Νεκρά η θάλασσα, πενθεί η γειτονιά
εκεί που εστράφη ο ποταμός.
Από το κήτος αντιλαλεί ξανά:
«που είναι ο εύσπλαχνος θεός;».
Δυο άγγελοι μπέρδεψαν τα Σόδομα,
και σκοτείνιασε απότομα ο ουρανός.
Κραυγές απλώθηκαν, πάνω σε ακάθαρτους αιθέρες.
Στα ερείπια κείτονται και ο Λωτ και οι θυγατέρες.
Και ο μικρός Μωυσής πάνω σε πάπυρο
περιπλανιέται στο νερό για μέρες.
Τα χαλάσματα δεν είχαν αλλοτινά
τόσες φωνές, που σαγηνεύουν με κάλλη.
Στα ερείπια οι ζωντανοί μοιάζουν νεκροί,
και οι μικροί μεγάλοι
Στα ερείπια,
«έλα ύπνε στου παιδιού το προσκεφάλι»
Δυο ορφανές νανουρίζονται,
Κοιμίζει η μια την άλλη.
Μάνα γυρεύει το άσπρο, το όμορφο το σγουρόμαλλη.
Και ο αδελφός με νύχια ανασκαλεύει, νωχελικά και αγάλι.
Χρυσόσκουφος βραχνάς και Μόρα, στήνουν πάλη
στα στήθη μελαχρινής, χαριτωμένης κορασίδας.
Και ένας πατέρας,
βρίσκει κομμάτι βυθισμένης Ατλαντίδας
Στα ερείπια,
Ο νεαρός δεν άντεξε του χωρισμού τη φρίκη,
διασχίζει κόλαση γυρεύοντας την Βεατρίκη.
Και ο γέρος έρχεται αποβραδίς και κλαίει,
δάκρυ ποτίζει το Γιασεμή, και λέει:
Αχ, και να έγραφες ένα σημάδι, σε κάποιο χέρι,
το χελιδόνι θα το όρκισα, την άνοιξη, να μη τη φέρει.
Στα ερείπια, αν σωπάσεις, και τι δεν θα ακούς;
Τον χάρο, μετανιωμένο, να οδύρεται με λυγμούς.
Να ξεψυχά η θάλασσα, να ενταφιάζεται με τους νεκρούς.
Το άδικο να ανδρώνεται να θεριεύει στους αγρούς.
Και της Ραχήλ το μοιρολόγι που θρηνεί τους γιους
Στα ερείπια ακούς..
«την πρώτη μέρα ας γίνει φως»
Ακούς το μήλο, να φαγώνεται ολοσχερώς
ακούς να φεύγει, χωρίς τον Νώε, η Kιβωτός.
Ολα τα ζεύγη να αφανίσει ο κατακλυσμός.
Εκεί, εκεί που εστράφη ο ποταμός,
ακούς τα όνειρα, τη θλίψη του καθενός.
Και αζευγάρωτη η ελπίδα να περιπλανιέται
να υπνοβατεί
και να αναρωτιέται ποιος;
….της Πανδώρας το παλιό κουτί ,
Νεκρή η θάλασσα, νεκρός και ο ουρανός.
Eκεί που οι μάγοι χάσανε τα δώρα,
και το Άστρο που φέγγει
φοβάμαι πως σημαίνει μπόρα.
Και όλοι, όλοι οι αρχάγγελοι πρόσταξαν
“Σιωπή”, εδώ και τώρα
Δυο άγγελοι μπέρδεψαν τα Σόδομα
αύθις και πάλι, και ξανά
ο κλήρος πέφτει στον Ιωνά
«που είναι ο εύσπλαχνος θεός;»
«που είναι ο εύσπλαχνος θεός;»
«που είναι ο εύσπλαχνος θεός;»
από το κήτος αντιλαλεί ξανά
και ξανά!
Γιασέρ Ελσάμι
