Υπάρχουν ημερομηνίες που δεν ξεθωριάζουν ποτέ.
Η 19η Μαΐου δεν είναι απλώς ένα ιστορικό σημείο. Είναι η μέρα που τα κεφάλια χαμηλώνουν. Τα μάτια δακρύζουν. Η πληγή ανοίγει ξανά.
Η μέρα αυτή είναι φωνή που διαπερνά τον χρόνο, κραυγή για τους 353.000 Ποντίους που χάθηκαν βίαια και άδικα.
Ακόμα και σήμερα, αντικρίζουμε τις σκιές των χαμένων πατρίδων. Ακούμε τον ήχο από τις λύρες που σώπασαν, την ανάσα όσων περπάτησαν το μονοπάτι του ξεριζωμού, με μια εικόνα στο χέρι και την ψυχή δεμένη στο στήθος.
Κι όμως, δεν λύγισαν!
Από τις στάχτες του αφανισμού, ο Ποντιακός Ελληνισμός ξαναγέννησε ζωή. Και οι ζωές ξαναχτίστηκαν σε νέα εδάφη — ανάμεσά τους και στη δική μας γη, στον Δήμο Αμυνταίου. Όπου εγκαταστάθηκαν, οι πρόσφυγες έσπειραν ήθος, μουσική, λεβεντιά και πολιτισμό. Με τη γλώσσα και τα τραγούδια συνεχίζουν να κρατούν άσβεστο το φως της καταγωγής.
Κι εμείς τους Τιμούμε. Θυμόμαστε. Μαθαίνουμε.
Και συνεχίζουμε να διεκδικούμε το αυτονόητο:τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας, ως ελάχιστο φόρο τιμής στους νεκρούς και στους πρόσφυγες της γλυκιάς πατρίδας του Πόντου.
Ο Δήμαρχος Αμυνταίου
Ιωάννης Λιάσης