Κάτι έσπασε μέσα μας ανεπανόρθωτα.
Μέχρι τώρα καμωνώμασταν ότι όλα
ήσαν μια χαρά εντάξει,
και κοιμούμασταν με ήσυχη την συνείδηση
πως κάναμε το χρέος μας στην δημοκρατία
με την ψήφο που ρίχνουμε κάθε 4 χρόνια.
Μετά τα Τέμπη
πάψαμε να ονειρευόμαστε.
Δεν ξέρουμε για πόσο καιρό ακόμα
θα κοιτάζουμε ο ένας τον άλλον
όπως όταν κοιτάζουμε το άπειρο,
γιατί μόνο εκεί μπορούν να συναντηθούν
οι παράλληλοι μας κόσμοι.
Μπορούσε να είμασταν εμείς,
τα δικά μας παιδιά, οι φίλοι,οι συγγενείς….
Και τώρα, τώρα
πώς θα προγραμματίζουμε ταξίδια
χωρίς να είστε δίπλα μας κι εσείς;
Ρηγίνος