Σήμερα, στον 21ο αιώνα, τα άτομα με αναπηρίαμαστίζονται από την ανεργία, την ενεργειακή φτώχεια, τη μεγάλη ακρίβεια, με πετσοκομμένα δικαιώματα, με πετσοκομμένες τις συντάξεις, τα επιδόματα, χωρίς ουσιαστική πρόσβαση στις ανύπαρκτες δομές και υποδομές για την περίθαλψη, την πρόληψη και την αποκατάσταση της υγείας τους.
Οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις έχουν τεράστιες ευθύνες για την αντιαναπηρική πολιτική τους. Χιλιάδες παιδιά με ειδικές ανάγκες στερούνται την «πρόσβαση» σε δωρεάν Υγεία και Παιδεία, χιλιάδες οικογένειες ΑμεΑ ζουν σήμερα με “pass”, με χαρτζιλίκια, με πετσοκομμένα επιδόματα, με πανάκριβη την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και θεραπεία. Ετσι δεν λύνεται το κρίσιμο πρόβλημα, δεν λύνονται τα ζητήματα χωρίς να υπάρχει αποφασιστική ενίσχυση του εισοδήματός τους.
Τα ιδιαίτερα προβλήματα που βιώνουν τα ΑμεΑ στο Δήμο μας έχουν ως υπαίτιο την πολιτική που εφαρμόζεται σε τοπικό επίπεδο, προέκταση της κεντρικής. Οι τοπικές αρχές είτε λέγεται Δήμος είτε Περιφέρεια αρκούνται όλα αυτά τα χρόνια σε υποσχέσεις και σε κάποιες εκδηλώσεις που αφορούν τη στέγαση, τη στελέχωση των δομών και τη μετακίνηση(ράμπες των ΑμεΑ με καροτσάκι). Καμία ιδιαίτερη παρέμβαση στην πόλη μας δε γίνεται για την απρόσκοπτη πρόσβαση των ΑμεΑ σε δημόσιους χώρους (δρόμοι, πεζοδρόμια, διαβάσεις κτλ), αλλά και σε δημόσιες και δημοτικές υπηρεσίες. Οι λιγοστές ράμπες που υπάρχουν είναι κακοδιατηρημένες και είναι μονόπλευρες σε κάποιους δρόμους με αποτέλεσμα η προσβασιμότητα να είναι δύσκολη ακόμα και όταν υπάρχουν συνοδοί. Δε μιλάμε βέβαια για ιδιωτικούς χώρους όπου η μέριμνα για πρόσβαση ΑμεΑ είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Θα πρέπει να γίνουν μελέτες από το Δήμο σε συνεργασία με την Τροχαία και όχι προχειρότητες για να λυθεί σωστά το θέμα.
Τα Αμεα έχουν ανάγκη από δομές με μόνιμο και εξειδικευμένο προσωπικό που θα ενισχύσει την στήριξη και εκπαίδευσή τους και όχι να αρκείται στη φύλαξη. Οι δομές της πόλης δηλαδή το Ειδικό Δημοτικό, το Ειδικό Γυμνάσιο το ΕΕΕΚ , το ΚΕ.Φ.Ι.ΑΠ και τα ΚΔΑΠ αντιμετωπίζουν χρόνια προβλήματα άλλα στέγασης π.χ το ΕΕΕΚ που συστεγάζεται με τα ΕΠΑΛ και άλλα λειτουργικά και υποστελέχωσης. Το ΚΕ.Φ.Ι.ΑΠ π.χ ανήκει στο Νοσοκομείο που είναι φορέας του Υπουργείου Υγείας και νοσεί το ίδιο ως προς τη λειτουργία του μετακινώντας κατά καιρούς προσωπικό πότε προς το Νοσοκομείο, πότε προς άλλες δομές της περιοχής με αποτέλεσμα να αποδυναμώνεται η υπάρχουσα δομή. Το ΚΕ.Φ.Ι.ΑΠ στελεχώνεται κυρίως από προσωπικό υγείας (ψυχολόγο, κοινωνική λειτουργό, νοσηλεύτρια, φυσικοθεραπευτές και λογοθεραπεύτρια) και παρόλη την προσπάθεια του προσωπικού υστερεί η δομή σε εκπαιδευτική μέριμνα για τα ΑμεΑ.Θα ήταν προτιμότερο να υπαχθεί η δομή στο ΥπουργείοΥγείας ώστε να μπορεί να παρεμβαίνει ουσιαστικά στην εκπαίδευση των ΑμεΑ με μόνιμο εξειδικευμένο προσωπικό.
Όσον αφορά τα ΚΔΑΠ-ΜΕΑ χρηματοδοτούνται κυρίως από ευρωενωσιακά προγράμματα που έχουν ημερομηνία λήξης και στην πορεία θα αποτελέσουν πεδίο κερδοφορίας ιδιωτών και μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Οι απογευματινές δραστηριότητες για τα μεγαλύτερα παιδιά, δεν αποτελούν παρκάρισμα, αλλά ουσιαστική ανάγκη για την ολόπλευρη ανάπτυξή τους . Για τα παιδιά με αναπηρία η αναγκαιότητα αυτή προσδιορίζεται με ακόμη μεγαλύτερη επιτακτικότητα, αφού συντρέχουν απαιτητικότερες, σύνθετες, διεπιστημονικές ανάγκες, που αδυνατεί η οικογένεια να τις παρέχει, άρα πρέπει να υπάρξει και η αντίστοιχη στήριξη και στελέχωση από κάθε αναγκαία επιστημονική ειδικότητα. Τα ΚΔΑΠ -ΜΕΑ είναι ανάγκη να συνδέονται με σύγχρονα, δημόσια, ιατροπαιδαγωγικά κέντρα, στελεχωμένα με τις αντίστοιχες επιστημονικές ειδικότητες, που θα συμβάλουν στο περιεχόμενο των δραστηριοτήτων ανάλογα με το είδος της αναπηρίας και τις ανάγκες των παιδιών
Τα ΑμεΑ λαμβάνουν επιδόματα, λαμβάνουν όμως και φαρμακευτικές αγωγές. Η συμμετοχή στα φάρμακα και σε θεραπείες συνεχώς αυξάνονται μαζί με το συνολικό κόστος ζωής μια λαϊκής οικογένειας. Πολλές οικογένειες σήμερα στηρίζονται μόνο σ’ αυτά τα επιδόματα καθώς είναι συνήθως ένας μέλος της οικογένειας που δε δουλεύει και συνοδεύει παντού το ΑμεΑ.
Ο κίνδυνος από τις επιπτώσεις της ακρίβειας, της ενεργειακής φτώχειας, των περικοπών στις θεραπείες, την ιδιωτικοποίηση της υγείας, τις ελλείψεις φαρμάκων είναι τεράστιος και για τα ΑμεΑ.Και δεν είναι αποτέλεσμα καμίας κακής διαχείρισης, κανενός λάθους, κανενός κακού Πρωθυπουργού, Υπουργού, Περιφερειάρχη ή Δημάρχου.
Είναι συνειδητές αποφάσεις που προχωράνε βήμα-βήμα, καμιά φορά και πιο γοργά (Εθνικό Σχέδιο για την Αναπηρία) , γιατί έτσι οφείλουν να κάνουν αυτοί που υπηρετούν την πολιτική του «κόστους – οφέλους», της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης της Υγείας και της Πρόνοιας.
Είναι η πολιτική που την τεράστια ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας σήμερα, αντί να την χρησιμοποιεί και διαθέσει δωρεάν για την καλυτέρευση της ζωής των ΑμΕΑ αλλά και στην πρόληψη στο να μην υπάρχουν ΑμΕΑ, την χρησιμοποιεί μόνο για να αυξάνουν τα κέρδη τους οι επιχειρήσεις.
Την παραπάνω πολιτική υπηρετούν πιστά οι Περιφέρειες και οι Δήμοι ως δεξί χέρι του κράτους. Δήθεν κόπτονται για τα προβλήματα των ΑμΕΑ και των οικογενειών τους , και για αυτό η μόνη τους έννοια είναι η διασύνδεση τους με διάφορες ΜΚΟ, άλλες φιλανθρωπικές οργανώσεις εκφράζοντας την ευαισθησία τους και το ενδιαφέρον τους για τις ευπαθείς ομάδες και τους ευάλωτους….. με το αζημίωτο βέβαια……
Η Λαϊκή Συσπείρωση αντιπαλεύει αυτή την πολιτική και στηρίζει τον αγώνα των ΑμΕΑ και των οικογενειών τους, και σε επίπεδο διεκδικήσεων με βάση τις ανάγκες τους, μακριά από ιδιωτικοποιήσεις, ΜΚΟ και δήθεν Φιλάνθρωπους ,αλλά και σε πρακτικά μέτρα με σκοπό να διευκολυνθεί η ζωή τους . Με μέτρα όπως η απαλλαγή από τα τέλη, το κοινωνικό τιμολόγιο στο νερό, η δημιουργία προσβάσιμων πάρκων, η δωρεάν πρόσβαση σε αθλητικές εγκαταστάσεις.
Στις 8 Οκτώβρη να μην χαριστούμε σε κανέναν από τους δήθεν «φιλάνθρωπους», που ζητάνε την ψήφο μας, να διεκδικήσουμε αυτά που δικαιούμαστε μαζί με όλους τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Αυτά που με κόπο κατακτήσαμε ως αναπηρικό κίνημα πλάι στο εργατικό .Να ανεβάσουμε όσο το δυνατόν πιο ψηλά τη «Λαϊκή Συσπείρωση» στην Περιφέρεια και στο Δήμο Φλώρινας