κ. Περιβολάρη,
Έχω και άλλη φορά αναφερθεί στη μεροληπτική κάλυψη των γεγονότων που συμβαίνουν στο μικρό, τοπικό γίγνεσθαι της Φλώρινας μας από την πλευρά σας, αλλά αυτή τη φορά θα μιλήσω για τη στρατευμένη δημοσιογραφία που υπηρετείτε ως ακόλουθος της συστημικής τάξης πραγμάτων.
Η κριτική μου προς το πρόσωπο σας αφορά στην κάλυψη των εκδηλώσεων για την ηρωική επέτειο του Πολυτεχνείου, 50 χρόνια μετά. Είδα στο blogs σας να καλύπτετε την ‘επίσημη’ εκδήλωση των συνδικαλιστικών παραγόντων και των πολιτικών αρχών, αναρτώντας μάλιστα και φωτογραφία εν ίδει αναμνηστικής καρτ ποστάλ, όπως κάνετε ανελλιπώς όλα αυτά τα χρόνια.
Αντιθέτως, δεν κάνατε ούτε καν μια αναφορά για τις εκδηλώσεις μνήμης που έγιναν την ίδια μέρα το απόγευμα, από τις φοιτητικές οργανώσεις (ενώ αυτούς πρωτίστως αφορά η συγκεκριμένη επέτειος), το κόμμα του ΚΚΕ (που από ότι γνωρίζουμε έχετε δείξει ότι δεν πολυσυμπαθείτε, και αυτό είναι προσωπικό δικαίωμα σας),ομάδα εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς (το αριστεράς ως ιδεολογία και όχι ως πολιτικοί σχηματισμοί) καθώς και από μερίδα απλών πολιτών που αποφάσισαν να κατέβουν ως χρέος τους για να τιμήσουν τον αγώνα των εξεγερθέντων φοιτητών και εργατών που τόλμησαν να τα βάλουν με το αυταρχικό καθεστώς της Χούντας, και να αποτίσουν φόρο τιμής προς αυτούς.
Θέλω να αναφέρω σε αυτό το σημείο στο γεγονός ότι ο κόσμος όπου σταθεί και όπου βρεθεί – είναι γνωστό σε όλους – στηλιτεύει τέτοιου είδους μαζώξεις, όπως η πρωινή της 17ης Νοέμβρη 2023 από επαγγελματίες συνδικαλιστές, εργατοπατέρες και κάθε είδους παράγοντες, οι περισσότεροι από τους οποίους όχι μόνο από έξω από το Πολυτεχνείο δε θα περνούσαν αλλά μάλλον θα ήταν στην απέναντι μεριά, μιας και το έχουν αποδείξει με την συμβιβαστική τους στάση μέχρι σήμερα, υπηρετώντας όχι βέβαια το λαό, αλλά τα κάθε είδους συμφέροντα και μικροσυμφέροντα.
Άραγε δεν έχει φτάσει τίποτα στα αυτιά τους ;
Ίσως δεν ενδιαφέρονται παντελώς για αυτά που σχολιάζονται στην αγορά για αυτούς, λόγω της κοντής τους αξιοπρέπειας μάλλον.
Ζήτω οι αγωνιστές και οι νεκροί του Πολυτεχνείου.
Θα ζουν για πάντα μέσα στην καρδιά μας.
Γεώργιος Κυριακού