Το Δ.Σ. του Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Φλωρίνης «Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ» εκφράζει την ειλικρινή και ανυπόκριτη οδύνη όλων των μελών της αριστοτελικής οικογένειας για την εκδημία του Παύλου Βαφειάδη, μιας ιδιαίτερα χαρισματικής και εμβληματικής προσωπικότητας.
Προπέμπουμε στην αιωνιότητα ένα εξέχον μέλος της ιστορίας του Συλλόγου μας και της Φλώρινας, που συνέδεσε το όνομά του με την ανάδειξη του έργου του Αριστοτέλη, τη δημιουργία και την άνθηση κορυφαίων Τμημάτων του (Θεατρικό, Μικτή Χορωδία, Χορευτικό, Αθλητικά, Σχολή Βυζαντινής Μουσικής), καθώς και με την επίτευξη υψηλών -έως ακατόρθωτων για τον κοινό νου- στόχων: ολοκλήρωση και παράδοση προς χρήση της Αίθουσας Θεάτρου, της Νέας Πτέρυγας και άλλων αιθουσών· καθιέρωση Χορωδιακών Συναντήσεων· οργάνωση των εκδόσεων του Περιοδικού, αποστολές Τμημάτων στο εξωτερικό, εορτασμός των 50χρονων κ.ά.
Ο αείμνηστος πλέον Παύλος Βαφειάδης, γιος του ιδιοκτήτη του θεάτρου «ΠΑΝΘΕΟΝ» Φλωρίνης Πέτρου Βαφειάδη που εκτελέστηκε από τους Γερμανούς, γνώρισε τον ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ από τη νηπιακή του ηλικία, από την ιστορική πρώτη εμφάνιση της Χορωδίας του Συλλόγου ενώπιον των γερμανικών αρχών κατοχής (31/08/1941), τότε που ο παριστάμενος Γερμανός φρούραρχος αναγκάστηκε να αναγνωρίσει δημόσια ότι στη Φλώρινα υπάρχουν μόνο Έλληνες, προς θλίψη των Βουλγάρων συμμάχων του, που επιβουλεύονταν (για μιαν ακόμη φορά…) τη γη του Μεγαλέξανδρου.
Μεγαλώνοντας με στερήσεις και μέσα σε ορφάνια, ο Παύλος Βαφειάδης εισήλθε στον ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ, έτοιμος για τα μεγάλα, έτοιμος να προσφέρει -και να αφήσει το στίγμα του.
Σύμφωνα με το αρχείο του Συλλόγου, από το 1989 που εισήλθε στο ΔΣ έως το 2007 που αποσύρθηκε, υπηρέτησε τον ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ από τη θέση του Μέλους, του Προέδρου και του Αντιπροέδρου, με ανιδιοτέλεια, ενθουσιασμό, πάθος, πυγμή και ζήλο, συνοδευόμενα με σύνεση, ρεαλισμό και πλουραλισμό στις ενέργειές του. Υπήρξε ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των ιδρυτών του Συλλόγου και της επόμενης χαρισματικής γενιάς των Αριστοτελικών. Αποτελεσματικός στον προγραμματισμό και τον σχεδιασμό των έργων, ακούραστος και εμπνευσμένος συνομιλητής με φίλους, συνεργάτες, χορηγούς και ευεργέτες, ενθουσιώδης και παρορμητικός με τους νέους, εμφύσησε με το παράδειγμά του την αγνή, ανιδιοτελή προσφορά προς τον Σύλλογο και τη Φλώρινά μας.
Δεν είναι, λοιπόν, καθόλου τυχαίο ότι υπήρξε ο μακροβιότερος Πρόεδρος στην ιστορία του Συλλόγου, επί δώδεκα (12) συνεχή έτη.
Η πολυσχιδής κοινωνική, καλλιτεχνική και πολιτιστική του πορεία με τον ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ, τον κατατάσσει αβίαστα στους Μεγάλους του ιστορικού μας Συλλόγου.
Ο Παύλος, για τους παλαιούς, ο κύριος Παύλος, για τους νεότερους, εισέρχεται πλέον στη χορεία των αιώνιων Αριστοτελικών, στο τέρμα της διαδρομής του ανάμεσά μας, έχοντας εκπληρώσει το όνειρό του και την αποστολή του.
Στους οικείους του αρμόζουν τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια
μαζί με τη διαβεβαίωση ότι τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας,
της μεγάλης Οικογένειας του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ,
θα τον θυμόμαστε για πάντα.
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΑΥΤΟΥ!