Κενό συμπληρωμένο μ ένα άλλο κενό
τόσο που αδειάζεις συνέχεια
από μια μονάδα σε άλλη
χτίζοντας χωρίς συνδετική ύλη
κάτι σαν ξερολιθιά
πάνω σε σκηνικά συντρίμμια
από το παρελθόν
με φόντο το άσπρο
για να παίξεις το έργο σου
αποσπασμένος από το σήμερα
θέατρο κανονικό με πρωταγωνιστές
και κομπάρσους μιας προηγούμενης ζωής
με μάσκες να μην αναγνωρίζονται
αλλάζοντας στην πορεία την πλοκή
κατά πώς επιβάλουν οι θεατές
που συμμετέχουν ενεργά
μέχρι που βρίζουν και πετούν ντομάτες
και πάνω στην κορύφωση
γίνονται όλοι ένα χορεύοντας
σ’ ένα κενό που αλλάζει συνεχώς
μ ένα άλλο κενό διάστημα
λεγόμενο αιθέρας, πνεύμα ή σκοτάδι.
Ρηγίνος
