Έχουμε τον χρόνο
μας λείπει το σθένος
σούστα χωρίς αντιστάσεις
από παντού βαλλόμαστε
σαν σε χωνί στριμωγμένοι
που όλο στενεύει
ίσα ίσα μας χωρά
και μόλις φτάσουμε στο στόμιο
μας περιμένει ένας καταρράκτης
με κοφτερά βράχια.
Εκεί στο μεταίχμιο
κοιτάζουμε μπρος πίσω
επιλογή δεν υπάρχει
τότε κλείνουμε τα μάτια και πέφτουμε
και πάλιν τα ανοίγουμε.
Ένας εφιάλτης ήταν
όμως δεν πέρασε
επανέρχεται με καινούργιο σκηνικό.
12/12/21
Ρηγίνος