Θέση 1η: Η αμφισβήτηση του δικαιώματος στην κατοικία, οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί που με έντονο τρόπο έχουν επανέλθει στο προσκήνιο, αποτελούν κάποια από τα σοβαρότερα κοινωνικά προβλήματα. Σχετίζονται με τη γενική τάση συγκέντρωσης της ακίνητης λαϊκής ιδιωτικής περιουσίας αλλά και της δημόσιας περιουσίας (γης και κτισμάτων) στα χέρια του κεφαλαίου και της περαιτέρω κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης της που πήρε νέες διαστάσεις με την είσοδο της χώρας στη μνημονιακή μέγγενη των ΔΝΤ – ΕΚΤ και ΕΕ.
Θέση 2η: Εκτός από τους πλειστηριασμούς, το θέμα των ενοικίων αποτελεί ένα μεγάλο βραχνά για τις εργατικές λαϊκές οικογένειες και τους νέους. Χαρακτηριστικά η συσσωρευτική αύξηση των ενοικίων από το 2018 έως και σήμερα, κυμάνθηκε από 37,2% έως και 42,1% για κατοικία κατάλληλη για οικογένεια. Με υψηλότερες αυξήσεις να καταγράφονται κυρίως σε μικρότερα ακίνητα κατάλληλα για φοιτητές και νέους εργαζόμενους. Σοβαρό ζήτημα όμως αποτελούν και οι εξώσεις προσφύγων από διαμερίσματα γιατί η κυβέρνηση διέκοψε το πρόγραμμα “ΕΣΤΙΑ” μέσω του οποίου γινόταν φιλοξενία τους.
Θέση 3η: Η όξυνση του προβλήματος των πλειστηριασμών που εμφανίζεται το τελευταίο διάστημα οφείλεται στους εξής παράγοντες :
α) Την επανεκκίνηση έπειτα από δύο χρόνια που είχαν ατονήσει λόγω της πανδημίας.
β) Τη μείωση του λαϊκού εισοδήματος που μεγαλώνει τη δυσκολία των φτωχών λαϊκών στρωμάτων να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους με αποτέλεσμα να δημιουργούνται καινούργια «κόκκινα» δάνεια.
γ) Την κούρσα αύξησης των επιτοκίων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) που αυξάνει σημαντικά το ποσό του χρέους για εκατομμύρια χρεωμένα νοικοκυριά τα οποία δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και την αποπληρωμή των δανείων.
δ) Την ανάγκη «προστασίας των τραπεζών» που προωθεί το σύστημα και η ΕΕ, κάτω από το φόβο μια νέας οικονομικής κρίσης μέσω της μείωσης του ύψους των «κόκκινων δανείων» που διαχειρίζονται οι τράπεζες από τον ισολογισμό τους, ακόμη και με κρατική εγγύηση (πρόγραμμα ΗΡΑΚΛΗΣ), όπως προβλέπουν οι μνημονιακές συμφωνίες και οι μεταμνημονιακές δεσμεύσεις.
Θέση 4η: Το δικαίωμα σε αξιοπρεπή και ασφαλή στέγη χτυπιέται ολοσχερώς από τη διαδικασία “χρηματιστικοποίησης”, δηλαδή τις πολιτικές και πρακτικές που αντιλαμβάνονται την κατοικία ως -άλλο ένα- επενδυτικό προϊόν. Το σχήμα “χρηματιστικοποίησης” της κατοικίας που προωθείται στην Ελλάδα μετά το 2017 περιλαμβάνει επενδύσεις μικρομεσαίων κεφαλαίων που εκτοπίζουν τους ενοικιαστές (AirBnb, Golden Visa) και τοποθετήσεις κεφαλαίων μεγάλων funds που είτε στοχεύουν σε υπερκέρδη από την αγορά δανείων με ακίνητα σε υποθήκη, είτε θα μετατρέπουν τον υπερχρεωμένο ιδιοκτήτη σε ενοικιαστή.
Θέση 5η: ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ υπηρέτησαν και υπηρετούν τους βασικούς άξονες της πολιτικής που δημιουργούν και οξύνουν το πρόβλημα της στέγης για τα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία. Τις πολιτικές της φτώχειας, της ακρίβειας, της υποταγής στις εντολές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της προστασίας του τραπεζικού συστήματος και της ενίσχυσης της κερδοφορίας του σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.
Θέση 6η: Οι πολιτικές ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ για τους πλειστηριασμούς -παρά τις επιμέρους διαφορές τους- διατηρούν και ενισχύουν όλο το πλαίσιο που βάζει σε κίνδυνο τη λαϊκή περιουσία. Συναινούν στο πλαίσιο λειτουργίας του συστήματος των πλειστηριασμών, μέσω της συνεργασίας τραπεζών-funds-servicers και της θωράκισής του από το λαϊκό παράγοντα με τη διατήρηση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Οι ρυθμίσεις που έχει προωθήσει η ΝΔ και οι προεκλογικές προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα αλλά συμβάλλουν στην όξυνσή του, καθώς αποτελούν προσαρμογές στο νέο οικονομικό περιβάλλον και την ήδη θεσμοθετημένη λειτουργία των πλειστηριασμών. Ο βασικός στόχος τους και η αγωνία τους είναι να μείνει σε ελεγχόμενα πλαίσια το πρόβλημα των «κόκκινων δανείων» ώστε να μην κινδυνεύσουν οι τράπεζες εξαιτίας της αδυναμίας αποπληρωμής των δανείων.
Θέση 7η: Οι προτάσεις ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για το οξυμένο πρόβλημα των νέων εργαζόμενων και φοιτητών να νοικιάσουν ένα σπίτι δεν μπορούν να το αντιμετωπίσουν, γιατί δεν συγκρούονται με τις αιτίες που οδηγούν το ράλι αύξησης των ενοικίων. Η ΝΔ προωθεί την επιδότηση αγοράς κατοικίας, με το πρόγραμμα «Σπίτι μου», το οποίο αφενός με τα κριτήρια που θέτει (μέχρι 39 χρονών, με μόνιμη εργασία και εμφανείς αμοιβές) καταλήγει να αφορά ελάχιστο ποσοστό νέων εργαζομένων και αφετέρου ενισχύει την προσοδοφόρα για το τραπεζικό σύστημα πολιτική της δανειοληψίας. Επί πλέον, η μέχρι σήμερα εξέλιξή του προϊδεάζει για την αποτυχία του αφού αφενός σε σχέση με πριν την πανδημία οι κατοικίες που μπορούν να ενταχθούν στο πρόγραμμα αποτελούν μικρό ποσοστό αφετέρου οι τιμές στις ζώνες που επιλέχθηκαν για το πρόγραμμα αυξάνονται συνεχώς (5-10% ήδη από την αρχή του προγράμματος). Ο ΣΥΡΙΖΑ προωθεί ως λύση την αύξηση των επιδομάτων ενοικίου και τάζει προεκλογικά αυξήσεις. Βέβαια και τα επιδόματα αυτά καλύπτουν μόνο ένα μέρος των αυξήσεων ενοικίων που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια. Όμως το βασικό ερώτημα είναι από πού θα βρεθούν τα χρήματα της κρατικής επιδότησης; Από γενναία φορολογία του κεφαλαίου ή μήπως από μια επιπλέον φορολογία των εργαζομένων για να συμπληρωθεί το ενοίκιο των πιο αδύναμων; Γιατί αντί να προωθηθεί η πολιτική μείωσης των τιμών των ενοικίων και αύξησης των μισθών των εργαζομένων, επιλέγεται η πολιτική να πληρώνει το κράτος με τη μορφή επιδόματος το κομμάτι της αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης που έπρεπε να καταβάλει το κεφάλαιο.
Θέση 8η: Η πρόταση του ΜέΡΑ25 (σχέδιο Οδυσσέας) κινείται στα πλαίσια των υπόλοιπων προτάσεών του. Μια τεχνοκρατική πρόταση, χωρίς σύγκρουση και ανατροπή όλων των αιτιών που οδηγούν στο χρέος των λαϊκών νοικοκυριών αλλά και του πλαισίου που θέτει σε κίνδυνο τη λαϊκή περιουσία. Άλλη μια «λύση win-win» που με μαγικό τρόπο δήθεν θα πετύχει και οι τράπεζες να απαλλαγούν από τα «κόκκινα δάνεια» τα οποία θα εξαγοράσει μια νέα κρατική εταιρεία και οι δανειολήπτες να έχουν μια δίκαιη διευθέτηση των χρεών τους. Το ΚΚΕ αρνείται να συνδέσει το ζήτημα της πάλης για την προστασία της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας με τους κρίσιμους στόχους πάλης για να διασφαλιστεί αυτό (εθνικοποίηση τραπεζών χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο, ρήξη αποδέσμευση από την ΕΕ) και προβάλλει «την ανάγκη να κατοχυρωθεί το δικαίωμα στη λαϊκή στέγη ως κοινωνικό δικαίωμα σε μια κοινωνία και οικονομία με άλλη οργάνωση και προτεραιότητα τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού». Όμως έτσι εγκλωβίζει τις κινηματικές προσπάθειες σε μια λογική απλά καταγγελίας των ενόχων (με ταυτόχρονη κατάληξη την ενίσχυση του ΚΚΕ) και σε ρόλο τερματοφύλακα στις επιθέσεις των servicers και των funds απέναντι στην λαϊκή περιουσία.
Θέση 9η: Θέτουμε στο εργατικό μαζικό κίνημα, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές ένα συνολικό πλαίσιο στόχων πάλης που αναδεικνύει το προσωρινό των ατομικών λύσεων, αφαιρεί το προσωπείο των διαχειριστικών προτάσεων χωρίς ρήξη με την αστική πολιτική και την Ε.Ε. και ισχυροποιεί την αυτοπεποίθηση για νίκες υπέρ των λαϊκών συμφερόντων:
- Η στέγαση είναι δικαίωμα όλων, ντόπιων και μεταναστών-προσφύγων.
- Θεσμοθέτηση νομοθετικού πλαισίου για την πραγματική προστασία της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας, με την κατοχύρωση του ακατάσχετου της λαϊκής κατοικίας-περιουσίας.
- Κατάργηση πλειστηριασμών λαϊκής κατοικίας και περιουσίας και των εξώσεων ντόπιων και προσφύγων.
- Κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου που αφορά τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, την ποινικοποίηση παρεμπόδισής τους και τις κατασχέσεις.
- Διαγραφή χρεών των λαϊκών στρωμάτων προς τράπεζες, κράτος, δήμους και ταμεία. Κανένα σπίτι, χωράφι στα χέρια τραπεζίτη, fund, κράτους.
- Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Μεγάλη αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου. Να πληρώσει το κεφάλαιο για την περιουσία και τα κέρδη του.
- Γενναίο δημόσιο πρόγραμμα κοινωνικής και εργατικής κατοικίας με δεσμεύσεις διαθέσιμων ακινήτων και ανέγερση νέων, με αξιοποίηση όλων των ακινήτων υπουργείων, τραπεζών, εκκλησίας. Κίνητρα και διευκολύνσεις για τη συντήρηση και ανανέωση του κτιριακού δυναμικού. Κάλυψη των αναγκών για φοιτητική στέγη. Δημιουργία νέων φοιτητικών εστιών που να είναι αποκλειστικά δημόσιες, χωρίς ΣΔΙΤ. Επισκευή και ανακαίνιση όλων των παλιών εστιών με κρατική δαπάνη.
- Μέτρα για την άμεση μείωση των ενοικίων κατοικίας των λαϊκών στρωμάτων, που εκτόξευσε το airbnb και η τουριστικοποίηση πολλών περιοχών. Όχι στις πολιτικές της “χρηματιστικοποίησης” της στέγης.Όχι στην εκδίωξη των κατοίκων για τα Airbnb. Διατίμηση και έλεγχος στις αυξήσεις των ενοικίων, .
- Αξιοποίηση των κενών κατοικιών (χιλιάδες είναι τα άδεια ακίνητα δήμων, εκκλησιών, φορέων του δημοσίου) για τις ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας.
- Εθνικοποίηση των τραπεζών χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο
- Ριζική βελτίωση της θέσης των εργαζομένων σε βάρος του κεφαλαίου. Πραγματικές αυξήσεις και ΣΣΕ παντού. Κανένας μισθός-σύνταξη κάτω από 1.000 ευρώ καθαρά, αύξηση 30% στον εργατικό μισθό. Κάλυψη όλων των απωλειών των μνημονίων, του πληθωρισμού και της ακρίβειας-τιμάριθμου. Ζωή με αξιοπρέπεια. Επιστροφή 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο, 13ης και 14ης σύνταξης
- Συνολική αντιπαράθεση με τις πολιτικές της ΕΕ που πλήττουν το δικαίωμα στην κατοικία. Αντικαπιταλιστική ρήξη/έξοδος από την ΕΕ.
Θέση 10η: Ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος, για την προστασία της λαϊκής περιουσίας και την αντιμετώπιση της βίας των πλειστηριασμών λαϊκής κατοικίας, για φθηνή στέγη για τους νέους, είναι η αγωνιστική, αντιμετώπιση αυτών των αντιλαϊκών πολιτικών, η συλλογική οργάνωση και αλληλεγγύη. Η συνολική αντιπαράθεση με τις πολιτικές των μνημονιακών και μετα-μνημονιακών δεσμεύσεων, τις πολιτικές κυβερνήσεων ΕΕ και κεφαλαίου. Ο αγώνας για αντικαπιταλιστική ρήξη/έξοδο από την ΕΕ.
Δυναμώνουμε την αριστερά που από την πρώτη στιγμή σήκωσε την αντιπαράθεση με τους πλειστηριασμούς, που δίνει καθημερινά μάχη για τα ζητήματα ζωής της κοινωνικής πλειονότητας, την αριστερά της σύγκρουσης και της ανατροπής του συστήματος, ψηφίζουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ!