-Δυο αγόρια δέθηκαν από μικρή ηλικία, ο ένας ήταν Ενάρετος και πιστός ο άλλος Αδιάφορος και απόμακρος από τη θρησκεία, παρά τις μεγάλες διαφορές τους δεν περνούσε μέρα χωρίς να δει ο ένας τον άλλον.
-Ο Ενάρετος συμβούλευε τον Αδιάφορο καθημερινά προσπαθούσε να τον φέρει στον δρόμο του Θεού του έλεγε συχνά αποσπάσματα από το ευαγγέλιο και τον παρότρυνε να αφήσει την κολασμένη ζωή.
-Ο Αδιάφορος δεν συγκρατούσε τίποτα από όσο άκουγε και συνέχιζε να κάνει αυτό που πάντα έκανε μη δίνοντας δεκάρα για το αν πάει στην κόλαση ή στον παράδεισο.
-Έτσι πέρασαν τα χρόνια και συμπτωματικά την ίδια μέρα συγχωρέθηκαν και οι δύο, ο Ενάρετος από τον παράδεισο διέκρινε στην κόλαση τον Αδιάφορο τον πλησίασε και είπε: Είσαι μέχρι τον λαιμό βουτηγμένος στο καυτό νερό, βλέπεις εμένα είμαι στον παράδεισο!
-Ο Αδιάφορος πήρε μια ανάσα και είπε: Ναι, είμαι στο καζάνι και «βράζω» μαζί με άλλους αλλά ξέρεις που πατάω τώρα, στους ώμους του Μητροπολίτη!… τον βαθιά θρησκευόμενο που γνωρίσαμε στη γη.
Κεντρική ιδέα: Επί της γης πολλοί θεωρούν δεδομένο τον παράδεισο, επί του ουρανού λίγοι τον είδαν.
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος – Εκδότης
