Προσπάθησα σήμερα επιχειρώντας να σκιαγραφήσω τα απερίγραπτα, να κλείσω σε λίγες σειρές εκπαιδευτική διαδρομή σαράντα τριών (43) χρόνων.
Μου είναι βέβαια δύσκολο να βρω σημείο εκκίνησης και να ακολουθήσω συντεταγμένες στον πλου αυτού του ταξιδιού. Δυσκολεύομαι να αραδιάσω συναισθήματα αγάπης, σεβασμού, εκτίμησης, ενδιαφέροντος, απορίας, χαράς, έντασης, πίεσης, αβάσταχτης στενοχώριας πού έντυναν τις ατέλειωτες στιγμές στις τάξεις και στους διαδρόμους των εκπαιδευτηρίων.
Μου είναι δύσκολο, από την πινακοθήκη των συνταξιδιωτών μου στον χρόνο και συλλειτουργών μου στο έργο, να θυμηθώ αυτούς που κάναν κονάκι στον ουρανό και βάλαμε μαζί θεμέλια στην εκπαιδευτική οικοδομή ή να συνομιλήσω με αυτούς που μέχρι χθες φιλοτεχνήσαμε όμορφους πίνακες ζωής.
Δεν είναι εύκολο να αναφερθώ στους δεκάδες, εκατοντάδες ή και χιλιάδες μαθητές σε όλους μαζί και στον καθένα ξεχωριστά
(όμορφος γαλαξίας. προσώπων, προσωπικοτήτων). Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς σμιλεύαμε σε αυτούς αξίες και στη συνέχεια ακουμπούσαμε το μέλλον της πατρίδος μας και παρακολουθούσαμε με καμάρι την προκοπή τους.
Κυματοειδής επιφάνεια πελάγους η εκπαίδευση με φανταστικές ομορφιές στα συναρπαστικά της ταξίδια. Ευλογημένοι οι λειτουργοί εκπαιδευτικοί!
Δόξα τω Θεω!
Στέργιος Χατζηαθανασίου