Η κυπριακή διάλεκτος κρατά από την αρχαία ελληνική γραμματεία με πολλές Ομηρικές λέξεις ακόμα και στην προφορά, και-τζιαι και με τις αντωνυμίες στο τέλος, αγαπώ σε θέλω σε, καθώς και η διατήρηση του ν στο τέλος λέξεων, δεντρόν, έππεσεν, νερόν . Υποκοριστικά σε ουιν αντί ακι, δεντρούιν σπιτούιν, μωρούιν.
Διάλεξα μερικές καθομιλούμενες λέξεις.
Μητά σου – μετά σού, μαζί σου.
Εν γιώρκιν μας – παραγωγής μας (από την γεωργία)
Αναγιωτός – υιοθετημένος, αναγιώνω – μεγαλώνω κάτι ζωντανό.
Πολοούμε – απαντώ
Δεν σιουρκάζω – είμαι ανήσυχος
Αντακώνω – αρχίζω, αντάκωσες πάλε;
Μισσιαρός – σαμιαμίδι, από το μισή ουρά , μικρό ερπετό του σπιτιού, δεν το σκοτώνουμε.
Άμπα τζιαι – μήπως
Επύρωσα – ζεστάθηκα
Συνί- ταψί
Τατσσιά – κόσκινο, ο χορός μουσική της τατσσιάς.
Ρηγίνος
