων ηρώων του λαού μας ότι θα συνεχίσουμε στην ίδια ταξική γραμμή πάλης για το δίκιο του μισθωτού εργάτη, εργαζόμενου και της οικογένειάς του.
Δεσμευόμαστε να παλέψουμε, σε συμμαχία με τον αγρότη, τον αυτοαπασχολούμενο, για την υπεράσπιση των αναγκών των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων, των προσφύγων και μεταναστών.
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΝ ΔΣΕ
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΡΙΕΣ ΤΟΥ ΔΣΕ ΠΟΥ ΕΠΕΣΑΝ ΗΡΩΙΚΑ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ ΤΟ 1949.
ΖΗΤΩ ΤΟ 21Ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΖΗΤΩ ΤΟ ΚΚΕ
