Στις δύσκολες μέρες που βρισκόμαστε, καλό είναι να αναφερθούν κάποια πολύ σημαντικά θέματα, που αφορούν όλους εμάς, την κοινωνία μας και το μέλλον της, τις οικογένειες γενικώς και την σταδιοδρομία των παιδιών τους. Τα θέματα αυτά, αφορούν την εκπαίδευση στην Ελλάδα καθώς και τις τεράστιες αδικίες, τις λανθασμένες αντιλήψεις που επικρατούν, προσβάλλοντας πολλές φορές πολλά άτομα, καθώς και τις πολλές διακρίσεις εις βάρος πολλών.
Οι περισσότεροι τουλάχιστον θα γνωρίζουμε πως το εκπαιδευτικό σύστημα στην χώρα μας χρίζει άπειρων διορθώσεων, αλλά και βελτιώσεων. Θα αναφερθώ τόσο και σε αυτό, όσο και στο θέμα της αδικίας και της προσβολής που αρκετοί προκαλούν στους συνανθρώπους τους. Και αυτό δεν είναι άλλο από το αν ή όχι πέρασε κανείς σε μια Πανεπιστημιακή σχολή. Πολλοί συγχαίρουν και χειροκροτούν μόνο τους φοιτητές, αυτούς που πέρασαν σε κάποιο Πανεπιστήμιο, λες και έκαναν την πιο μεγάλη πράξη στην ζωή τους… Δεν είναι όμως έτσι αγαπητοί αναγνώστες! Δηλαδή, ένα παιδί του οποίου οι δυνατότητες τον αφήνουν να περάσει είτε σε κάποιο Ι.Ε.Κ., είτε σε κάποια Μαθητεία, είτε στον Δ.Υ.Π.Α., αλλά και οπουδήποτε αλλού, δεν θα πρέπει να το συγχαρούμε ή και να το χειροκροτήσουμε; Πιστεύετε δηλαδή πως δεν αξίζει κάτι τέτοιο; Κάνετε λάθος! Φυσικά και αξίζει! Πρέπει κάποια στιγμή σε αυτήν τη χώρα, να γίνει γνωστό πως όλα τα επαγγέλματα έχουν αξία! Μέχρι και το επάγγελμα π.χ. του σκουπιδιάρη, του καθαριστή, επαγγέλματα που υποτιμώνται σε μεγάλο βαθμό από τους λεγόμενους «μορφωμένους», έχουν και αυτά την δική τους αξία! Γιατί το παν είναι να προσπαθείς και να παλεύεις στην ζωή σου και να αγωνίζεσαι για αυτό που θέλεις! Πάντα ο αγώνας μετράει, η προσπάθεια, η τόλμη, το πείσμα, όλα αυτά που όποιος τα έχει, μέχρι και στις υπηρεσίες καθαριότητας να εργάζεται, έχει πετύχει πολλά. Μόνο οι τεμπέληδες και αυτοί που δεν κάνουν τίποτα, δεν πετυχαίνουν και τίποτα. Έτσι λοιπόν, πρέπει πολλοί να κατανοήσουν πως ένας άνθρωπος δεν κρίνεται από το επάγγελμά του, αλλά από το να είναι πρώτα από όλα σωστός άνθρωπος! Διότι δυστυχώς, πολλοί βάζουμε πάντα το εγώ μας μπροστά, έχουμε τεράστιο εγωισμό, σε σημείο να είμαστε τυφλωμένοι από αυτόν. Δυστυχώς, η κοινωνία και γενικότερα η τρέχουσα εικόνα που υπάρχει χρόνια τώρα στην χώρα μας, μας έχει κάνει να ξεχάσουμε την ανθρωπιά μας, όλοι λίγο πολλοί το έχουμε πάθει αυτό. Ακόμη δηλαδή και για αυτούς που πιστεύουν πως οι φοιτητές έχουν πετύχει τα πάντα, ας μην ξεχνάνε πως πολλοί τα παρατάνε, πολλοί πηγαίνουν για να φύγουν από την ζωή τους οι γονείς τους και να ανεξαρτητοποιηθούν όπως λένε, άλλοι για την πλάκα, άλλοι με το ζόρι λόγω κάποια πίεσης που δέχτηκαν σπίτι από τους γονείς τους και άλλοι γιατί πολύ απλά το κράτος είναι σαν να τους υποχρεώνει πλέον, πως το Πανεπιστήμιο είναι η μόνη λύση, αψηφώντας το οτιδήποτε!
Και για το συγκεκριμένο, έχω να πω πως είναι η σκληρή αλήθεια. Πλέον, σε αυτήν την κακόμοιρη Ελλάδα, για να αποκτήσεις κάποια δουλεία πρέπει, θέλοντας και μη, να πας σε πανεπιστήμιο. Να γνωρίζεις ξένες γλώσσες, να έχεις πολλά πτυχία ανώτερα, γενικώς πολύ απλά να σπαταλήσεις το περισσότερο της ζωής σου σε όλα αυτά, έχοντας πίεση, άγχος, στεναχώριες, έχοντας πάντα ένα τεράστιο ερωτηματικό στο κεφάλι σου. Να υποτιμήσεις εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου και τις ικανότητές σου, πιεσμένος από αυτήν την αόρατη υποχρέωση! Πολλοί αυτό κάνουν, και καταλήγουν να έχουν ένα επάγγελμα που δεν είναι της αρεσκείας τους. Έτσι είναι.
Στην Ελλάδα πλέον, θέλουν να είσαι μορφωμένος ως τα άκρα, για να έχεις μια καλή δουλεία όπως αναφέρουν. Δεν τους ενδιαφέρουν οι δυνατότητες του καθενός. Δεν τους αφορά το αν κάποιες οικογένειες δεν μπορούν λόγω οικονομικών προβλημάτων (ειδικότερα εν μέσω αυτής της αισχροκέρδειας) να ανταπεξέλθουν, να προφέρουν την δυνατότητα στα παιδιά τους να παρακολουθήσουν φροντιστήρια, αυτήν την μόρφωση που επιθυμεί το κράτος!!!
Αυτά τα βλέπετε, αυτά τα ακούτε όλοι εσείς εκεί έξω, που μόνο στο εφέ και στις selfies είστε; Ή κάνετε πως δεν τα βλέπετε; Αυτή είναι κύριοι η «δωρεάν» εκπαίδευση που προσφέρει μια Ελλάδα, που «ηγείται στην 4η Βιομηχανική Επανάσταση»;;; μια Ελλάδα που είναι τόσο πίσω σε κάθε ζήτημα, πόσο μάλλον στο ζήτημα της εκπαίδευσης, της σταδιοδρομίας γενικότερα των παιδιών μας; Μιας Ελλάδας με τεράστια υποτιμητικότητα, αδικία αλλά και προσβολή; Όσο απίστευτο και αν φαίνεται, αυτή είναι η εικόνα που φρόντισαν πολλοί να έχουμε στην χώρα μας. Για να μην αναφερθώ και στην αναγκαστική μετανάστευση στο εξωτερικό […].
Θέλω να ελπίζω πως κάτι θα αλλάξει, αν και με αυτά που γίνονται, με αυτά που βλέπουμε, είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο…
Αναγνώστης+