Ολοι γνωρίζουμε τον Πικασο και τον Βαν Γκογκ. Πόσοι όμως γνωρίζουμε γυναίκες καλλιτέχνιδες που αξίζουν ακριβώς την ίδια αναγνώριση; Στο παρακάτω άρθρο θα μιλήσω για γυναίκες εικαστικούς που άλλαξαν το κόσμο μέσα από τη τέχνη. Αν λοιπόν είσαι νεαρό κορίτσι και ενδιαφέρεσαι για τη τέχνη, ίσως με αυτό το τρόπο τα καταφέρεις!
1. Φρίντα Κάλο – Η ζωγραφική του πόνου και της δύναμης
Με το χαρακτηριστικό της μονόφρυδο και τα έντονα χρώματα, η Φρίντα Κάλο από το Μεξικό έγινε σύμβολο γυναικείας αυτονομίας και αυτογνωσίας. Μέσα από τα αυτοπορτρέτα της, μίλησε για τον πόνο, την αναπηρία, την ταυτότητα και την αγάπη με τρόπο που ακόμη συγκλονίζει. Δεν φοβήθηκε να δείξει τις πληγές της – και αυτό είναι τέχνη.
2. Γκέοργια Ο’Κηφ – Η μητέρα του αμερικανικού μοντερνισμού
Η Γκέοργια Ο’Κηφ ζωγράφιζε λουλούδια, βουνά και τοπία με έναν τρόπο μοναδικό και πρωτοποριακό. Τα έργα της έχουν ένταση, απλότητα και ελευθερία. Σε μια εποχή που οι γυναίκες δύσκολα γίνονταν δεκτές στους καλλιτεχνικούς κύκλους, εκείνη απέδειξε πως η φωνή της αξίζει να ακουστεί.
3. Λουίζ Μπουρζουά – Η γλύπτρια των συναισθημάτων
Η Λουίζ Μπουρζουά ήταν μια εικαστικός που δεν δίστασε να σκαλίσει το πιο προσωπικό της υλικό: τη μνήμη, την οικογένεια, τη μητρότητα, το τραύμα. Το πιο γνωστό της έργο είναι η τεράστια αράχνη Maman, σύμβολο της μητρικής δύναμης. Η τέχνη της ήταν θεραπεία και εξερεύνηση.
4. Σοφί Τόμπερ-Αρπ – Η αφηρημένη επανάσταση
Ήταν ζωγράφος, γλύπτρια, χορεύτρια, σχεδιάστρια και μια από τις βασικές μορφές του κινήματος Νταντά. Η Σοφί Τόμπερ-Αρπ απέδειξε πως η τέχνη μπορεί να είναι και πειραματική και όμορφη, και ότι οι γυναίκες μπορούν να σταθούν στο επίκεντρο των avant-garde κινημάτων.
5. Μαρία Λουίζα Κατσούρη – Η αφανής πρωτοπόρος της Ελλάδας
Ίσως δεν την έχεις ακούσει, αλλά αξίζει. Η Μαρία Λουίζα Κατσούρη ήταν από τις πρώτες γυναίκες στην Ελλάδα που σπούδασαν στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, σε εποχές που οι γυναίκες θεωρούνταν “ξένες” στον κόσμο της τέχνης. Το έργο της παραμένει παραγνωρισμένο αλλά εξαιρετικά σημαντικό για τη γυναικεία παρουσία στην ελληνική τέχνη.
Η τέχνη δεν είναι αντρική υπόθεση. Είναι ανθρώπινη. Και οι γυναίκες έχουν γράψει (και ζωγραφίσει!) ιστορία, πολλές φορές αθόρυβα, αλλά πάντα με δύναμη.
Αν είσαι λοιπόν ένα κορίτσι που πιάνει το μολύβι, το πινέλο ή το πηλό και νιώθει πως έχει κάτι να πει, μην το κρατήσεις μέσα σου. Η τέχνη χρειάζεται τη δική σου ματιά. Μπορεί να μην ξεκινήσεις με γκαλερί και εκθέσεις, αλλά ξεκίνα. Στο τετράδιό σου. Στον τοίχο του δωματίου σου. Στην καρδιά σου.
Ίσως μια μέρα, ένα άλλο κορίτσι διαβάσει το όνομά σου σε ένα άρθρο σαν κι αυτό. Και τότε, θα γνωρίσεις ότι πραγματικά τα κατάφερες! Μπορεί να μη σε στηρίζουν όλοι, αλλά εγώ θα το κάνω σίγουρα! Συνέχισε να κυνηγάς τα όνειρα σου! Και θα τα καταφέρεις σίγουρα!
Φωτεινή Τζουβελέκη