Έξω χιονοθύελλα,
μέσα απολαμβάνεις την ζεστούλα
της τηλεθέρμανσης,
ενώ αλλού οι ξυλόσομπες καίνε φουλ
με το νερό στο γκιούμι να κοχλάζει.
Κοιτάς από το παράθυρο
την αναμπουμπούλα και αναστοχάζεσαι,
βρέθηκες κι εσύ στην δύνη των γεγονότων
όπως γίνεται με τον καιρό,
σε καταστάσεις δύσκολες χωρίς
την δυνατότητα απαγκίστρωσης.
’’Αι ημέτεραι δυνάμεις αναδιπλούνται ομαλώς’’,
δηλαδή άτακτη υποχώρηση
απού φύγει φύγει, ενώ
τα τούρκικα άρματα έμπαιναν στα χωριά
και οι κάτοικοι έτρεχαν να σωθούν
αλλόφρονες.
Ένας πόλεμος που δεν έγινε ποτέ
μόνο ξεπούλημα και σφαγή
σε μάχες ασυντόνιστες ντροπής,
τόλμης και ηρωισμού, με πεσμένο το ηθικό
γιατί η πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη.
Άλλοι στημένοι στα τρία μέτρα
με την χαριστική βολή,
άλλοι στα μπουντρούμια των Αδάνων
και όλοι μας απογοητευμένοι,
αγανακτισμένοι μέχρι σήμερα
κουβαλώντας ο καθένας μόνος του
τον σταυρό στον Γολγοθά του,
με τον κόσμο διαιρεμένο και αναποφάσιστο.
Δεν υπάρχει ανάσταση για εμάς.
8-4-21
Ρηγίνος