Το βιβλίο του Στάθη Μασκαλίδη με τίτλο «Σαν φυσάει ο Βαρδάρης» παρουσιάστηκε το απόγευμα του Σαββάτου στη Φλώρινα από το βιβλιοπωλείο «Η Γωνιά» και τις Εκδόσεις Υδροπλάνο.
Για το βιβλίο και τον συγγραφέα μίλησε ο φιλόλογος – φροντιστής Λάζαρος Σαββίδης, ενώ την εκδήλωση συντόνισε η Μαρία Νεοκαζιώτου, υπάλληλος ΟΤΑ.
Ο συγγραφέας ευχαρίστησε όσους βρέθηκαν στην παρουσίαση και μίλησε αναλυτικά για το βιβλίο του.
Η τοποθέτηση του Λάζαρου Σαββίδη
Με χαρά αποδέχτηκα την πρόσκληση του Στάθη Μασκαλίδη να παρουσιάσω το πόνημά του «Σαν φυσάει ο Βαρδάρης» ,ένα βιβλίο στο οποίο, μέσα από τη δράση των ηρώων του, ο συγγραφέας αφήνει να διαφανεί ο λόγος που επέλεξε τη Θεσσαλονίκη ως πρωταγωνίστρια πόλη στο βιβλίο του. Είναι η πόλη που τον σαγηνεύει με τον παλμό της, με τη διαρκή εναλλαγή των εικόνων της με το ετερόκλητο χαρακτήρα των ανθρώπων της. Αφουγκράζεται τους χτύπους της καθημερινότητάς της, διεισδύει στο μυστηριώδη χαρακτήρα της και με τη φαντασία του πλάθει ιστορίες. Ιστορίες καθημερινών ανθρώπων σε μια πόλη που αποπνέει ερωτισμό και στο αντάμωμα των ψυχών μπορεί, εύκολα ή δύσκολα, να ερωτευτεί ένας Στάθης μια Ίριδα.
Αυτοί είναι λοιπόν οι δύο βασικοί πρωταγωνιστές του βιβλίου. Ο Στάθης, ένα αγόρι με χαμηλή αυτοεκτίμηση που δυσκολεύεται να περάσει απ’ την εφηβεία στην ενηλικίωση και η Ίριδα, απρόβλεπτη και μυστηριώδης, που διεισδύει στη ζωή του και παίζει καταλυτικό ρόλο σ’ αυτήν. Τέλος υπάρχει και ο Αστέρης που και αυτός εμφανίζεται απρόοπτα στη ζωή του Στάθη και τον καθοδηγεί με ιδιόμορφο τρόπο, καθώς δίνει τη δική του μάχη επιβίωσης στη δύσκολη καθημερινότητα.
Σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση που καθηλώνει με την αμεσότητα της, ο Στάθης, ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, αρχίζει τις σπουδές του στη Σίνδο της Θεσσαλονίκης και νιώθει να αμφιταλαντεύεται, ενώ αγαπάει την πόλη, συχνά παγιδεύεται σ’ αυτήν, ασφυκτιά στο χώρο και πνίγεται στη δίνη του χρόνου που τον βλέπει να χάνεται αναξιοποίητος. Ερχόμενος από μια μικρή πόλη, την Καστοριά αισθάνεται πως πολλές φορές στη Θεσσαλονίκη χάνει την αίσθηση της ελευθερίας από διαρκή καταναγκασμό του ρέοντος χρόνου καθώς πρέπει να προλάβει. Ο κόσμος όλος άγεται και φέρεται σε λεωφόρους και στενοσόκακα, ψυχαναγκαστικά κυνηγά το χρόνο που προπορεύεται. Όμως αυτός έχει μάθει αλλιώς.
Ο Στάθης είναι ένας άνθρωπος με πλούσια συναισθήματα ,όμως συχνά πελαγοδρομεί και ψάχνει από κάπου να κρατηθεί. Οι σκέψεις που περνούν απ το μυαλό του τον παρασύρουν σαν ισχυρά φυσήματα του Βαρδάρη. Κάποιες φορές θωρεύουν γλυκά τις αισθήσεις του και κάποιες άλλες τις ραπίζουν άσχημα και όταν συμβαίνει αυτό, από τη βεβαιότητά τουςσχοινοβατεί μεταξύ δύο κόσμων που τον διεκδικούν και κάπου κάπου τον κάνουν δικό τους.
Τότε ερωτεύεται κεραυνοβόλα ένα κορίτσι με μωβ μαλλιά, την Ίριδα. Μια κοπέλα με δυνατό χαρακτήρα, δυνατότερο απ’ αυτόν του Στάθη, η οποία διακρίνεται για την αποφασιστικότητα και τον αυθορμητισμό της, απρόβλεπτη και μυστηριώδες. Η Ίριδα όμως έχει κι αυτή τα δικά της μυστικά που κρατάει καλά κρυμμένα απ΄τον, ερωτευμένο μαζί της, νεαρό φοιτητή. Έτσι, από τη μια τον απογειώνει, σωματικά και ψυχικά, και από την άλλη τον υποχρεώνει σε ανώμαλη προσγείωση στη γη. Μέσα στα μάτια της βλέπει τον κόσμο σε όλες τις αποχρώσεις του. Η Ίριδα αποτελεί το βαρόμετρο στην εξέλιξη της ιστορίας.
Είναι η κοπέλα που έχει γνωρίσει και την καλή και την άσχημη όψη της ζωής, σε ακραίο μάλιστα βαθμό. Στα βήματά της είδε και τη σκοτεινή πλευρά της Θεσσαλονίκης, την τόσο άγνωστη όσο και ελκυστική για το Στάθη.
Η επίκληση λοιπόν του ήρωα σχετίζεται άμεσα με τη δύσκολη προσαρμογή του στην πόλη. Η Ίριδα είναι ό,τι πιο κοντινό σ΄αυτόν. Τη χρειάζεται, την αναζητά διαρκώς, καθώς αυτή πιεζόμενη απ’ τα δικά της σκοτεινά μυστικά και εξαρτήσεις, χάνεται δίχως να τον ενημερώνει, εντελώς απροειδοποίητα. Σε κάθε φυγή της τον αφήνει πίσω να αναρωτιέται, να αγωνιά και να βάζει διάφορα με το νου του. Έτσι από Ίριδα – ένα πανέμορφο λουλούδι που φυτεύεται το φθινόπωρο και μας χαρίζει το πλούσιο άνθος της την Άνοιξη – μοιραία γίνεται για το Στάθη η Περσεφόνη που όποτε εξαφανίζεται, κατά τη διάρκεια της απουσίας της τον κάνει να θάβεται βαθιά και να πέφτει στο σκοτάδι της εσωστρέφειας.
Ο τρίτος βασικός χαρακτήρας του μυθιστορήματος είναι ο Αστέρης. Μπήκε στη ζωή του Στάθη ξαφνικά, τον καθοδηγεί, το συμβουλεύει, συχνά τον μπερδεύει με τα λόγια του και πολλές φορές τον προσγειώνει απότομα. Είναι ένα αστέρι που εισχώρησε στη ζωή του Στάθη για να φωτίσει το δρόμο του. Βέβαια, καμιά φορά τα αστέρια κρύβονται πίσω από ομιχλώδες τοπίο και το σκοτάδι που αφήνουν είναι ακόμα μεγαλύτερο από πριν.
Πρόκειται, αγαπητοί παρευρισκόμενοι, για ένα μυθιστόρημα που με διεισδυτική ματιά και βαθύ ρεαλισμό, με νεανική γραφή και τη φρεσκάδα του συγγραφέα, κερδίζει τον αναγνώστη. Αποπνέει μια αίσθηση λυρισμού, ενώ σε ορισμένα σημεία υπάρχει μια μικρή δόση πικρού χιούμορ με μία διάθεση αυτοκριτικής.
Οι περιγραφές της πόλης αυθεντικές, χωρίς προσπάθεια ωραιοποίησης, αποδίδουν με αυθεντικότητα τη δύσκολη καθημερινότητα και το τρέξιμο μιας πολύβουης μεγαλούπολης, είναι σα να ζει ο αναγνώστης κάθε λεπτό αυτήν την απαιτητική πραγματικότητα (το στρίμωγμα στα αστικά, τη βόλτα στα στενά σοκάκια, τις ομορφιές της παραλίας της Θεσσαλονίκης).
Κυρίες και Κύριοι,
Ο Στάθης ο Μασκαλίδης μας χάρισε ένα βιβλίο που εμπεριέχει πολλαπλές αναγνώσεις και αφήνει τον αναγνώστη να αντλήσει, μέσα από τις σελίδες του και τη δράση των ηρώων του ,τα δικά του μηνύματα. Να γευτεί τα ποικίλα ερεθίσματα που διεγείρουν τη φαντασία και να αντιληφθεί πως καμιά φορά οι αισθήσεις μας πλανεύονται και εκεί, στη γαλήνη των όμορφων στιγμών ή στην οδύνη των δυσάρεστων γεγονότων, μπορεί να μας οδηγήσουν σε στρεβλές εκτιμήσεις. Ας μη βιαζόμαστε συνεπώς να κρίνουμε γιατί η ζωή έχει ανατροπές και δεν πρέπει να μας βρουν απροετοίμαστους.
Στάθη, καλοτάξιδο το βιβλίο σου. Είμαι σίγουρος ότι θα αρέσει!!