Τζιαι πο τζεί τζιαι πο δά
μετρώ τους καημούς
με πρόφαση μιαν ιδέα
μικρή ή μεγάλη
δεν έχει πια σημασία
αφού ήταν το ξεπούλημα
τώρα ξεπλύνονται οι συνειδήσεις
αγοραπωλησίες ένθεν και ένθεν
με ένα παρηγορητικό τραγούδι
τούτο το χώμα τελικά
δεν ανήκει σε κανέναν
μόνο στο κεφάλαιο
που δεν έχει πατρίδα.
Μου φτάνει που θωρώ την θάλασσα!
Φωτό. Ο ήλιος βγαίνει μέσα
από την αγαπημένη θάλασσα
της μεγάλης αγκαλιάς!
Ρηγίνος
