Στην ηλικία εισόδου στο σχολείο τα περισσότερα παιδιά έχουν αναπτύξει δεξιότητες που τους βοηθούν να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του σχολείου.
Έχουν την ικανότητα να διατηρούν για μεγάλο χρονικό διάστημα την προσοχή τους (όχι μόνο σε δραστηριότητες που τους ενδιαφέρουν). Έχουν αναπτυγμένες γνωστικές – κινητικές ικανότητες που διευκολύνουν την εκμάθηση ανάγνωσης και γραφής.
Στα παιδιά με ΔΕΠΥ οι ικανότητες αυτές δεν είναι ανεπτυγμένες με αποτέλεσμα οι δυσκολίες να επεκτείνονται με την είσοδο στο σχολείο. Η εκδήλωση συμπτωμάτων απροσεξίας ή παρορμητικότητας – υπερκινητικότητας έχει σαν αποτέλεσμα τα παιδιά να έχουν δυσκολίες συγκέντρωσης προσοχής καθώς και δυσκολίες στη ρύθμιση της συμπεριφοράς τους σύμφωνα με τους κανόνες. Δυσκολεύονται πολύ όταν πρέπει να καθίσουν για αρκετή ώρα, βαριούνται και εγκαταλείπουν γρήγορα αυτό που ξεκινούν.
Συχνά δίνουν την εντύπωση πως δεν ακούνε, πως είναι αφηρημένα ενώ μας εκπλήσσουν με τις δυνατότητες συγκέντρωσης τους όταν υπάρχει ενδιαφέρον ή αμοιβή. Πειθαρχούν δύσκολα, μπορεί να γίνουν αγενείς, να κάνουν τον ¨παλικαρά¨ στους φίλους τους και άλλοτε να έχουν ξεσπάσματα οργής, να μαλώνουν, να είναι υπερβολικά εριστικά, να αγνοούν τα δικαιώματα των άλλων με αποτέλεσμα να απορρίπτονται από τους συμμαθητές τους.
Παρουσιάζουν μειωμένη σχολική επίδοση σε σχέση με το νοητικό τους επίπεδο. Μπορεί να παρουσιάσουν στη πορεία μαθησιακές δυσκολίες εξαιτίας της δυσκολίας συγκέντρωσης.
Πολλοί γονείς θεωρούν ότι οι δυσκολίες του παιδιού τους οφείλονται σε ανωριμότητα και ευελπιστούν ότι θα ξεπεραστούν καθώς το παιδί τους μεγαλώνει. Παρασύρονται από τα θετικά χαρακτηριστικά που έχει, όπως οι πλούσιες ιδέες, δημιουργικές λύσεις, δεκτικότητα σε νέες ιδέες, ανεξαρτησία, ενθουσιασμό, αυθορμητισμό, ελεύθερο πνεύμα, ενεργητική προσωπικότητα, γρήγορη σκέψη, ταχύτητα επεξεργασίας πληροφοριών και ενέργεια.
Θα πρέπει να έχουμε στο νού μας ότι η σωστή αξιολόγηση του παιδιού συμβάλλει στη διάγνωση και κατάλληλη θεραπεία.
Η σωστή θεραπεία του παιδιού πρέπει να γίνεται μέσω ενός εξειδικευμένου προγράμματος παρέμβασης. Η θεραπευτική προσέγγιση πρέπει να είναι πολυδιάστατη και να στηρίζεται σε ψυχοκινητικές ή γνωστικο – συμπεριφορικές μεθόδους και να χρησιμοποιούνται στρατηγικές που σχετίζονται με τις δεξιότητες μνήμης, προσοχής και οργάνωσης.
Παγιάντζα Θεοφανώ
ΕργοθεραπεύτριαO.TR/S.I
Εξειδικευμένη στη μέθοδο «Αισθητηριακή Ολοκλήρωση»