Πραγματοποιήθηκαν το απόγευμα της Δευτέρας 23 Ιουνίου τα εγκαίνια της αναδρομικής έκθεσης ζωγραφικής «Μνημονικοί Τόποι» του Βαγγέλη Ταμουτσέλη, καθώς και τιμητική εκδήλωση για τον Φλωρινιώτη καλλιτέχνη, από τον Φιλεκπαιδευτικό Σύλλογο Φλωρίνης «Ο Αριστοτέλης».
Την εκδήλωση τιμής προλόγισε ο πρόεδρος του συλλόγου, Κωνσταντίνος Ραπτόπουλος, ενώ ομιλητές ήταν η Σοφία Ηλιάδου – Τάχου, Κοσμήτορας της Σχολής Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών, Καθηγήτρια της Νεοελληνικής Ιστορίας και της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης, Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Φλώρινας Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, η Ευμορφία Κηπουροπούλου, Επίκουρη Καθηγήτρια στην Διαπολιτισμική Παιδαγωγική και Εκπαίδευση των Εκπαιδευτικών, Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Φλώρινας. Σχολή Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και ο Νικόλαος Ταμουτσέλης, Ε.ΔΙ.Π. Διδακτικής των Εικαστικών Τεχνών και Εικαστικών Εργαστηρίων. Τμήμα Νηπιαγωγών Φλώρινας. Σχολή Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.
Ακολούθησε βράβευση του σπουδαίου καλλιτέχνη και κατόπιν ξενάγηση στο χώρο της έκθεσης.
Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 13 Ιουλίου. Λειτουργεί καθημερινά 19:00-21:00, Σάββατο και Κυριακή 12:00-14:00.
Προσφώνηση Προέδρου ΦΣΦΑ Ραπτόπουλου Χατζηστεφάνου Κωνσταντίνου
Κυρίες και κύριοι
Σας καλωσορίζουμε στην Αίθουσα Θεάτρου του ΦΣΦΑ, σε μια εξαιρετική εκδήλωση τιμής προς ένα πολύ αγαπητό και πολυσέβαστο άτομο τον καλλιτέχνη-ζωγράφο Βαγγέλη Ταμουτσέλη και στα εγκαίνια της έκθεσης ζωγραφικής του με τίτλο «Μνημονικοί τόποι» στην Αίθουσα της Πινακοθήκης του Συλλόγου μας.
Η αποψινή εκδήλωση εκτός από το βαρύ όνομα του καλλιτέχνη στον οποίο αφιερώνεται η βραδιά, είναι γεμάτη από μνήμες δεκαετιών και χρωματίζεται όμορφα, κατά πρώτο λόγο από την παρουσία του κ. Βαγγέλη Ταμουτσέλη και των ανθρώπων που τον τιμούν με την παρουσία τους και, κατά δεύτερο λόγο από τα χρώματα και τα θέματα των πινάκων ζωγραφικής του. Σας ευχαριστούμε που γεμίσατε την Αίθουσα Θεάτρου του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ.
Μία επιθυμία πολλών ετών του ΔΣ, μία τιμητική εκδήλωση για τον Βαγγέλη Ταμουτσέλη με ταυτόχρονη έκθεση ζωγραφικής έργων του στον ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ, γίνεται πράξη και είμαστε πολύ χαρούμενοι για αυτό. Και γίνεται, τελικά, στην καλύτερη ώρα, για όλους.
Την αποψινή εκδήλωση του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ θα πλαισιώσουν καλεσμένοι ομιλητές τους οποίους και ευχαριστούμε πολύ:
Σοφία Ηλιάδου Τάχου: Καθηγήτρια του Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Φλώρινας, Κοσμήτορας Σχολής Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών-Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας.
Ευμορφία Κηπουροπούλου: Επίκουρη Καθηγήτρια του Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Φλώρινας-Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας.
Νικόλαος Ταμουτσέλης: Ειδικό Διδακτικό Προσωπικό (ΕΔΙΠ) των Εικαστικών Τεχνών και Εικαστικών Εργαστηρίων Τμήματος Νηπιαγωγών Φλώρινας-Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας.
κυρίες και κύριοι
«Οι εικαστικές τέχνες στη Φλώρινα αποτελούν για τους κατοίκους της μείζον κεφάλαιο, είναι περήφανοι για αυτές και τις θεωρούν ως πολιτιστική κληρονομιά των επιγόνων τους, χωρίς ωστόσο να γνωρίζουν σε βάθος ούτε την αιτία, ούτε την έκταση μα ούτε και την κοινωνική χρησιμότητα πολλές φορές -ζητήματα γενικότερης αισθητικής παιδείας στη χώρα μας- της πληθώρας των εικαστικών δραστηριοτήτων στη νεότερη ιστορία τους, που αρχίζουν ως αυτόνομο πολιτιστικό άτυπο κίνημα από την ίδρυση του Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Φλωρίνης ‘‘Ο Αριστοτέλης’’». (Η Εικαστική Φλώρινα 1941-1974, Τάκης Μπέσσας, 1993, σελ.19)
Συνηθίζουμε να θυμόμαστε ότι ο ΦΣΦΑ ιδρύθηκε τον Ιούλιο του 1941 ως πολιτιστική αντίδραση στην τριπλή κατοχή με κύριο Τμήμα του την Μικτή Χορωδία αποτελώντας την αιχμή του δόρατος στους δύσκολους εκείνους καιρούς και που δεν σίγησε, από τότε μέχρι σήμερα.
Πλάι όμως στην Μικτή Χορωδία, που μάζευε τον ανθό της πάλλουσας νεολαίας της εποχής, υπήρξε ιδιαίτερα σημαντικό γεγονός και η δημιουργία του Εικαστικού Τμήματος το 1943 ως «Εικαστικό Εργαστήρι» αρχικά και ως «Όμιλος Καλών Τεχνών» το 1945, που αποτέλεσε τον πυρήνα συσπείρωσης των καλλιτεχνών της Φλώρινας, από τότε έως και σήμερα: Ηλίας Βυζάντης, Λεωνίδας και Χρήστος Παυλίδης, Δημήτριος Μπούτζιος, Γεώργιος Λιναράς, Δημήτριος Καλαμάρας, Λεωνίδας Καλαμάρας, Στερίκας Κούλης, Γεώργιος Κόρας, Νεοπτόλεμος Γκέρκας, Παντελής Ζηβονίδης, Γιώργος Καλτσούνης, Κωστάκης Λούστας, Βαγγέλης Μπάρας, Νικόλας Δογούλης, Θέμης Μηλώσης, Τάκης Μπέσσας, Θανάσης Μινόπουλος, Ντίνα Δημοπούλου, Γρηγόρης Χατζηλάμπου, Βαγγέλης Ταμουτσέλης…
85 χρόνια από τότε συνεχίζουμε να μιλάμε με θαυμασμό και οικειότητα για τους προαναφερόμενους τους περισσότερους εκ των οποίων δεν γνωρίσαμε εμείς οι νεότεροί τους. Όμως νιώθουμε ότι τους ξέρουμε και ότι τους ξέρουμε καλά: από τα έργα τους, από αφηγήσεις παλαιότερων, από γραπτά κείμενα, από το αποτύπωμα που άφησαν κατά το πέρασμά τους. Όλοι μα όλοι τους, άφησαν κάτι θετικό. Ναι είναι οι δικοί μας άνθρωποι και θα τους σεβόμαστε και θα τους αναφέρουμε ως ιστορία της Φλώρινας, και του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ.
κυρίες και κύριοι
Για το έργο ενός από αυτούς, του Βαγγέλη Ταμουτσέλη θα μας μιλήσουν σε λίγο οι εκλεκτοί/εκλεκτές ομιλητές/ομιλήτριές μας.
Θα μου επιτραπεί όμως η αναφορά, εκ μέρους του Συλλόγου, για τον άνθρωπο και Αριστοτελικό Βαγγέλη Ταμουτσέλη, όπως τον γνωρίσαμε μέσα από τον ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ και την πορεία του.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε στην Δροσοπηγή Φλώρινας (1935). Ξεκίνησε από μικρός ως αγιογράφος ακολουθώντας την παράδοση της γενέτειράς του Δροσοπηγής, με δασκάλους την τελευταία ομάδα ζωγράφων του Βιτσίου : Κωνσταντίνο Τζιάτζιο, Χαρίσιο Χαρίση και Αναστάσιο Στυλιάδη.
Την περίοδο 1953-1967 εργάστηκε ως αγιογράφος, αφήνοντας σημαντικό έργο στις εκκλησίες της περιοχής της Φλώρινας. Αγιογράφησε τον τρούλο του Παντοκράτορα του Αγίου Νικολάου Φλώρινας και εργάστηκε στις εκκλησίες του Φλαμπούρου και του Κρατερού της Φλώρινας. Πολλές φορητές εικόνες του βρίσκονται σε πολλές εκκλησίες της περιοχής.
Έκανε σπουδές αρχιτεκτονικού σχεδίου στη Σχολή ΠΑΛΜΕΡ στην Αθήνα, από όπου αποφοίτησε το 1961 με το πτυχίο του Αρχιτέκτονα Σχεδιαστή. Από την ίδια χρονιά άρχισε να εργάζεται ως σχεδιαστής στην ΤΥΔΚ Νομαρχίας Φλώρινας. Την περίοδο 1965-1974 εργάστηκε σε δικό του τεχνικό γραφείο, το οποίο χρησιμοποιούσε και ως εργαστήριο ζωγραφικής και αγιογραφίας.
Οι σπουδές του και η επαφή του με τους ζωγράφους του ΦΣΦΑ στα τέλη της δεκαετίας του ’50, τον οδήγησαν να εγκαταλείψει την αγιογραφία και να ασχοληθεί με τη ζωγραφική, στην οποία είναι αυτοδίδακτος
Από το 1975 δημιουργεί και παρουσιάζει τη ζωγραφική του δουλειά στο «Εργαστήρι 10» (Οδός Ηπείρου 10) στη Φλώρινα. Μια πρωτότυπη Πινακοθήκη έργων, έναν ζωντανό, δημιουργικό χώρο καθ’ όλη την διάρκεια του έτους για τον ίδιο, μέσα στον οποίο παράγει και συνάμα παρουσιάζει την παραγωγή της ζωγραφικής του εργασίας. Είναι ο τόπος που, στην δεκαετία του ’80 στις πολιτιστικές εκδηλώσεις των Γυμνασίων, επισκεπτόμασταν το Εργαστήρι του κ. Βαγγέλη με τον ίδιο να ξεναγεί παιδιά και μεγάλους στους πίνακές του.
Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ) καθώς και μέλος του Οργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης Έργων Εικαστικών Τεχνών και Εφαρμογών του ΕΕΤΕ.
Για την προσφορά του στην τέχνη το Υπουργείο Πολιτισμού του χορήγησε ισόβια τιμητική σύνταξη. (Οι εικαστικές τέχνες στη Φλώρινα την εποχή της Μεταπολίτευσης, Ζωή Γοδόση, 2018)
Έχει πραγματοποιήσει από το 1963 έως το 2016, τριάντα οκτώ ατομικές εκθέσεις σε Ελλάδα και δύο στις ΗΠΑ.
… … …
Εκτός όμως από Ζωγράφος και μέλος του Εικαστικού Τμήματος, ή όπως και εάν λεγόταν στις τόσες δεκαετίες της ιστορίας του ΦΣΦΑ, ο κ. Βαγγέλης συμμετείχε ενεργά και σε άλλα Τμήματα του Συλλόγου μας:
Στη Μικτή Χορωδία, ως Βαρύτονος επί δεκαετίες υπό τον Δημοσθένη Μούσιο, συμμετείχε σε κορυφαίες στιγμές της εντός και εκτός Φλώρινας.
Στην Ανδρική-Εκκλησιαστική Χορωδία, πάλι επί δεκαετίες υπό τον Δημοσθένη Μούσιο, ιδίως στο τροπάριο της Κασσιανής της Μεγάλης Τρίτης στον Άγιο Γεώργιο Φλωρίνης.
Στην Εκκλησιαστική Χορωδία υπό τον Λάκη Αθανασίου, που γύριζε όλα τα χωριά του Νομού μας τα καλοκαίρια και έψαλλε στις Θείες Λειτουργίες. Αφανής ψάλτης ήταν και μόνος του σε πολλές εκκλησίες μικρών χωριών.
Επιπλέον, ως ενεργό και ακάματο Μέλος του Φυσιολατρικού Ορειβατικού Ομίλου Φλώρινας (ΦΟΟΦ) για δεκαετίες.
Οι διάδρομοι και οι θάλαμοι ασθενών στο Νοσοκομείο Φλώρινας είναι γεμάτοι από ζωγραφιές του, ελάχιστο δείγμα κοινωνικής του προσφοράς.
Δεν εγκατέλειψε τον Σύλλογό του, τον ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ, όταν άλλοι έφευγαν για να δημιουργήσουν νέες εστίες πολιτισμού. Και αυτό του αναγνωρίζεται και του πιστώνεται από όσους έμειναν και από όσους έφυγαν. Έμεινε πιστός στην πρώτη του αγάπη.
Χαίρει κοινής αποδοχής και εκτίμησης των συμπολιτών μας, γεγονός σπάνιο για χαρακτήρα καλλιτέχνη, αξία αναμφισβήτητη το όνομά του.
Οι πάντοτε καλές σχέσεις, που διατηρούσε με τον αείμνηστο Δημήτρη Λιώτση, Μεγάλο Ευεργέτη του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ και την κα Αλεξάνδρα Λιώτση, μόνο καλά αποτελέσματα έφεραν στον Σύλλογό μας. Ήταν πάντοτε υποστηρικτικός για το έργο του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ και εποικοδομητικός στις περιπτώσεις που ζητούνταν η γνώμη του.
Και όσο μεγάλωνε ο κύριος Βαγγέλης τόσο πιο αξιοσέβαστος γίνονταν από όλους. «Τα στερνά τιμούν τα πρώτα» λέει ο λαός μας και η σταθερότητα του χαρακτήρα του το επιβεβαίωνε χρόνο με τον χρόνο.
Σαν το παλιό καλό κρασί, που θα γευτούμε σε λίγο προς τιμή του, προσφορά της Ακαδημίας Οίνου του Συλλόγου μας.
Δεν ξεχνώ τις ευχές και τις παραινέσεις του στις τηλεφωνικές μας επικοινωνίες, ιδίως σε ονομαστικές εορτές:
– Κρατήστε ψηλά τον ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ, γιατί όλα ξεκίνησαν από αυτόν τον Σύλλογο.
– Βαστάτε γερά, διατηρείστε το πολύτιμο έργο και τη δυναμική του.
– Είναι ανάγκη να υπάρχει ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ για το καλό της Φλώρινας.
– Λίγοι ξέρουν τί τραβάτε για να παραμένει ανοικτός ο Σύλλογος αυτός.
Να είσαι καλά κ. Βαγγέλη και σε ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια. Να είσαι γίνεται υγιής διανύοντας την 10η δεκαετία της ζωής σου.
