Πάει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που μοιράστηκα τις σκέψεις μου. Ειλικρινά είναι τόσα πολλά που τριβελίζουν το μυαλό μου αλλά, θα προσπαθήσω να μην κουράσω.
Ζούμε το καλοκαίρι της ευθυμίας. Μια επίπλαστη και όμορφα -με κινηματογραφικό τρόπο- παρουσιαζόμενη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εικόνα χαράς και ευημερίας, ευτυχίας μα και γλεντιού.
Κατακλυζόμαστε από εικόνες πασαρέλας των διάφορων πανηγυριών όπου φαίνεται πως ο απλός λαός ξεδίνει-ξεφεύγει ίσως για μια στιγμή από τα σημαντικά προβλήματα κάνοντας πράξη την από αιώνων συνήθεια του Έλληνα, το ξέσπασμα στον χορό και το τραγούδι. Μην ξεχνάμε ότι αυτά τα δύο είναι που κράτησαν επί αιώνες, όρθιο το γένος των Ρωμιών.
Το παράδοξο είναι ότι τα κάποτε ¨λαϊκά¨ πανηγύρια της συμμετοχής των όλων, έχουν περάσει σε άλλο επίπεδο. Επιχορηγούνται από τους κατά τόπους δήμους και φορείς με διάφορους τρόπους, η πασαρέλα πάει και έρχεται (είμαι διακριτικός) και το κουστούμι πάλι εμείς το πληρώνουμε.
Στον αντίποδα παρακολουθούμε με δέος διάφορες περιοχές της Ελλάδας μας να κατακαίονται, καταστροφές περιουσιών και αλήστου κάλλους δασικές εκτάσεις παραδίδονται στον δαίμονα της φωτιάς. Εκεί έχουμε ένα άλλο παράδοξο. Από τη μια τις ηρωικές προσπάθειες κατοίκων, εθελοντών και πυροσβεστών να πολεμούν νυχθημερόν και από την άλλη πολιτικάντηδες να απαξιώνουν το έργο τους, με προκλητικά και εριστικά έως υβριστικά λόγια τα οποία δεν θα σχολιάσω τώρα. Όλα αυτά στο κινηματοθέατρο Ελλάς, σε πρώτη προβολή.
Στην ίδια προβολή παρακολουθούμε να έχουν ξεπουληθεί τα πάντα, στο όνομα του κέρδους των λίγων η χώρα έχασε τους οργανισμούς κοινής ωφέλειας (ενέργεια-νερά-υγεία) με το ερώτημα να παραμένει Γιατί;
Τα νιάτα μας, ο ανθός, το μέλλον της Ελλάδας είτε έχουν ξενιτευτεί ή έχουν μετατραπεί σε γκαρσόνια των γειτόνων και άλλων παραθεριστών. Τελικά είχε δίκιο ο Α. Παπανδρέου.
Λυπηρό αλλά αλήθεια είναι εξίσου το γεγονός, ότι σήμερα η φτωχοποίηση έχει επιβληθεί στην κοινωνία μας. Υπάρχουν Έλληνες που παλεύουν για ένα πιάτο φαγητό ή το ψάχνουν σε κάδους απορριμμάτων ή στα υπολείμματα των λαϊκών αγορών… ενώ την ίδια στιγμή χιλιάδες λαθρομετανάστες απολαμβάνουν την ελληνική φιλοξενία με τσάμπα χαλάλ κέτερινγκ….
Αυτοί είμαστε αδέρφια. Ζούμε επίπλαστες στιγμές χαράς και ξεγνοιασιάς.
Δεν πειράζει ας ζήσουμε το σήμερα. Το σίγουρο είναι ότι άλλοι θα έχουν καλύτερες ημέρες στο μέλλον σίγουρα όχι εμείς και τα παιδιά μας…..
Πέτρος Γ. Γώγος