Το 1ο Γενικό Λύκειο Φλώρινας απέδωσε φόρο τιμής στους 353.000 νεκρούς της Οθωμανικής θηριωδίας με ομιλία και κατάθεση στεφάνου στο μνημείο για την Ποντιακή γενοκτονία.
Ομιλήτρια ήταν η φιλόλογος καθηγήτρια κα Χρύσα Αραμπατζή, η οποία ανέφερε: ¨Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ, όπως κάθε χρόνο, για να αποδώσουμε φόρο τιμής στους 353.000 και πλέον προγόνους μας, που εξοντώθηκαν από το Κεμαλικό καθεστώς. Στις 24 Φεβρουαρίου 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο», ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα το 1919. Επίσης, στο 1998 η Βουλή ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη «της 14ης Σεπτεμβρίου ως ημέρας εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος¨
¨Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου¨, είπε η κα Αραμπατζή, ¨αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο 1914–1923.Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο (στην ΕΣΣΔ) και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, στην Ελλάδα .Θεωρείται τμήμα της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολής και πραγματοποιήθηκε από την κυβέρνηση των Νεότουρκων. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν ήταν η εκτόπιση, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, και πορείες θανάτου στην έρημο. …… Σήμερα, θρηνούμε τη γενοκτονία 353.000 Ελλήνων από τις στρατιωτικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις του τουρκικού κράτους, στα πλαίσια κεντρικής πολιτικής απόφασης και μεθοδικά σχεδιασμένης στρατηγικής. Η απίστευτη αυτή καταστροφή ολοκληρώθηκε με τον πλήρη διωγμό των Ελλήνων του Πόντου από τον τόπο τους και την ανταλλαγή πληθυσμών το 1923 και 1924…Η διαδικασία εξόντωσης των ελληνικών πληθυσμών του Πόντου διακρίνεται ιστορικά σε τρεις συνεχόμενες φάσεις: από την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ως την κατάληψη της Τραπεζούντας από τον ρωσικό στρατό (1914-1916), η δεύτερη τελειώνει με το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (1916-1918) και η τελευταία ολοκληρώνεται με την εφαρμογή του Συμφώνου για την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας (1918-1923)¨
Τον Δεκέμβριο του 2007, ανέφερε η κα Αραμπατζή, η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars ή IAGS) αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Ελλήνων, μαζί με την γενοκτονία των Ασσυρίων, και εξέδωσε το εξής ψήφισμα.:
«ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η άρνηση μιας γενοκτονίας αναγνωρίζεται παγκοίνως ως το έσχατο στάδιο γενοκτονίας, που εξασφαλίζει την ατιμωρησία για τους δράστες της γενοκτονίας, και ευαπόδεικτα προετοιμάζει το έδαφος για τις μελλοντικές γενοκτονίες,
ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η Οθωμανική γενοκτονία εναντίον των μειονοτικών πληθυσμών κατά τη διάρκεια και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρουσιάζεται συνήθως ως γενοκτονία εναντίον μόνο των Αρμενίων, με λίγη αναγνώριση των ποιοτικά παρόμοιων γενοκτονιών, εναντίον άλλων χριστιανικών μειονοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ ότι είναι πεποίθηση της Διεθνούς Ένωσης των Μελετητών Γενοκτονιών, ότι η Οθωμανική εκστρατεία εναντίον των χριστιανικών μειονοτήτων της αυτοκρατορίας, μεταξύ των ετών 1914 και 1923, συνιστούν γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, Ασσυρίων, Ποντίων και των Έλλήνων της Ανατολίας.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ η Ένωση να ζητήσει από την κυβέρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες εναντίον αυτών των πληθυσμών, να ζητήσει επίσημα συγγνώμη, και να λάβει τα κατάλληλα και σημαντικά μέτρα προς την αποκατάσταση (μη επανάληψη).»
Η γενοκτονία των Ποντίων είναι αναγνωρισμένη ως τέτοια επισήμως από τα εξής κράτη: την Ελλάδα με νόμο του 1994 (N. 2193/1994), την Κύπρο, την ίδια χρονιά, τη Σουηδία με υπερψήφιση στο Σουηδικό κοινοβούλιο στις 11 Μαρτίου 2010, την Αρμενία τον Μάρτιο του 2015, μαζί με τη γενοκτονία των Ασσυρίων και την Ολλανδία, μαζί με τη γενοκτονία των Αρμενίων και Ασσυρίων, στις 9 Απριλίου 2015. Επίσης έχει αναγνωριστεί από ορισμένες ομοσπονδιακές δημοκρατίες της Ρωσίας και εννέα πολιτείες των Η.Π.Α. Η Τουρκική πλευρά φυσικά αρνείται να την αναγνωρίσει. Στο πλαίσιο της συνολικής θεώρησης του θέματος, έχει προταθεί από Φορείς και Ενώσεις προσφύγων η ενιαία και καθολική αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής και όχι η αποσπασματική ανάδειξή της με τοπικιστικά χαρακτηριστικά.
Η διατήρηση της συλλογικής μνήμης, συνέχισε η κα Αραμπατζή, για κάθε ασήκωτο εθνικό πλήγμα, όπως αυτό που δέχτηκε ο Ελληνισμός στον Πόντο στις αρχές του 20ου αιώνα, είναι καθήκον κάθε πολιτείας αλλά και κάθε Έλληνα πολίτη. Επιβάλλεται σήμερα ο πολιτικός λόγος να απηχεί τον αυτοσεβασμό και την αξιοπρέπεια των Ελλήνων. Να εργασθεί με σοβαρότητα το Ελληνικό Κοινοβούλιο, ώστε να πληθύνει ο αριθμός των χωρών που θα αναγνωρίσουν με επίσημες πράξεις τη γενοκτονία του ποντιακού Ελληνισμού.
Να είναι η Γενοκτονία, άξονας σύνεσης αλλά και τόλμης της εξωτερικής πολιτικής.
Εσείς, οι νέες γενιές και όλοι εμείς οφείλουμε να απαιτούμε το δικαίωμα στην ιστορική μνήμη, τη διεθνοποίηση της αναγνώρισης της γενοκτονίας σαν επισφράγισμα των αγώνων του τόσο βάναυσα καταπατημένου λαού, που δεν αφελληνίσθηκε, αλλά επιβίωσε προχωρώντας στον δρόμο της προκοπής και της ανόδου δίνοντας στοιχεία αξίωσης και πολιτισμού.
Εδώ και τριάντα χρόνια ο οργανωμένος Ποντιακός χώρος με μπροστάρη την Παμποντιακή ομοσπονδία Ελλάδας και την Διεθνή ομοσπονδία Ποντίων Ελλήνων δίνει τιτάνιο αγώνα για την διεθνοποίηση της γενοκτονίας.
Αυτό προσδοκούμε: Διεθνή αναγνώριση και Δικαίωση.
Στην συνέχεια αντιπροσωπεία μαθητών, συνοδεία του Διευθυντή του σχολείου κου Ιωάννη Τζώτζη και καθηγητών, κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο του Ποντιακού Ελληνισμού.
