ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
(8 Ιουνίου 2025)
(Ἰω. ζ΄ 37–52, η΄ 12)
Τήν τελευταία ἡμέρα τῆς μεγάλης γιορτῆςστάθηκε ὁ Ἰησοῦς καί ἀναφερόμενος στό Ἅγιο Πνεῦμα, τό ὁποῖο ἐπρόκειτο νά πάρουν ὅσοι θά πίστευαν σ᾿ Αὐτόν, εἶπε δυνατά˙ «Ὅποιος διψάει νά ἔρθει σέ ΄μένα καί νά πιεῖ. Ὅποιος πιστεύει σέ ΄μένα θά τρέχει μέσα ἀπό τήν καρδιά του ζωντανό νερό».Μέχρι τότε ὑπῆρχαν τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στούς ἀνθρώπους πού τό ἄξιζαν,ἀλλά ἡ ἀναγεννητική χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δέν εἶχε δοθεῖ ἀκόμη στόν κόσμο, γιατί ὁ Χριστός δέν εἶχε ἀκόμη δοξασθεῖ.Πολλοί ἀπό τόν κόσμο ἀκούγοντας ὅλα αὐτά εἶπαν ὅτι Αὐτός εἶναι ὄντως προφήτης. Ἄλλοι εἶπαν ὅτι Αὐτός εἶναι ὁ Χριστός. Κάποιοι ἄλλοι προβληματίζονταν ὅτι δέν μπορεῖ νά εἶναι ὁ Μεσσίας, γιατί εἶναι ἀπό τήν Γαλιλαία, καθώς ἡ Γραφή λέει ὅτι ὁ Μεσσίας θά προέλθει ἀπό τό γένος καί τό χωριό τοῦ Δαυΐδ, τήν Βηθλεέμ.Τό ἀποτέλεσμα ἦταν νά χωριστοῦν μεταξύ τους. Κάποιοι ἄλλοι ἤθελαν νά Τόν συλλάβουν, ἀλλά κανένας δέν Τόν ἀκούμπησε.Οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι ρώτησαν τούς ὑπηρέτες τους γιατί δέν συνέλαβαν τόν Χριστό. Ἡ ἀπάντησή τους ἦταν ὅτι ποτέ ἄλλοτε δέν ὑπῆρξε ἄνθρωπος πού νά μίλησε μέ τόσο ὄμορφα λόγια ὅπως Αὐτός. Μετά ἀπό αὐτήν τήν μή ἀναμενόμενη ἀπάντηση τούς ρώτησαν οἱ Φαρισαῖοι μήπως πλανήθηκαν καί αὐτοί ἀπό τήν διδασκαλία του ἤ κάποιοι ἀπό τούς ἄρχοντες,ἀκόμη καί ἀπό τούς Φαρισαίους.Τό συμπέρασμά τους ἦταν ὅτι ὅσοι δέν γνωρίζουν τόν Νόμο, αὐτοί ἔχουν πιστέψει καί εἶναι καταραμένοι! Τότε ὁ Νικόδημος, ὁ νυχτερινός μαθητής τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ἦταν καί αὐτός μέλος τοῦ Συνεδρίου, ρώτησε τούς ἀρχιερεῖς καί τούς Φαρισαίους ἄν ὁ νόμος,τόν ὁποῖον ἔχουν, τούς ἐπιτρέπει τήν καταδίκη κάποιου ἀνθρώπου χωρίς προηγουμένως νά ἀπολογηθεῖ γιά αὐτό τό ὁποῖο κατηγορεῖται. Ἄμεση ἦταν ἡ ἀντίδρασήτους καθώς ἐνοχλήθηκαν ἀπό τά λεγόμενά του διερωτώμενοι μήπως καί αὐτός εἶναι ἀπό τήν Γαλιλαία. Ψάξε καί δές ὅτι ἀπό τήν Γαλιλαία δέν βγαίνει κάποιος προφήτης. Ὁ Χριστός τούς μίλησε ξανά καί τούς εἶπε ὅτι Αὐτός εἶναι τό Φῶς τοῦ κόσμου. Ὅποιος τόν ἀκολουθεῖ δέν θά περπατήσει στό σκοτάδι ἀλλά θά ἔχει τό Φῶς τῆς Ζωῆς.
Τό σημερινό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ἀναφέρεται στήν σχέση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό καί μέ τούς συνανθρώπους του. Κομβικό σημεῖο ἀποτελεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα στό ὁποῖο καί ἀναφέρεται ὁ Χριστός στήν ὁμιλία Του κατά τήν ἑορτή τῆς μεγάλης γιορτῆς τῶν Ἰουδαίων. Τό Ἅγιο Πνεῦμα ἀποτελεῖ τό δῶρο τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο γιά τήν συμφιλίωσή του μαζί Του. Ὁ ἄνθρωπος πρίν ἀπό πολλούς αἰῶνες μάλωσε μέ τόν Θεό. Ἡ ἀνυπακοή στό ἅγιο θέλημά Του σέ συνδυασμό μέ τήν ἀμετανοησία του τόν ὁδήγησαν σέ ρήξη μαζί Του. Ὅταν ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου ἡ σχέσητους ἀποκαταστάθηκε. Ὅπως ἦταν φυσικό ἀνταλλάχθηκαν δῶρα καί δόθηκαν ἐγγυήσεις. «Τό ἀνθρώπινο γένος», μᾶς λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «ἔστειλε στόνΘεό ἐνέχυρο καί ἐγγύηση τήν ἀπαρχή τῆς ἀναστάσεως, τήν ἀναστημένη ἀνθρώπινη φύση, πού ὁ Χριστός τήν ἀνέβασε μέ τήν Ἀνάληψή Του. Καί ἔστειλε ὁ Θεός σέ ἐμᾶς ἐνέχυρο καί ἐγγύηση τό Ἅγιο Πνεῦμα. Οἱ ποταμοί πού θά τρέχουν μέσα ἀπό τήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου, τό ζωντανό νερό, ὅπως τό ὀνομάζει, εἶναι ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡ ὁποία δίνεται στούς ἀνθρώπους πού πιστεύουν. Αὐτή ἡ χάρη ἑνώνει τούς ἀνθρώπους καί δέν τούς χωρίζει.
Οἱ Φαρισαῖοι δέν εἶχαν αὐτήν τήν χάρη. Γι᾿ αὐτό καί ἦταν γεμᾶτοι κακία καί ζήλεια. Ἤθελαν νά σκοτώσουν τόν Χριστό καί νά ἐξαφανίσουν τό κήρυγμάΤου. Συνέβηὅμως τό ἀκριβῶς ἀντίθετο. Ἐνῶ χρησιμοποίησαν τούς ὑπηρέτες τους γιά νά Τόν συλλάβουν, αὐτοί ὄχι μόνο δέν τόλμησαν νά τό κάνουν ἀλλά καί πίστεψαν σ᾿ Αὐτόν ἀπό τό κήρυγμά Του. Ταυτόχρονα ἔγιναν κήρυκες τῆς σοφίας Του. Ἀνάλογη στάση ἔχουν ἀκόμη καί ἀπέναντι στόν Νικόδημο, ὁ ὁποῖος εἶναι μέλος του Συνεδρίου. Δυσανασχετοῦν ἀκόμη καί στό ἄκουσμα τοῦ Νόμου,ὅταν πρόκειται αὐτοί νά τόν ἐφαρμόσουν. Ἀποφεύγουν ν᾿ ἀπαντήσουν σύμφωνα μέ τόν Νόμο, τόν ὁποῖο τόσο συχνά ἐπικαλοῦνται, καί στρέφουν σέ ἄλλο σημεῖο τήν κουβέντα. Ἀκυρώνουν καί κατηγοροῦν τούς ὑπηρέτες τους καί τόν Νικόδημο ὡς πλανεμένους.
Στάση πονηρίας τήν χαρακτηρίζει ὁ ἱερός Χρυσόστομος. Ἕνα πάθος τό ὁποῖο δέν λυγίζει εὔκολα, κατά τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο. Γιατί τέτοια εἶναι ἡ πονηρία: «Δὲν θέλει νὰ ὑποχωρῇ εἰς τίποτε, ἀλλ’ ἀποβλέπει μόνον εἰς ἕν, πῶς νὰ ἐξοντώσῃ ἐκεῖνον ποὺ ἐπιβουλεύεται. Ἀλλὰ τί λέγει ἡ ἁγία Γραφή; “Ἐκεῖνος ποὺ σκάβει τὸν λάκκον τοῦ ἄλλου, ἐκεῖνος θὰ πέσῃ μέσα”. Αὐτὸ ἔγινε καὶ τότε». Καί συνεχίζει: «Ἄς μὴ ἐπιβουλευώμεθα ποτὲ τοὺς ἄλλους, ἀλλ’ ἀς γνωρίζωμε ὅτι ἀκονίζομεν τὸ ξίφος κατὰ τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ κάμνομεν εἰς τόν ἑαυτόν μας βαθύτερα τὴν πληγήν. Ἀλλὰ σὲ ἐλύπησε κάποιος καὶ θέλεις νὰ τὸν ἐκδικηθῇς; Μὴ τὸν ἐκδικῇσαι· διότι ἔτσι θὰ κατορθώσῃς νὰ τὸν ἐκδικηθῇς. Ἐὰν ὅμως τὸν ἐκδικηθῇς, δὲν θὰ λάβῃς ἐκδίκησιν».
Πολλές φορές κι ἐμεῖς πορευόμαστε ὅπως οἱ Φαρισαῖοι. Ἀπόδειξη ὅτι μᾶς λείπει ἡ ἑνοποιός χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἄς εἶναι ἡ στάση τους γιά ἐμᾶς παράδειγμα πρός ἀποφυγή.
Ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἴη μετά πάντων ἡμῶν. Ἀμήν.
