Κυπριακές λέξεις με την ιδιαίτερη ντοπιολαλιά όπως εξελίχθηκε η ελληνική γλώσσα στο νησί της θεάς Αφροδίτης και του βασιλιά της Σαλαμίνας της Κύπρου Ευαγόρα που ένωσε όλα τα βασίλεια και ενίκησε τους Πέρσες. Οι Αθηναίοι προσέτρεξαν να βοηθήσουν στο κάλεσμα των Κυπρίων που κυνήγησαν τους Πέρσες στην Συρία αλλά στα ανοιχτά της Ρόδου γύρισαν πίσω γιατί είχαν να αντιμετωπίσουν τους Σπαρτιάτες στον γνωστό Πελοποννησιακό πόλεμο. Και έμελλε να έρθει ο Μέγας Αλέξανδρος για να ελευθερώσει οριστικά το νησί. Αργότερα πολλούς αφέντες άλλαξε δεν άλλαξε καρδιά και ένας θεός ξέρει για πόσο ακόμα θα χτυπά ελληνικά.
Μπούκωμα -πρόγευμα
Κουρούκλα -η μαντήλα (κουρά κούρος κόρη)
Κουρία – η κορυφή των μαλλιών
Φανίσκει -υφαίνει
Αροθυμώ-φοβούμαι
Έκαμεν τα σσιόνι τζιαι γαστρίν- τα καθάρισε
Ανάδοξεν μου – άλλαξα γνώμη
Παντές τζιαι – λες και…
Ίνταλος ή ίνταλοεις – με ποιόν τρόπο
Φύγε που πανωθκιόν μου – φύγε από πάνω μου
Λείξης λειξιά – ο λειχούδης, τα διάφορα γλυκά
Αρτίματα – καρυκεύματα, από το άρτιο εξού και άρτος, αρτίζω το φαί το τελειοποιώ
Ανακατσιώ – σιχαίνομαι αλλά και φοβούμαι
Ποσκόλιον, ποσκολιούμαι- περνώ την ώρα μου άσκοπα.
Ρηγίνος