Δυστυχία μου
να είμαι Έλληνας
χωρίς πατρίδα
ιδέα ιδανικό
άπιαστο περιστέρι
τόσο κοντά και κάθε φορά
φεύγεις μακριά
Μήδεια ενσαρκωμένη
πότε στα Τέμπη
πότε στο Βαρώσι
αλίμονο το ριζικό μου
γεννήθηκα τιμωρημένος
γύρω το συρματόπλεγμα
πάνω σε μια πράσινη γραμμή
στο πασάζο του Αμυνταίου
θάβουμε τους φοιτητές μας
το Αριστοτέλειο θρηνεί.
Ρηγίνος