Μη κακό σου να χαθείς
ποιητάρη πουλί
τόσο μικρό κι όμως λαλείς
κρυμμένο στις φυλλωσιές αηδόνι
ριγάς μαρκωμένο
τινάζοντας την δροσιά
από τα συνηθισμένα φτερά
χωρίς φανταχτερά χρώματα
κι όμως λαλείς υπέροχα
χωρίς στίχους και πεντάγραμμο
μόνο κλαδάκια που ανεβοκατεβαίνεις
όπως οι άγγελοι στον παράδεισο
με μαέστρο τον άνεμο
και τα κύματα σολφέζ
από τα φτερουγίσματα των κορμοράνων
των πελαργών των πελεκάνων
της ριχής λίμνης των Πετρών
καθώς ταλαίπωρη φτωχομάνα
αγκαλιάζει τις φωλιές στις όχθες της
παρά το κακόβουλο κάψιμο
των καλαμιώνων.
Ρηγίνος
