Γείτονες χώρες οι ψυχές,
δίπλα η μια από την άλλη,
μα, ωστόσο, στεγανά οριοθετημένες
με σύνορα υπαρκτά και νοητά.
Κώνοι διαχωριστικοί
οι τσιμεντένιες προκαταλήψεις
και φράγματα ψηλά
τα ενοχικά συναισθήματα.
Κι οι φόβοι μας συντάγματα στρατού
αυτά τα σύνορα φυλάνε
με όπλα, ασπίδες και σπαθιά
περιφρουρούν την δήθεν αυτοτέλειά μας.
Αμέτρητοι πιστοί φρουροί
χιλιάδες αξιωματικές ιδέες
διαβεβαιώνουν πως είν’ τα σύνορα καλά,
να προστατεύουν τα όρια των ψυχών
από ξένους κι εχθρούς να μας φυλάγουν.
Μα είναι ακόμα πιο καλά
Όταν στο κράτος της ψυχής
εισβάλει ο Άλλος, ο σημαντικός,
τους φύλακές μας αψηφώντας
και εντός μας κατορθώσει
καινούρια σύνορα να ορίσει.
Αυτός μπορεί να διαρρήξει τις κυτταρικές μεμβράνες
που περιβάλλουν τους πυρήνες μας
μπορεί να κάνει τα χυμοτόπιά μας να ενωθούν
σε ένα κοινό πλασματικό αγίασμα
καταργώντας τις διαχωριστικές γραμμές μας.
Τότε μια νέα χώρα ιδρύεται στη γη,
νέο βασίλειο και νέο έθνος μέσα μας λαμπρό.
Όλγα Μούσιου Μυλωνά
Πίνακας: Το φιλί του Klimt
